Ιδιαίτερη αίσθηση αναμένεται να προκαλέσει στον πολιτικό κόσμο (και όχι μόνο) το νέο βιβλίο του πρώην γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, Νίκου Καραχάλιου.

Κι αυτό γιατί ακόμη κι ο τίτλος του βιβλίου «Οι νταβατζήδες» (Εκδόσεις Ινφογνώμων) παραπέμπει σε ένα από τους πλέον γνωστούς χαρακτηρισμούς, που ακούστηκε ποτέ από τα χείλη εν ενεργεία πρωθυπουργού (Κώστα Καραμανλή) για τους μιντιάρχες και την επιρροή που ασκούσαν ανέκαθεν στα κέντρα εξουσίας.

Μιλώντας στο tvxs.gr ο κύριος Καραχάλιος αναφέρεται στο παρασκήνιο της έκδοσης του βιβλίου, στον τρόπο που έχουν παρέμβει διαχρονικά οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ στο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά και στις απόπειρες αντιμετώπισης του φαινομένου από κάποιες κυβερνήσεις.

«Βασικότερο πρόβλημα οι νταβατζήδες για 80% των πρωθυπουργών της μεταπολίτευσης»

«Το αποτύπωμα των νταβατζήδων στην ιστορία της Ελλάδας είναι το μεγαλύτερο δυνατο. Αν δούμε ευρύτερα τι σημαίνει ο όρος νταβατζηλίκι, πρόκειται για ένα φαινόμενο που έρχεται από την Τουρκοκρατία και ήρθε για να μείνει. Δεν υπήρχε αυτή η έννοια με τη μορφή που θα τη δούμε ούτε στους αρχαιολελληνικούς χρόνους, ούτε στους ρωμαϊκούς, ούτε στους αλεξανδρινούς ούτε πολύ περισσότερη στη βυζαντινή και ύστερη βυζαντινή εποχή» σημειώνει χαρακτηριστικά και προσθετει:

«Τι είναι νταβατζηλίκι; Είναι αυτό οι Αμερικάνοι λένε και υπερηφανεύονται, το OPM (Other People's Money). Νταβάς είναι αυτός που χωρίς να δουλεύει ο ίδιος εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπό του προκειμένου να κερδίσει και συνήθως με παράνομο τρόπο. Δεν είναι δηλαδή μεγαλοεπιχειρηματίας που προσπαθεί να κάνει μια επένδυση και προσπαθεί να τα πάρει πίσω. Δεν είναι καν κερδοσκόπος που παίζει στο Χρηματιστήριο και κοιτάει πώς θα βγάλει λεφτά, ποντάροντας σε μετοχές, γιατί ακόμη κι αυτός βάζει χρήματα. Ο νταβατζής δεν βάζει τίποτα, βαζει αέρα και χρησιμοποιεί τους άλλους για να κερδίσει».

«Στην Ελλάδα το 2004 οι νταβατζήδες στους οποίους αναφέρθηκε ο κύριος Καραμανλής ήταν πέντε πολύ συγκεκριμένες οικογένειες και ήταν γνωστές σε όλους εκείνη την εποχή» επισημαινει ο κύριος Καραχάλιος, ενώ συνεχίζει αναφέροντας: «Και ο όρος “νταβατζήδες” στον οποίο αναφέρθηκε ο Κώστας Καραμανλής -ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το είχε ονομάσει διαπλοκή- είχε μια πολύ συγκεκριμένη διάσταση: ηταν η σύνδεση των ΜΜΕ (από 1990 και μετά όταν κι έγιναν πανίσχυρα, γιατί πριν ανήκαν στο κράτος) με το δημόσιο χρήμα. Άρα μεγάλοι Έλληνες επιχειρηματίες που τα ήλεγχαν, ήλεγχαν και τις δουλειές του Δημοσίου. Άρα αυτό τι ήταν; Ήταν ο ορισμός του νταβατζή. Δηλαδή χρησιμοποιούσαν τα ΜΜΕ, που είναι μια δουλειά, για να πάρω άλλες δουλειές που δεν είναι οι δουλειές μου. Και δεν ήταν πως έμπαιναν στις κατασκευές και έπαιρναν περισσότερες κατασκευές. Ξαφνικά ενώ ήμουν εργολάβος, έμπαινα και στις δημόσιες συμβάσεις υγείας, στις κατασκευές επίπλων, όπου με έπαιρνε δηλαδή. Και πολλές φορές χωρίς φορές χωρίς να επενδύω, αλλά πηγαίνοντας στον άλλο επιχειρηματία και του έλεγα “ή θα μπω και συνεταίρος ή θα σε βγάλω απέξω. Είτε κατηγορώντας σε είτε ασκώντας πολιτική επιρροή».

«Άρα το φαινόμενο δεν είναι απλώς ευρύ, είναι ευρύτατο. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέω στο δελτίο τύπου, ότι σε προσωπική μου επαφή με το 80% όσων άσκησαν εξουσία στη χώρα, ως πρωθυπουργοί, όταν τους ρώτησα ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην άσκηση των καθηκόντων τους, μου απαντούσαν αυτό: “Οι νταβατζήδες”. Αν δεν το έλεγαν “νταβατζήδες” το έλεγαν “διαπλοκή”, αν δεν το έλεγαν “διαπλοκή” το έλεγαν “μεγάλη διεφθαρμένη επιχειρηματική τάξη”» υπογραμμίζει.

Η «απροθυμία έκδοσης του βιβλίου» και η «πτώση» της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου

Παράλληλα, αποκαλύπτει πως «το βιβλίο αυτό γράφτηκε ως αφήγημα το 2010. Το 2012 έκανα την πρώτη συζήτηση με τον Κώστα και ο πρόεδρος μου είπε “Νίκο, ας το αφήσουμε για αργότερα, είναι νωρίς ακόμη”. Εγώ δε θα ήθελα είτε να τον εκθέσω είτε να ανοίξω και να κλείσω πληγές. Από το 2015 και μετά ψάχνω εκδότη. Έξι χρόνια αρνηθηκαν μια σειρά εκδοτών -και μη με ρωτήσετε ποιοι- να εκδώσουν το βιβλίο. Ο πρώτος που δέχτηκε ήταν ο Σάββας Καλεντερίδης -και τον τιμώ για αυτό- με τις εκδόσεις Ινφογνώμων. Ο δεύτερος -στον οποίο δεν είχα πάει αρχικά γιατί πίστευα πως δεν θα το εκδώσει- ήταν ο Ηλίας Λιβάνης, ο οποιος έβγαλε το δεύτερο βιβλίο μου τον “Ελεύθερο Πειρατή”, το οποίο κυκλοφορεί από τις αρχές Μαϊου. Έχει σημασία που αυτά τα βιβλία κυκλοφορούν μαζί, γιατί αν και το ένα απευθύνεται σε νέους καθώς είναι ένα παραμύθι, έχουν το ίδιο θέμα. Το θέμα της έλλειψης ελευθερίας, το θέμα του να μαθαίνεις να ζει με τον φόβο του νταβά. Και αυτοί οι νταβατζήδες αυτή την εποχή μετασχηματίζονται, έχουν μετατραπεί σε πολιτικοοικονομικά transformers και έχουν μετατραπεί σε mega νταβατζήδες. Big data, Big pharma, Big Data, Big Biotech, Big Banks. Όλα γίνονται μεγάλα, πολύ δύσκολο να τα ακουμπήσουμε, πολύ δύσκολο να τα δούμε. Τα βλέπει μόνο ο κύριος Μητσοτάκης στις επισκέψεις του στην Αντίπαρο και τους δίνει διαβατήριο».

Κάνει δε αναφορά και στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου σημειώνοντας: «Τον Ιούνιο του 2012 ο Γιώργος Παπανδρέου -αυτόν που τα ΜΜΕ αποκαλούσαν κοροϊδευτικά “Γιωργάκη”- τόλμησε να επιβάλει πρόστιμο σε μια πολύ μεγάλη εταιρεία πετρελαιοειδών και την επόμενη μέρα ο Φώτης Κουβέλης ήρε την υποστήριξή του από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση από τρικομματική έγινε δικομματική. Για τα υπόλοιπα ρωτήστε τους αρμόδιους που ασκούσαν διακυβέρνηση εκείνη την εποχή, υπάρχουν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν μιλήσει για αυτά τα ζητήμα. Μπορείτε να ρωτήσετε και τον ίδιο τον κύριο Κουβέλη γιατί έφυγε από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Πραγματικά όμως».

Επιπλέον, ο κύριος Καραχάλιος στρέφει τα βέλη του και κατά των τραπεζιτών, καθώς επισημαίνει «Οι μεγαλύτεροι εγχώριοι υπερνταβατζήδες στην χώρα είναι οι τραπεζίτες. Δε μιλάω για τους τραπεζικούς υπαλλήλους, δεν μιλάω για τον απλό κοσμάκη που αγόρασε δύο και τρεις φορές τραπεζικές μετοχές  και του τα φάγανε. Και δε μιλάω για όλους εμάς που με τα μνημόνια χρηματοδοτήσαμε με 40 δισ τις τράπεζες και τώρα δώσαμε άλλα 14 δισ. Για να κάνουν αυτοί οι κύριοι που παίρνουν μπόνους για τις ζημίες τα μεγάλα αφεντικά και τους κήνσορες απεναντι στο πολιτικό σύστημα. Οι πιο διεφθαρμένοι και ανίκανοι νταβατζήδες στην Ελλάδα είναι οι τραπεζίτες. Όταν έγινε το μεγάλο τραπεζικό κραχ στις ΗΠΑ το 2008 με τη Lehman Brothers, η Αμερικάνικη Ομοσπονδιακή Τράπεζα κρατικοποίησε για ένα διάστημα ακόμη και δυο τράπεζες, που ήταν κερδοφόρες. Έσωσε δηλαδή και τις κερδοφόρες, για να μην υπάρχουν συνθήκες άνισου ανταγωνισμού. Αυτές επέστρεψαν τα χρήματα τις διάσωσης με 600 δισ “καπάρο”. Εμείς ουσιαστικά ρίξαμε στον πάτο 40 δισ ευρώ, για να κάνουν οι τραπεζίτες big business χωρίς αποτέλεσμα. Να μην κάνουν δηλαδή καν την δουλειά τους, καθώς δεν δάνειζαν ούτε τους ιδιώτες ούτε τους επιχειρηματίες. Και να πρέπει να καταφεύγουν όλοι αυτοί σε μαύρο χρήμα που “ξεπλένεται” μέσα από φούρνους, καφετέριες και παρκινγκ».

Η «μάχη» Παππά-Τσίπρα και τα «μονοθεματικά» κανάλια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη

Σε ερώτηση σχετικά με τις αναλογίες μεταξύ της απόπειρας αντιμετώπισης του φαινομένου από την κυβέρνηση Καραμανλή με τον «βασικό μέτοχο» και του ΣΥΡΙΖΑ με τις τηλεοπτικές άδειες ο κύριος Καραχάλιος απαντά: «Σαφέστατα υπάρχουν αναλογίες. Πιστεύω πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -και συγκεκριμένα ο κύριος Τσίπρας και ο κύριος Παππάς- μάθανε από τα δικά μας λάθη, είδαν και προχώρησαν αυτή τη μάχη των νταβατζήδων. Για αυτό τους βγάζω του καπέλο, ασχέτως αν διαφωνώ με το σύνολο των πολιτικών τους. Γιατί η σύγκρουση με τους νταβατζήδες ήταν πραγματική. Αν τώρα ήρθε το ΣτΕ και δικαίωσε τους νταβατζήδες, αυτό είναι άλλο. Η σύγκρουση έγινε. Εμείς την σύγκρουση την ξεκινήσαμε και είχε υπονομευθεί πριν γίνουμε κυβέρνηση. Ο “βασικός μέτοχος” είχε υπονομευθεί στις Βρυξέλλες. Ο “βασικός μέτοχος” δεν έπεσε στην Αθήνα, αλλά έπεσε από τους νταβατζήδες των Βρυξελλών. Όπως και η κυβέρνηση Καραμανλή έπεσε από τους νταβατζήδες της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, με τον βασικό μέτοχο να είναι το πρώτο καίριο πλήγμα».

«Τώρα ο κύριος Τσίπρας και ο κύριος Παππάς πληρώνουν αυτή τη μάχη. Δεν είναι τυχαίο πως ο κύριος Παππάς έφτασε να απολογείται στην Προανακριτική. Δεν είναι επίσης τυχαίο όμως πως οι κατηγορίες εναντίον του δεν στάθηκαν» συμπληρώνει.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τη σημερινή κατάσταση ο κύριος Καραχάλιος σημειώνει: «Αυτή στιγμή έχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής και μιντιακής εξουσίας σε ένα και μόνο πρόσωπο, που λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης. Έχουμε μονοθεματικά κανάλια, πέντε κανάλια δηλαδή, τα οποία κινούνται αποκλειστικά στον ρυθμό του ταμπούρλου που χτυπάει το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία αυτό. Ακόμη και την εποχή του πανίσχυρου συστήματος Σημίτη, όταν Mega, Ant1, Alpha και Star έπαιζαν στο δελτίο την δραστηριότητα Καραμανλή πριν τα αθλητικά, υπήρχε μια σειρά εφημερίδων της Κεντροδεξιάς, υπήρχαν κάποια ραδιόφωνα που κάλυπταν τη ΝΔ. Τώρα υπάρχει το σύστημα Μητσοτάκη, το σύστημα δηλαδή των νέων “νεονταβατζήδων” και απέναντι το τίποτα. Παίζουν αυτοί με πυρηνικά και όλοι οι άλλοι που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση παίζουν με σφεντόνες».

Καταλήγοντας ο κύριος Καραχάλιος αναφέρει: «Δεν κρατούνται καν τα προσχήματα. Το λένε οι διεθνείς ενώσεις δημοσιογράφων, το λένε οι παρεμβάσεις για τους αλγόριθμους της Google -ένα θέμα για το οποίο θα ξεσπάσει μεγάλο σκάνδαλο-, το λέει το γεγονός πως η ελληνική κυβέρνηση είναι ο biggest spender στην Ευρώπη αυτών των συστημάτων, με 800.000 ευρώ ετησίως. Απορώ δηλαδή για ποιο λόγο πρέπει οι δηλώσεις και τα βιντεάκι του πρωθυπουργού να ειναι πληρωμένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να πληρώνουμε για αυτό. Άρα εδώ κάτι άλλο συμβαίνει. Με αυτό το ζήτημα ια ασχοληθεί η ανανεωμένη έκδοση του βιβλίου για τους νταβατζήδες. Το βιβλίο αυτό θα ασχολείται με το πώς δημιουργούμε “ανήθικους” κωδικούς, με το πώς μπλοκάρουμε περιεχόμενο, με το πως κάνουμε share, διαμοιρασμό δηλαδή ενός άρθρου σε 500 φίλους σου κι επειδή είναι αντικυβερνητικό φτάνει στους 5. Ζούμε σε εποχές Campridge Analytica, ζούμε σε εποχές που στο εξωτερικό οι μεγάλες αυτές εταιρίες των big data τρώνε το ένα πρόστιμο πίσω από το άλλο και εμείς εδώ φέρνουμε τον υπάλληλο τους, τον Στηβ Βρανάκη. Βάζουμε δηλαδή τον “λύκο μέσα στο μαντρί” και τον πληρώνουμε κιόλας. Πληρώνουμε δηλαδή και τον Στηβ Βρανάκη και πληρώνουμε και το Facebook, για να μας κάνει πλύση εγκεφάλου».    
πηγη: https://tvxs.gr