Το να χρησιμοποιούμε δηλαδή σήμερα το σύνθημα «Βάρκιζα τέλος» πέρα από ανιστόρητο είναι και προβληματικό.

Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, λοιπόν, να θυμίσουμε ότι η συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε στις 12 Φλεβάρη 1945. 

Το τι επακολούθησε το μαθαίνουμε από ένα κείμενο του Γενικού αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που υπογράφετε από τον Μάρκο Βαφειάδη. «Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας ο Ε.Λ.Α.Σ. παρέδωσε τον οπλισμό του με πρωτόκολλο στους Άγγλους αξιωματικούς που ορίστηκαν για το σκοπό αυτό. Λογικό ήταν τα όπλα αυτά να διαφυλαχτούν και να διατηρηθούν για τις ανάγκες του στρατού ή ν' αχρηστευθούν. Έγινε όμως το αντίθετο. Δόθηκαν όλα σε χεριά δοκιμασμένων πρακτόρων τους από τον καιρό της κατοχής. Εξοπλίστηκαν οι λεγόμενες «εθνικόφρονες» οργανώσεις χιτών, βενιτών κτλ. Λειτούργησαν και λειτουργούν σε στρατιωτικούς σχηματισμούς με εσωτερικό στρατιωτικό οργανισμό. 
Οι οργανώσεις αυτές μαζί με την αστυνομία ή τη βοήθεια και ανοχή της, έβαλαν σα σκοπό τους να διαλύσουν με την τρομοκρατία κάθε μορφής, τις δημοκρατικές οργανώσεις...» (Περισσότερα εδώ).
 
Ένα χρόνο ακριβώς, μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, στις 12 του Φλεβάρη 1946, αποφάσισε να προχωρήσει «στην οργάνωση της νέας ένοπλης λαϊκής πάλης ενάντια στο μοναρχοφασιστικό αφηνιασμό», όπως γράφει χαρακτηριστικά στην απόφαση της.