2010. Στο χείλος της κατάρρευσης εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων βρίσκονται πολλά από τα οικοσυστήματα που στηρίζουν τη ζωή στον πλανήτη, από τα δάση του Αμαζονίου ως τους κοραλλιογενείς υφάλους, επεσήμαινε μελέτη των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την παγκόσμια βιοποικιλότητα και προειδοποιούσε πως θα υπάρξει «σημαντική μείωση πολλών ουσιαστικών υπηρεσιών στις ανθρώπινες κοινωνίες καθώς πλησιάζουμε σε “οριακά επίπεδα” που σηματοδοτούν το πέρασμα των οικοσυστημάτων σε άλλη λιγότερο παραγωγική κατάσταση, από την οποία είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατον να επανέλθουν».

Έτσι, με την προειδοποίηση ότι ο κόσμος έχει μπροστά του μόλις 10 χρόνια για να ανακόψει την απώλεια της βιοποικιλότητας, η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τη Βιολογική Ποικιλότητα, στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας πρότεινε 20 στόχους για τη διασφάλιση της βιοποικιλότητας μέχρι την επόμενη διάσκεψη του 2020. Μεταξύ άλλων: να αναγνωριστεί η αξία της στους εθνικούς σχεδιασμούς, να προστατευθούν οι κοραλλιογενείς ύφαλοι από την κλιματική αλλαγή, να καθοριστούν προστατευόμενες περιοχές κ.α. Το πρόβλημα ήταν ότι οι στόχοι αυτοί δεν ήταν δεσμευτικοί. Για την ακρίβεια, στο ίδιο το κείμενο γίνονταν λόγος για ένα «ευέλικτο πλαίσιο», στο οποίο κάθε χώρα καλούταν να θέσει τους δικούς της στόχους, χωρίς να ορίζονται κυρώσεις για όποιον απορρίψει κάποιον από τους 20 που αναφέρονται ή όλους.

2018. Η διεθνής κοινότητα έχει στη διάθεσή της μόλις δύο χρόνια για να καταλήξει σε μια συμφωνία που θα αποτρέπει την απώλεια της βιοποικιλότητας, έναν «σιωπηλό δολοφόνο» εξίσου επικίνδυνο με την κλιματική αλλαγή, προειδοποιούσαν τα Ηνωμένα Έθνη. Σε διαφορετική περίπτωση, η ανθρωπότητα μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με την ίδια την εξαφάνισή της. Μάλιστα, όπως τόνιζαν, μολονότι πολλοί επιστήμονες συμφωνούν ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας συνιστά τεράστια απειλή για την ανθρωπότητα, οι δύο προηγούμενες συμφωνίες (το 2002 και το 2010) δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν τη χειρότερη απώλεια ειδών στον πλανήτη, μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

2020. Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ που δημοσιεύτηκε χθες κι ενόψει της 15ης Διάσκεψης του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα που αναμένεται να μετατεθεί για το 2021 εξαιτίας της πανδημίας, τα νέα είναι κακά, έχουμε αποτύχει. Χωρίς κανέναν από τους 20 στόχους να έχουν επιτευχθεί πλήρως, αλλά έξι μόνο εν μέρει, η έκθεση αποτελεί μια ακόμη υπενθύμιση της επείγουσας ανάγκης επανασχεδιασμού του τρόπου παραγωγής, κατανάλωσης και εμπορίας αγαθών.

«Εάν δεν είχαν ληφθεί μέτρα σε αυτούς τους λίγους τομείς, η κατάσταση θα ήταν ακόμη πιο τρομερή από αυτήν που βρισκόμαστε σήμερα», λέει η Elizabeth Maruma Mrema , εκτελεστική γραμματέας της  Σύμβασης για τη βιοποικιλότητα (CBD).

Στο χείλος της εξαφάνισης

Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ, ενώ οι δράσεις έχουν σώσει 25 είδη πτηνών και θηλαστικών από την εξαφάνιση κατά την τελευταία δεκαετία, πολλά περισσότερα έχουν κηρυχθεί εξαφανισμένα, αν και η έκθεση δεν περιείχε ακριβή αριθμό. Και η εξαφάνιση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Πολλά κοινά είδη γίνονται όλο και πιο σπάνια και εισέρχονται σε πιο ευάλωτες κατηγορίες κινδύνου στο Κόκκινο Βιβλίο της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η έκθεση «Living Planet 2020» του WWF, καταγράφει τη συρρίκνωση των πληθυσμών της άγριας ζωής κατά 2/3 σε μία 50ετία, γεγονός το οποίο συνδέεται άμεσα και με την εμφάνιση ζωονόσων αλλά και πανδημιών.

Μέσα σε αυτά τα 46 χρόνια, καταγράφεται μείωση 68% κατά μέσο όρο στο μέγεθος των πληθυσμών θηλαστικών, πτηνών, αμφιβίων, ερπετών και ψαριών διεθνώς. Μεταξύ των αιτιών για τη μείωση κατά 2/3 των παγκόσμιων πληθυσμών σπονδυλόζωων, βρίσκονται και οι παράγοντες που θεωρείται ότι αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης πανδημιών -συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών χρήσεων γης και του εμπορίου άγριας ζωής.

Αλλά ακόμη και οι στόχοι της Σύμβασης για τη βιοποικιλότητα που έχουν αρχίσει να υλοποιούνται, όπως αυτός για την προστασία τουλάχιστον του 17 τοις εκατό της γης και 10 τοις εκατό του ωκεανού, έχουν επιτευχθεί εν μέρει. Σήμερα, το 15 τοις εκατό του εδάφους προστατεύεται, όπως και το 7,5 τοις εκατό των ωκεανών.

Όπως επισημαίνει και το National Geographic, ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο καταφέραμε να προστατεύσουμε κάποιες περιοχές είναι επειδή η προστασία τους εξαρτιόταν και από περιβαλλοντικούς φορείς. Αλλά τα πραγματικά σημαντικά πράγματα - η υπεραλίευση, η αποψίλωση των δασών, η μεταφορά, παραγωγή ενέργειας και η γεωργία - είναι συνήθως υπό τον έλεγχο άλλων, πιο ισχυρών φορέων που δεν δίνουν μεγάλη προσοχή στους στόχους της CBD, εξηγεί ο θαλάσσιος βιολόγος David Obura.

Η παγκόσμια αλιεία, για παράδειγμα, εξακολουθεί να αλιεύει θαλασσινά πολύ πιο γρήγορα από ό, τι τα είδη μπορούν να αναπληρώσουν, αν και σε μέρη όπου η αλιεία υιοθετεί βιώσιμες πρακτικές, οι πληθυσμοί ψαριών ανανεώνονται. Και τα δάση - μια σημαντική δεξαμενή βιοποικιλότητας - συνεχίζουν να εξαφανίζονται, αν και η ταχύτητα με την οποία εξαφανίζονται έχει μειωθεί κατά το ένα τρίτο τα τελευταία δέκα χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση. Οι στόχοι για μείωση του ποσοστού απώλειας φυσικών οικοτόπων τουλάχιστον κατά το ήμισυ και αποκατάσταση σημαντικών υποβαθμισμένων οικοσυστημάτων, δεν επιτεύχθηκαν.

Η βασική κινητήρια δύναμη πίσω από την καταστροφή των οικοτόπων είναι η γεωργία, η οποία έχει επεκταθεί την τελευταία δεκαετία κι έχει καλύψει σχεδόν το 40% της γης, με χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων - μια σημαντική αιτία ρύπανσης. Η κλίμακα των γεωργικών επιπτώσεων θα μπορούσε να μειωθεί εάν οι άνθρωποι έτρωγαν λιγότερες ζωικές πρωτεΐνες, σημειώνει η έκθεση.

Η έκθεση CBD αναφέρει και κάποιες άλλες μικρές νίκες. Έχουμε γίνει καλύτεροι στην ανταλλαγή επιστημονικών γνώσεων και δεδομένων σχετικά με τη βιοποικιλότητα, για παράδειγμα, και περισσότερες χώρες έχουν υπογράψει μια διεθνή συνθήκη για τον περιορισμό του εμπορίου απειλούμενων ειδών. Και οι κυβερνήσεις έχουν αυξήσει τα χρήματα που ξοδεύουν για την προστασία της βιοποικιλότητας, τα οποία είναι τώρα μεταξύ 80 και 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως παγκοσμίως. Όμως, αυτός ο αριθμός είναι χαμηλός σε σύγκριση με περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως που οι κυβερνήσεις ξοδεύουν για περιοχές εν δυνάμει επιβλαβείς για τη βιοποικιλότητα, όπως επιδοτήσεις για την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων και ορισμένες γεωργικές πρακτικές.

«Μετασχηματιστική αλλαγή»

Η λύση είναι «μετασχηματιστική αλλαγή», μια φράση που επαναλαμβάνεται 14 φορές σε όλη την έκθεση. Αυτό σημαίνει όχι μόνο καλύτερα λόγια, πιο συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένους τρόπους μέτρησης της προόδου των χωρών, αλλά τη βιοποικιλότητα στο επίκεντρο όλων των πολιτικών που διαμορφώνουν τον τρόπο παραγωγής, κατανάλωσης και οικοδόμησης των πόλεων και της γης μας.

Η CBD δημοσίευσε πρόσφατα ένα «μηδενικό σχέδιο» που θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων της 15ης Διάσκεψης του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα στην Κίνα, όπου θα τεθούν νέοι στόχοι για την επόμενη δεκαετία. Αλλά η Linda Krueger , ανώτερη σύμβουλος πολιτικής στο Nature Conservancy, ανησυχεί ότι το σχέδιο δεν είναι ακόμα αρκετά ισχυρό για να ενθαρρύνει ουσιαστικές αλλαγές. «Για να είναι μετασχηματιστικό, πρέπει να περιλαμβάνει σαφείς δεσμεύσεις από τις χώρες για μείωση των επιπτώσεων από τη βιομηχανία, τη γεωργία, τις υποδομές - σε όλες τις αλυσίδες εφοδιασμού. Αυτό θα είναι πολιτικά δύσκολο, αλλά τίποτα λιγότερο δεν θα αντιμετωπίσει την πρόκληση να σταματήσει η απώλεια βιοποικιλότητας».

Νομοθέτες και κυβερνήσεις πρέπει να αναγνωρίσουν επισήμως ότι η βιοποικιλότητα είναι βασικό θεμέλιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι ένα ανταγωνιστικό ενδιαφέρον για τις ανθρώπινες δραστηριότητες, λέει η Elisa Morgera , ειδική περιβαλλοντικής νομοθεσίας στο Πανεπιστήμιο Strathclyde στη Σκωτία. «Δεν πρόκειται απλώς για μια ερώτηση για αυτό το συγκεκριμένο φυτό ή ζώο, αλλά για το δικαίωμα στην υγεία, το καθαρό νερό και το φαγητό όλων και οι κυβερνήσεις έχουν το μεγαλύτερο βάρος στους ώμους τους για να πάρουν επιτέλους αυτά τα πράγματα στα σοβαρά».

Οι νέοι στόχοι πρέπει επίσης να είναι δεσμευτικοί, λέει ο Ramiro Batzín , συμπρόεδρος του Διεθνούς Φόρουμ για τη Βιοποικιλότητα. Σημειώνει ότι πολλές χώρες εξακολουθούν να μην σέβονται την παραδοσιακή γνώση των αυτόχθονων κοινοτήτων - έναν άλλο αποτυχημένο στόχο - παρόλο που οι αυτόχθονες άνθρωποι παίζουν καθοριστικό ρόλο στην προστασία της βιοποικιλότητας.

Από ιστορική άποψη, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι στόχοι του ΟΗΕ απέτυχαν. Σημαντικές αλλαγή έρχεται σπάνια από την κορυφή μόνη της, λέει η Dolly Jοrgensen, περιβαλλοντική ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Στάβανγκερ στη Νορβηγία. Αντ 'αυτού, η ιστορία μας λέει ότι η αλλαγή ξεκινά συχνά από τα κάτω. Μερικές από τις πιο διάσημες περιβαλλοντικές επιτυχίες στη σύγχρονη ιστορία - όπως μια σχεδόν παγκόσμια απαγόρευση της φαλαινοθηρίας στη βιομηχανία ή η επιστροφή των κάστορων στην Ευρώπη - καθοδηγούνται από άτομα ή ομάδες που κινητοποιήθηκαν, ξεκινώντας μια ανοδική σπείρα που τελικά έφτασε στους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. «Τα άτομα συνθέτουν ένα σύνολο», λέει η Jοrgensen. «Άρα έχει σημασία τι κάνουμε όλοι».

πηγη:https://tvxs.gr