"Η Μαριούπολη και τα γύρω χωριά της φιλοξενούν 100.000 - 120.000 Έλληνες, οι οποίοι είναι γηγενείς ρωσόφωνοι. Μόνο ένας μικρός αριθμός γνωρίζει αυτήν τη στιγμή τα Ελληνικά. Η Μαριούπολη είναι μια πόλη που ιδρύθηκε το 1778 από Έλληνες της Κριμαίας μετά από πρόσκληση της Μεγάλης Αικατερίνης για να επανεγκαταστήσει εδάφη που είχαν κατακτηθεί από τους Οθωμανούς Τούρκους και να γλιτώσει από τους διωγμούς. Ένα δεύτερο κύμα Ελλήνων μεταναστών έφτασε στην περιοχή του Αζόφ από τον Πόντο για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία που διέπραξαν οι Οθωμανοί Τούρκοι το 1913-1923.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες αποίκησαν για πρώτη φορά την Κριμαία τον 7ο αιώνα π.Χ., περισσότερο από μιάμιση χιλιετία πριν φτάσουν οι Σλάβοι στα μέσα του 10ου αιώνα μετά την κατάκτηση της χερσονήσου από τον Πρίγκιπα Σβιατόσλαβ Α' του Κιέβου, οι ουκρανικές αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν τους Έλληνες ως ιθαγενής ομάδα στην Ουκρανία. Αν και η πραγματικότητα είναι ότι η Κριμαία είναι πλέον μέρος της Ρωσίας, το Κίεβο συνεχίζει να την αναγνωρίζει ως κατεχόμενο έδαφος και με τη σειρά του ο χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως μη αυτόχθονων σημαίνει ότι δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στους ίδιους πόρους με άλλες εθνοτικές ομάδες. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη διατήρηση της γλώσσας, του πολιτισμού και της ταυτότητας.

Το γεγονός ότι οι Έλληνες της Μαριούπολης είναι γηγενείς Ρωσόφωνοι και τα χωριά τους ψήφισαν στην πλειοψηφία τους για να ενταχθούν στην αυτονομιστική Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ το 2014, τους οδήγησε να διώκονται από το ουκρανικό κράτος και το τάγμα Azov. Υπενθυμίζεται ότι στις 14 Φεβρουαρίου, μόλις 10 ημέρες πριν ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ένας Έλληνας σκοτώθηκε και ένας άλλος τραυματίστηκε σε επίθεση του τάγματος Azov επειδή μιλούσαν μεταξύ τους ρωσικά στο χωριό Granitne. Πριν από την έναρξη της ρωσικής επιχείρησης, αυτή ήταν η γραμμή επαφής μεταξύ των ουκρανικών και ρωσικών δυνάμεων, και όπως πολλά από τα άλλα ελληνικά χωριά, είχαν ψηφίσει για ένταξη στη Λαϊκή Δημοκρατία...

Μεταξύ της μη αναγνώρισης ως ιθαγενούς μειονότητας, της αναγκαστικής Ουκρανοποίησης και ακόμη και της δολοφονίας, οι Έλληνες της Μαριούπολης έχουν υποφέρει πάρα πολύ υπό το τάγμα Αζόφ, ωστόσο τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν σχεδόν σιωπήσει, ή δεν ασκούν κριτική στις ρατσιστικές πολιτικές του Κιέβου. Αν και το δυτικό κοινό βομβαρδίστηκε με σκηνές από τη μάχη της Μαριούπολης, συμπεριλαμβανομένων των μη επαληθευμένων ισχυρισμών της ελληνικής κυβέρνησης ότι η ρωσική αεροπορία βομβάρδισε ελληνικά χωριά, επικρατεί σχεδόν σιωπή τώρα για την τρέχουσα κατάσταση στην πόλη-λιμάνι και τα περίχωρά της.

Καθώς η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων βρίσκεται τώρα σε εδάφη που ελέγχονται από τις ρωσικές δυνάμεις, η ζωή έχει επανέλθει όσο το δυνατόν πιο κανονικά για όσους ζουν κοντά σε εμπόλεμη ζώνη. Τα σχολεία στη Σαρτάνα λειτουργούν ξανά και οι άνθρωποι προσπαθούν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους κανονικά. Αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι ότι οι ρατσιστικές δολοφονίες μόνο και μόνο επειδή μιλάς ρωσικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα εκτός από την ουκρανική έχουν λήξει".

“Με τους Έλληνες της Μαριούπολης να αποτελούν πλέον μέρος της ΛΔΔ, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα δίλλημα καθώς υποσχέθηκε να μην εγκαταλείψει ποτέ την αυτοκέφαλη κοινότητα, αλλά ταυτόχρονα έχει συμφωνήσει σε σχεδόν κάθε αντιρωσική κύρωση και απαίτηση από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες . Αυτό καθιστά την επαναλειτουργία του ελληνικού προξενείου στη Μαριούπολη εξαρτημένη από την καλή θέληση της διοίκησης της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Μόλις στις 31 Μαΐου ανακοινώθηκε ότι τα μαχητικά οχήματα μάχης πεζικού ΒΜΡ-1 της Ανατολικής Γερμανίας θα σταλούν στην Ουκρανία, ώστε το Βερολίνο να αντικαταστήσει τον ελληνικό στόλο με τεθωρακισμένα οχήματα Marder γερμανικής κατασκευής. Καθώς η Αθήνα συνεχίζει την εχθρική της πολιτική, μειώνει την πιθανότητα οποιασδήποτε ρωσικής καλής θέλησης, ώστε η ελληνική κοινότητα να μπορεί να παραμείνει συνδεδεμένη με το ελληνικό κράτος μέσω του προξενείου..

Παρά τις διώξεις των Ελλήνων από το 2014, ενώ ζούσαν υπό την εξουσία του Κιέβου και του τάγματος Azov, η ελληνική κυβέρνηση παρέμεινε σχεδόν σιωπηλή σε αυτό, κυκλοφορώντας μόνο περιοδικές δηλώσεις που υπονοούν ότι η Ουκρανία χρειάζεται να βελτιώσει τα μειονοτικά δικαιώματα…

Η σκληρή πραγματικότητα για την Αθήνα είναι ότι, αν και οι Έλληνες της Μαριούπολης αποσυνδεθούν από την Ελλάδα, θα ζουν σε ένα πολύ πιο ασφαλές περιβάλλον και με σεβασμό στην ταυτότητα και τη γλώσσα τους, όπως ακριβώς βιώνουν οι Έλληνες της Κριμαίας της Ρωσίας, το Κράι της Σταυρούπολης και το Κράι του Κρασνοντάρ”.