Επιστολή που δημοσιεύτηκε στην αναρχική εφημερίδα Freedom τον Ιούνιο του 1914. Περιλαμβάνεται στην ανθολογία Direct Struggle Against Capital: A Peter Kropotkin Anthology (AK Press, 2014).

Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Δημοσιεύθηκε την 24 Σεπτεμβρίου, 2022







Αγαπητοί Σύντροφοι

Λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι μαζί σας στον εορτασμό των γενεθλίων του μεγάλου μας δασκάλου Mikhail Bakunin. Ελάχιστα ονόματα που είναι τόσο αγαπητά στους επαναστάτες εργάτες του κόσμου, όσο το όνομα του απόστολου της μαζικής επανάστασης των προλετάριών όλων των εθνών.

Σίγουρα, κανένας από εμάς δεν θα σκεφτόταν ποτέ να μειώσει την σημασία του έργου εκείνης της σκέψης που προηγείται κάθε Επανάστασης. Είναι η συνείδηση των κακών της κοινωνίας, που δίνει στους άτυχους και τους καταπιεσμένους τη ζωντάνια που απαιτείται για να εξεγερθεί εναντίον αυτών των κακών.

Αλλά με μεγάλα τμήματα της ανθρωπότητας, υπάρχει μια μεγάλη άβυσσος μεταξύ της κατανόησης των κακών, και της δράσης που είναι απαραίτητη για την απαλλαγή από αυτά τα κακά.

H παρότρυνση των ανθρώπων να περάσουν αυτή την άβυσσο, και το να περάσουν από την γκρίνια στη δράση, ήταν το βασικό έργο του Bakunin.

Στα νιάτα του, όπως οι περισσότεροι μορφωμένοι άνθρωποι της εποχής του, τίμησε τις ιδιοτροπίες της δυσνόητης φιλοσοφίας. Σύντομα όμως βρήκε το δρόμο του στον ερχομό της Επανάστασης του 1848. Ένα κύμα κοινωνικής εξέγερσης γιγαντώνονταν τότε στη Γαλλία, και ρίχτηκε με όλη του τη καρδιά και τη ψυχή στην αναταραχή. Όχι με εκείνους τους πολιτικούς που ήδη ετοιμάζονταν να αρπάξουν τα ηνία της εξουσίας, την ίδια στιγμή που η μοναρχία θα έπεφτε από τα χτυπήματα του εξεγερμένου προλεταριάτου. Προέβλεψε, γνώριζε ήδη, πως οι νέοι κυβερνήτες θα ήταν εναντίον των προλετάριων μόλις θα βρίσκονταν στην ηγεσία της Δημοκρατίας.

Ήταν με τις κατώτερες μάζες του προλεταριάτου του Παρισιού – με εκείνους τους άνδρες και τις γυναίκες που οι αφηρημένες ελπίδες τους είχαν ήδη στραφεί προς μια Κοινωνική, Κομμουνιστική Κοινοπολιτεία. Εδώ αντιπροσώπευε τον απόλυτα αναγκαίο σύνδεσμο μεταξύ των προηγμένων κομμάτων της Μεγάλης Επανάστασης του 1793 και τη νέα γενιά Σοσιαλιστών, ένας γίγαντας που προσπαθούσε να εμπνεύσει τους γενναιόδωρους αλλά υπερβολικά πασιφιστές Σοσιαλιστές προλετάριους του Παρισιού με την ακλόνητη τόλμη των αβράκωτων (sans-culottes) του 1793 και του 1794.

Οι πολιτικοί φυσικά σύντομα είδαν πόσο επικίνδυνος ήταν για αυτούς ένας τέτοιος άνδρας, και τον απέλασαν από το Παρίσι πριν να στηθούν τα πρώτα οδοφράγματα του Φεβρουαρίου του 1848. Είχε απόλυτο δίκιο, ο αστός Ρεπουμπλικάνος Causidiére, όταν είπε για τον Bakunin: «Τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύτιμοι πριν την Επανάσταση. Αλλά όταν η Επανάσταση έχει ξεκινήσει – πρέπει να εκτελούνται». Φυσικά και πρέπει! Δεν θα ικανοποιηθούν με τις πρώτες νίκες των μεσαίων τάξεων. Όπως οι Πορτογάλλοι εργάτες φίλοι μας [που συμμετείχαν στην Προρτογαλική Επανάσταση του 1910], θα θελήσουν μερικά άμεσα πρακτικά αποτελέσματα για το λαό. Θα θελήσουν ο καθένας από τις ρημαγμένες μάζες να αισθάνεται πως έχει ε´ρθει μια νέα εποχή για το εξαθλιωμένο προλεταριάτο.

Οι αστοί φυσικά πρέπει να εκτελούν τέτοιους ανθρώπους, όπως εκτέλεσαν τους εργάτες τυο Παρισιού το 1871. Στο Παρίσι πήραν την προφύλαξη να τον διώξουν πριν αρχίσει η Επανάσταση.

Διωγμένος από το Παρίσι, ο Bakunin πήρε την εκδίκηση του στη Δρέσδη, στην Επανάσταση του 1849. Ώμος μόνο μετά από τέσσερα χρόνια βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον και έδαφος για την επαναστατική του προπαγάνδα στην Διεθνή Ένωση Εργατών (1η Διεθνή). Εδώ είδε τις μάζες των εργατών από όλο το κόσμο να ενώνουν τα χέρια πέρα από σύνορα, και να μοχθούν να γίνουν αρκετά δυνατοί στις Ενώσεις τους για να αποτινάξουν το ζυγό του Καπιταλισμού. Κατάλαβε αμέσως ποιο ήταν το βασικό οχυρό που έπρεπε να καταλάβουν οι εργάτες, για να τα καταφέρουν στον αγώνα τους ενάντια στο Κεφάλαιο – το Κράτος. Και ενώ οι πολιτικοί Σοσιαλιστές μιλούσαν για τον έλεγχο της εξουσίας στο Κράτος και τη μεταρρύθμιση του, «Καταστρέψτε το Κράτος!» έγινε η πολεμική κραυγή των Λατινικών Ομοσπονδιών, όπου ο Bakunin έκανε τους καλύτερους φίλους του.

Το Κράτος είναι το βασικό οχυρό του Κεφαλαίου – κάποτε ο πατέρας του, τώρα ο βασικός σύμμαχος και υποστηρικτής του. Συνεπώς, Κάτω ο Καπιταλισμός και κάτω το Κράτος.

Και η προηγούμενη εμπειρία του και μια στενή φιλική επαφή με τους Λατίνους εργάτες έκαναν τον Bakunin τον δυνατό αντίπαλο του Κράτους και τον τρομερό επαναστάτη Αναρχικό Κομμουνιστή μαχητή που έγινε στα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του.

Εδώ ο Bakunin έδειξε όλες τις δυνάμεις της επαναστατικής του ιδιοφυίας. Δεν μπορεί κάποιος να διαβάσει τα κείμενα του από εκείνη την περίοδο – κυρίως φυλλάδια που ασχολούνταν με επίκαιρα ζητήματα, και όμως γεμάτα οξυδερκείς απόψεις για την κοινωνία – δίχως να παρακινηθεί από την ένταση των επαναστατικών πεποιθήσεων του. Στην ανάγνωση αυτών των κειμένων και ακολουθώντας τη ζωή του, κατανοεί κανείς γιατί ενέπνευσε τόσο τους φίλους του με την ιερή φλόγα της εξέγερσης.

Μέχρι τις τελευταίες του μέρες, ακόμη και μέσα στου πόνους μιας θανατηφόρου ασθένειας, ακόμη και με τα τελευταία γραπτά του, που θεωρούσε την κληρονομιά του, παρέμεινε ο ίδιος ακλόνητα αφοσιωμένος επαναστάτης Αναρχικός και ο ίδιος μαχητής, έτοιμος να ενωθεί με τις μάζες παντού στην επανάσταση τους ενάντια στο κεφάλαιο και το Κράτος.

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παράδειγμα του όλοι. Ας συνεχίσουμε το έργο του, μη ξεχνώντας ποτέ πως δυο πράγματα είναι αναγκαία για να πετύχεις σε μια επανάσταση – δυο πράγματα, όπως είπε ένας από τους συντρόφους μου στη δίκη της Λυών: μια ιδέα στο μυαλό, και μια σφαίρα στο τουφέκι! Η δύναμη της δράσης – καθοδηγούμενη από την δύναμη της Αναρχικής σκέψης.

πηγη: https://geniusloci2017.wordpress.com