Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 25 Απρ 2022
Μασσαλιώτιδα: ο εθνικός ύμνος της Γαλλικής Δημοκρατίας
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 
 
 
Ο Ρουζέ ντε Λιλ τραγουδάει για πρώτη φορά τη «Μασσαλιώτιδα»
στο σαλόνι του δημάρχου Ντίτριχ στο Στρασβούργο.
 
Η Μασσαλιώτιδα (La Marseillaise – Λα Μαρσεγιέζ) είναι ο εθνικός ύμνος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η σύνθεση του ύμνου ανήκει στον αξιωματικό του γαλλικού στρατού (του μηχανικού) Ρουζέ ντε Λιλ (Claude Joseph Rouget de Lisle) ή, ελληνοποιημένα, Κλαύδιου Ιωσήφ Ρουζέ Ντελίλ. Γράφτηκε στο Στρασβούργο την νύκτα της κήρυξης του πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας 17 Απριλίου 1792. Αρχικά τιτλοφορήθηκε Πολεμικό άσμα για τη στρατιά του Ρήνου (Chant de guerre pour l’armée du Rhin) αφού γράφτηκε σαν πολεμικό εμβατήριο. Κατά την επιστροφή του γαλλικού στρατού κάποιοι Μασσαλιώτες εθελοντές άρχισαν να το τραγουδούν στους δρόμους του Παρισιού οπότε και ονομάστηκε στην αρχή «Τραγούδι των Μασσαλιωτών» και αργότερα «Μασσαλιώτιδα». Με τον τίτλο δε αυτόν τραγουδήθηκε στην Όπερα κατά τη κήρυξη της Δημοκρατίας οπότε και συμπεριλήφθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1792 στη χορογραφία του Γκαρμιέλ ως «Προσφορά εις την Ελευθερία». Διαρκούσης όμως της Αυτοκρατορίας και της Παλινόρθωσης θεωρήθηκε επαναστατικό τραγούδι. Η Γαλλική Εθνοσυνέλευση την αποδέχτηκε ως το γαλλικό εθνικό ύμνο σε διάταγμα που εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου 1795, καθιστώντας την τον πρώτο ύμνο της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναπολέοντα Α’ το Veillons au Salut de l’Empire ήταν ο ανεπίσημος ύμνος του καθεστώτος, και επί της βασιλείας του Ναπολέοντα Γ’, ήταν Partant pour la Syrie, ενώ τo τραγούδι είχε απαγορευτεί εντελώς από τον Λουδοβίκο τον 18ο και τον Κάρολο τον 10ο. Αποκαταστάθηκε λίγο μετά την Επανάσταση Ιουλίου του 1830. Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου έως τις αρχές του εικοστού αιώνα, η «Μασσαλιώτιδα» αναγνωρίστηκε ως ύμνος του διεθνούς επαναστατικού κινήματος ως εκ τούτου εγκρίθηκε από την Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1879, αποκαταστάθηκε ως ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας και έχει παραμείνει από τότε.
 
 
Γαλλικά
 
Allons enfants de la Patrie
 
Le jour de gloire est arrivé
Contre nous de la tyrannie
L’étendard sanglant est levé
Entendez vous dans les campagnes
Mugir ces féroces soldats
Ils viennent jusque dans vos bras,
égorger vos fils, vos compagnes
 
Aux armes citoyens!
Formez vos bataillons!
Marchons, marchons,
Qu’un sang impur abreuve nos sillons.
 
Amour sacré de la Patrie
Conduis, soutiens nos bras vengeurs!
Liberté, Liberté chérie!
Combats avec tes défenseurs.
Sous nos drapeaux, que la victoire
Accoure à tes mâles accents,
Que tes ennemis expirant
Voient ton triomphe et notre gloire!
 
Aux armes citoyens! Formez vos bataillons!
Marchons, marchons,
Qu’un sang impur abreuve nos sillons.
 
 
Ελληνικά
 
Εμπρός παιδιά της Πατρίδας
Η μέρα της δόξας έφθασε
Απέναντί μας η τυραννία
Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε
Ακούστε στα λιβάδια
Να βρυχώνται αυτοί οι άγριοι στρατιώτες
Έρχονται ως την αγκαλιά σας,
Να κόψουν τους λαιμούς των γιων σας, των συντρόφων σας.
 
Στα όπλα πολίτες!
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Εμπρός, Εμπρός,
Το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας
 
Ιερή αγάπη για την Πατρίδα
Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα.
Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία
Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου
Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη
να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη
Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.
 
Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας
 
Ο Κλοντ Ζοζέφ Ρουζέ ντε Λιλ (Claude Joseph Rouget de Lisle, 10 Μαΐου 1760 – 26 Ιουνίου 1836) ήταν αξιωματικός του γαλλικού στρατού, ο οποίος έγραψε τους στίχους και τη μουσική της Μασσαλιώτιδας.
Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1760 στο Λον-λε-Σονιέ. Η οικογένεια Ρουζέ ήταν γνωστή στην περιοχή της Φρανς-Κομτέ από τον 14ο αιώνα. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος στο Λον-λε-Σονιέ. Ο μικρός Κλοντ Ζοζέφ πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μοντεγκί, ένα χωριό σκαρφαλωμένο σε ένα λόφο που κυριαρχεί στο Λον-λε-Σονιέ.
 
Εχοντας τελειώσει το σχολείο στο Μεζιέρ, καθώς υπηρετούσε τη θητεία του στο Στρασβούργο, έγραψε το Εμβατήριο για το στρατό του Ρήνου στις 25 Απριλίου 1792, μετά από αίτημα του Δημάρχου του Στρασβούργου, Φιλίπ-Φρεντερίκ ντε Ντιτρίχ. Οταν οι στρατιώτες του τάγματος των Μασσαλιωτών το τραγούδησαν στην πορεία τους προς το Παρίσι τον Ιούλιο του 1792, το εμβατήριο μετονομάστηκε γρήγορα σε Μασσαλιώτιδα. Εγινε εθνικός ύμνος της Γαλλίας στις 14 Μαρτίου 1879.
 
Τον Αύγουστο του 1792, ο Ρουζέ ντε Λιλ έχασε το βαθμό του λοχαγού από τον Λαζάρ Καρνό, επειδή διαμαρτυρήθηκε όταν ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ τέθηκε υπό περιορισμό μετά την εισβολή στον Ανάκτορο του Κεραμεικού. Φυλακίστηκε στη διάρκεια της Τρομοκρατίας, γλίτωσε την γκιλοτίνα και αργότερα πολέμησε στη Βαντέ. Παραιτήθηκε το 1796 και έζησε με δυσκολίες στο Λον-λε-Σονιέ. Ο Λουδοβίκος Φίλιππος του έδωσε μια μικρή σύνταξη της Λεγεώνας της Τιμής.
 
Ο Ρουζέ ντε Λιλ συνέθεσε και άλλα τραγούδια παρόμοια με τη Μασσαλιώτιδα και το 1825 δημοσίευσε το έργο Chants français (Γαλλικά τραγούδια).
 
Πέθανε στις 26 Ιουνίου του 1836 στο Σουαζί-λε-Ρουά. Η τέφρα του μεταφέρθηκε στο Μέγαρο των Απομάχων το 1915. Ομως μπορεί κανείς να δει τον τάφο του στο νεκροταφείο του Σουαζί-λε-Ρουά.
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου