Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 29 Ιούλ 2022
It’s the end of the world as we know it
Κλίκ για μεγέθυνση


















29.07.2022, 16:00
 

«Από το 1990 και μετά η άγνοια δεν μπορούσε πλέον να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία, γιατί ήταν το έτος κατά το οποίο δημοσιεύτηκε η πρώτη έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC )». Αυτό γράφει η ερευνήτρια του κλίματος Φριντερίκε Οτο που εργάζεται στο Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Αλλαγής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης στο εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο της «Αγριος καιρός: Αναζητώντας τους υπεύθυνους για τους καύσωνες, τις πλημμύρες και τις καταιγίδες» (εκδόσεις του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου-2020).

Σε αυτό τονίζει ότι τα επτά θερμότερα έτη ανήκουν όλα στην τελευταία δεκαετία, με το μέλλον να προβλέπεται ακόμα θερμότερο. Οπως λέει, «ο κόσμος γίνεται πιο ζεστός και αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι ο κίνδυνος εκδήλωσης καύσωνα αυξάνεται παγκοσμίως, αλλά και ότι κατά μέσο όρο βρέχει όλο και περισσότερο, καθώς μια θερμότερη ατμόσφαιρα μπορεί να απορροφήσει περισσότερους υδρατμούς».

Εχουμε λοιπόν πίσω μας μια όχι χρυσή, αλλά μαύρη τριακονταετία, με τους ηγέτες των βιομηχανικών χωρών να αναβάλλουν όλο και περισσότερο τη λήψη των απαραίτητων μέτρων, προς όφελος των εξορυκτικών εταιρειών και του κυκλώματος εμπορίας και μεταφοράς (διυλιστήρια, εφοπλιστές κ.λπ.).

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και τα παιχνίδια του Πούτιν με το φυσικό αέριο, αλλά και η αυτοκτονική πολιτική των Ευρωπαίων με τις διαρκείς κυρώσεις, δίνουν ένα χρυσό άλλοθι για την περαιτέρω αναβολή στη λήψη μέτρων για τη μετάβαση σε πιο καθαρές πηγές ενέργειας. Κανείς δεν ξέρει πώς θα βγει ο φετινός χειμώνας και εάν η Ευρώπη θα βιώσει ακραίες καταστάσεις, με εκ περιτροπής διακοπές ρεύματος και ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία, αλλά και δραματικές συνέπειες για τα πιο φτωχά νοικοκυριά.

Η αμεριμνησία των πολλών και η υπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων από τις πολιτικές ηγεσίες σε ένα καθεστώς όχι απλώς αρπακτικού καπιταλισμού, αλλά αποχαλινωμένου νεοφιλελευθερισμού, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μείζονες οικονομικές καταστροφές, ενώ θέτουν σε κίνδυνο και τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό έτσι όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα. «It’s the end of the world as we know it», όπως τραγουδούσαν και οι REM τη δεκαετία του 1980.

Η κλιματική αλλαγή είναι ένας πραγματικός game changer, ένας παράγοντας που αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού, όπως μπορούμε πλέον να δούμε όλοι μας. Μεγα-πυρκαγιές, πλημμύρες, τυφώνες, ξηρασίες και πάει λέγοντας. Μπορεί οι Ρεπουμπλικανοί οπαδοί του Τραμπ να την αμφισβητούν και οι συνωμοσιολόγοι να λένε τα δικά τους, όμως αυτή είναι παρούσα και απειλεί πιο άμεσα τα φτωχότερα έθνη και κοινωνικά στρώματα.

Η οικονομική επιστήμη που αντιμετωπίζει τη «φύση» απλώς ως έναν «παραγωγικό συντελεστή» ή ως μια «εξωτερική πηγή πόρων», θεωρημένη δηλαδή ως αδιάφορη για τις ανθρώπινες ενέργειες και εξ αποστάσεως, έχει εκπαιδεύσει τους πληθυσμούς σε μια παθητική στάση διαρκούς και αέναης κατανάλωσης που έχει υπονομεύσει τόσο τον πλανήτη όσο και το κλίμα.

Η αποανάπτυξη, η μείωση της αδηφάγας κατανάλωσης, ο «κόφτης» της ταχύτητας και ο αναστοχασμός αποτελούν προϋποθέσεις για την επιβίωση του πλανήτη και του ανθρώπινου πολιτισμού. Αντίθετα, η αριθμολαγνεία του ΑΕΠ, η ποσοτικοποίηση των πάντων και η λατρεία της «ανάπτυξης» υπονομεύουν τον κόσμο που ζούμε και πολύ σύντομα θα κληθούμε να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Για την ακρίβεια θα κληθούν να τον πληρώσουν τα παιδιά μας, στα οποία δεν πρέπει να αφήσουμε κληρονομιά στάχτες και αποκαΐδια. Γι’ αυτό ας αφυπνιστούμε όσο γίνεται γρηγορότερα, γιατί ήδη βλέπουμε στα «Προσεχώς» σκηνές από τον εφιάλτη.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου