Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 12 Μάρ 2014
Ανατολικά του Βορρά  ΕΝΑ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Κλίκ για μεγέθυνση

 Γράφει:
ο
δημοσιογράφος
Ανδρέας
Φλογεράς
Εκδότης της
ηλεκτρονικής
εφημερίδας
“ΕΡΕΥΝΑ” Αιγίου
email:
 info@
ereyna-aigio.gr
τηλ:26910 24403
κιν: 6979 380 806

 

«Ουκ εν τω πολλώ το ευ»! Διαχρονικά έως αιώνια ρήματα αρχαίας σοφίας. Δε χρειάζεται να πεις πολλά. Στην πολυλογία δεν υπάρχει – κατά κανόνα – ποιότητα. Ωστόσο τα «εν ολίγοις πολλά» εμπεριέχουν την αρετή της ουσίας, τη σοφία, που είναι αυτή η ευφυΐα όπως χαρακτηρίζει ο λαός την προηγμένη σκέψη. Να μην παρασυρθούμε κι εμείς λέγοντας πολλά για να επαινέσουμε τα εν ολίγοις, περιεκτικά και καλογραμμένα θέματα του αγαπητού μας Σταύρου Ιντζεγιάννη, στο νέο βιβλίο του «Ανατολικά του Βορρά».

 

Στις εκατό περίπου σελίδες του βιβλίου, ταξιδεύουμε μαζί του, ψηλά στα Τζουμέρκα, ανασαίνουμε αέρα και ιστορία από την τραχιά φυσιογνωμία της Πίνδου, ζούμε τον καημό του ποιητή του Συρράκου, την επίκλησή του στον ποιητικό αετό του να τον πάρει στα βουνά ξορκίζζοντας τον κάμπο. Αισθανόμαστε (διαβάζοντας) πως λίγο και ακουμπάμε τον ουρανό. Έτσι και σηκώσεις το χέρι σου, σκέφτεσαι, αγγίζεις το στερέωμα. Είναι, όντως, το υψόμερο ένας από τους λόγους που οι βουνίσιοι άνθρωποι δεν υπολήπτονται και πολύ τους καμπίσιους αλλά κι αυτοί που φτάνουν στο Συρράκο νιώθουν μικροί και αδύναμοι. Αν τους χαλάσει το λεωφορείο και αναγκαστούν να μείνουν εκεί πάνω κάποιες μέρες του χειμώνα, αμφίβολο είναι αν θα επιστρέψουν, σώοι, οι μισοί.

 

Αυτό το σκληρό περιβάλλον αναδύεται από τις περιγραφές του Σ.Ι.. Τον έχουμε συνηθίσει παρατηρητικό χρονογράφο από στήλες εφημερίδων και από άλλα βιβλία του. Σε τούτο όμως το ταξιδιωτικό του ξεπετάρισμα, πήρε και έδωσε άλλες ανάσες. Να είναι, άραγε, η Πίνδος που μεταμορφώνει; Θυμόμαστε το Χρήστο Ζαλοκώστα, στο πολεμικό του χρονικό του 1940, και παρά τη βελτίωση των δρόμων και των παρεμβάσεων του τουρισμού, συνειδητοποιείς τι θα πει πόλεμος, τι θα πει αυτοθυσία, τι θα πει λεβεντιά, τι πάστας γυναίκες ήταν εκείνες οι ηπειρώτισσες που ανέβασαν κομματιασμένο ολόκληρο ορειβατικό κανόνι στους ώμους τους και δεν πέρασε ο Ιταλός με τον Αλβανό – προδότη οδηγό του, στην Ελλάδα τις πρώτες μέρες του πολέμου.

 

Τα δυνατά κείμενα δε θέλουν παρουσίαση. Αυτό το πλασάρισμα της σκέψης δε συμβάλλει στην αξία του βιβλίου. Είναι ωστόσο ζήτημα κυκλοφορίας του. Αλλά το καλό βιβλίο σε τραβάει μόνο του. Σε βρίσκει εκείνο. Τα συγκεκριμένα οδοιπορικά (τρόπος του λέγειν, ποιος μετακινείται με τα πόδια του σήμερα) είναι κείμενα που αποπνέουν βαθιά συναισθηματικότητα (άλλωστε ο Σταύρος Ιντζεγιάννης ένα πανταχού συναίσθημα είναι και παραμένει), λεπτή παρατηρητικότητα, αναγωγή σε θρησκευτικές παραδόσεις και αξίες, οι οποίες εμπλέκονται με την καθημερινότητα της συντροφιάς που κάνει τουρισμό και ο Σταύρος συνθέτει σε ευχάριστα κείμενα την ιστορία του τόπου και τις μνήμες των ανθρώπων που έζησαν εκεί όπου αναφέρεται. Τον συγκινεί ιδιαίτερα η ποίηση και κει πάνω βρήκε ομοτέχνους του, προς τους οποίους έκαμε ένα σύντομο φιλολογικό – ποιητικό μνημόσυνο, ανασταίνοντάς τους στην ψυχή του και στη μνήμη των συνταξιδιωτών. Άλλωστε τι θα ήταν ένα φτάσιμο στο Συρράκο, αν δεν μνημονευόταν ο Κρυστάλλης (ένα παράδειγμα) ή ο Ζαλοκώστας ή ο Κοτζιούλας;. Ακόμα και ο Κωλέττης βρήκε θέση να μνημονευτεί.

 

Οι ηπειρώτες, αυτοί, ξαναζούν στη γενέθλια γη τους από τους νεότερους απογόνους τους και αυτή είναι μια ιδιότητα που δε συνηθίζεται σε άλλες περιοχές για άλλες ξεχωριστές μορφές που χρήζουν σεβασμού και μνήμης. Ανασταίνονται και από τους συγγραφείς, όπως στην περίπτωσή μας, μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου του Σταύρου Ιντζεγιάννη, που – τελευταία – μας ξαφνιάζει με τις αναζητήσεις του και την εφηβική του παρορμητικότητα, όταν περιγράφει, αφηγείται και...εξομολογείται (το κυριότερα) στους αναγνώστες του υπέροχα συναισθήματα παρασύροντας και αυτούς να ονειρεύονται δίπλα του, συνταξιδιώτες των στοχασμών του. Κάποια στιγμή θα ξεκινήσουμε κι εμείς πηγαίνοντας «Ανατολικά του Βορρά» με πνευματικό οδηγό το Σταύρο Ιντζεγιάννη.

 

 

 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

 

Εταίρες- Παλλακίδες - Πόρνες

 

ΣΗΜΕΊΩΜΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΟΙΚΩΝ ΑΝΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΑ

 

Κάτοικοι της συνοικίας του Αγίου Στεφάνου Πατρών και πέρυσι, περίπου, πολίτες του Δήμου Αιγίου, αντιτάχτηκαν στην αδειοδότηση λειτουργίας «Οίκου ανοχής». Και ενώ στο Αίγιο, παρά την κατά πλειοψηφία απόρριψη του συγκεκριμένου αιτήματος ακυρώθηκε η χορήγηση μιας τέτοιας άδειας, στον «άγιο Στέφανο» Πατρών δόθηκε η άδεια λειτουργίας και ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της συνοικίας.

 

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ η ιδιότητα του εταιρισμού, αλλά, ιστορικά, υπάρχουν κατηγορίες, επίπεδα, όπου το γυναικείο σώμα, χρησιμοποιήθηκε, προσφέρθηκε, εξουσιάστηκε, εκμεταλλεύτηκε, τιμήθηκε και υποτιμήθηκε, ανάλογα με τις εποχές και τα ισχύοντα σε κάθε κοινωνία, μερικώς ή ολικώς ανδροκρατική. Φαίνεται πως υπάρχει και συνενοχή της γυναίκας στην ερωτική εκμετάλλευσή της, αφού η ίδια αυτοδιατίθεται με διάφορα προσχήματα ή με διαστροφές του γενετήσιου ενστίκτου της και παρά την πολυσυζητημένη ισότητα και παρά το γυναικείο κίνημα που αγωνίζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Φαίνεται πως είχε κάποιο δίκιο ο μεγάλος Πολύβιος Δημητρακόπουλος, στη «Σιδηρά Διαθήκη» όταν έγραφε ότι «η γυναίκα σκέπτεται με την ράχιν», εννοώντας τη θέση του σώματός της όταν το προσφέρει ή το μεταχειρίζονται άλλοι και συναινεί.

 

Με αφορμή το αίτημα εγκατάστασης και λειτουργίας οίκων ανοχής (ενοχής ή και συνενοχής) στο δήμο Αιγιαλείας, ενημερωτικά αναφερόμαστε σε χαρακτηριστικές ιδιότητες των γυναικών από τα παλιά χρόνια, ως τα σημερινά. Οι μελετητές έχουν διαχωρίσει σε τρεις κατηγορίες τις γυναίκες ελευθερίων ηθών, όπως τις χαρακτηρίζει η ιστορική έρευνα. Στις εταίρες, τις παλλακίδες και στις πόρνες. Παρά το ότι και οι τρεις αυτές κατηγορίες έχουν ένα κοινό σημείο συμπεριφοράς, την πορνεία, τα κοινωνικά ήθη στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη και στο βυζάντιο και μετέπειτα διαχώριζαν τη σύζυγο από τις ελεύθερες συνευρέσεις (η και συγκατοικήσεις) με τις ανώτερες από τις τρεις κατηγορίες που αναφερόμαστε. Οι εταίρες και οι παλλακίδες , ακόμη και οι αυλήτριδες και οι χορεύτριες είχαν κάποιες ιδιαιτερότητες που τις ξεχώριζαν από τις λαϊκές πόρνες που υπηρετούσαν την «πάνδημο Αφροδίτη», μέσα στην ερωτική ελευθερία των μεσογειακών κοινωνιών σε διάφορες εποχές.

 

α) Οι Εταίρες

 

Ο Ι ΕΤΑΙΡΕΣ προέρχονταν από την Ιωνία, την παράλια περιοχή της Μ. Ασίας, οι πόλεις της οποίας ξεχώριζαν για τον πλούτο τους ή για την πνευματική και καλλιτεχνική τους ακμή. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, που περίσσευε η τρυφηλότητα των κατοίκων, οι εταίρες αποτέλεσαν μια κατηγορία ελεύθερων γυναικών ή δούλων γυναικών που απελευθερώθηκαν ή αιχμάλωτες πολέμου (Όμηρος) που ξεχώριζαν για την ομορφιά τους και για το πνεύμα τους. Ωστόσο αναφέρονται πολλά ονόματα « των τω σώματι ή από του σώματος εργαζομένων γυναικών». Πολλές από αυτές απέκτησαν πλούτη και έμειναν στην ιστορία, με το όνομά τους. Ήταν αφιερωμένες στη θεά Αφροδίτη και εγκαταβίωναν στο ναό της θεάς (εξ ου και ιερόδουλοι). Αναφέρεται ότι στην αρχαία Κόρινθο, γνωστή για τον πλούτο της και τον έκλυτο βίο ντόπιων και κυρίως ξένων (ναυτικών), στο ναό της «Μελαινίδος Αφροδίτης»υπηρετούσαν (εκδίδονταν) περισσότερες από χίλιες εταίρες. Μπορούσε δε καθένας να χαρίσει στη θεά μία ή και περισσότερες.

Εταίρες υπήρχαν και στην Αθήνα οι οποίες είχαν φτάσει εκεί ακολουθώντας φιλοσόφους και καλλιτέχνες. Συμμετείχαν στα συμπόσια και καλλίγραμμες όπως ήσαν ξάπλωναν γυμνές δίπλα τους παίζοντας διάφορα παιγνίδια. Οι πιο έξυπνες, γνωρίζοντας ότι τα σωματικά προσόντα και η νιότη τους δεν ήταν τα μόνα προσόντα να διακριθούν συναναστρέφονταν και συνδέονταν με φιλοσόφους και καλλιτέχνες και αποκτούσαν γνώσεις, τέτοιες που έθελγαν σπουδαίους άνδρες ακόμη και βασιλείς οι οποίοι τους παραχωρούσαν βασιλικές τιμές δίπλα τους. Τέτοια ήταν και η Ασπασία από τη Μίλητο, διάσημη για την παιδεία της, δεύτερη σύζυγος του Περικλή, η Θαΐδα από την Αττική, εταίρα του Μ. Αλεξάνδρου η οποία έγινε η αφορμή να πυρποληθούν τα ανάκτορα στην Περσέπολη. Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Οι εταίρες έπαιρναν πολύ μεγάλο μισθό για τις υπηρεσίες τους και πλούσια δώρα. Όλες, σχεδόν, έκαναν προσυμφωνία και πήγαιναν με εκείνον που έδινε τα περισσότερα. Μέρος από τα πλούτη τους αφιέρωναν στους ναούς. Οι καλεσμένοι στα σπίτια των εταιρών σε δείπνα, έστελναν πριν, πλούσια δώρα. «Κυκλοφορούσαν ελεύθερα στους δρόμους, στην αγορά, στα θέατρα, στα ιερά της Αφροδίτης, σε αντίθεση με τις άλλες γυναίκες και ξεχώριζαν με τα επιδεικτικά ρούχα τους, τα πολλά κοσμήματα , τον έντονο καλλωπισμό και το λικνιστικό βάδισμά τους....Γενικά είχαν ξεχωριστή προσωπικότητα, είτε επειδή είχαν ζωηρό πνεύμα και χάρη στους τρόπους τους, εκτός από την παιδεία μερικών από αυτές, σε σημείο που διέφεραν από τις άλλες γυναίκες γι αυτό και προκαλούσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σε βαθμό που ο Δημοσθένης έγραψε: Τας μεν εταίρας, ηδονής ένεκα έχομεν , τα δε παλλακάς της καθ΄ημέραν θεραπείας του σώματος, τας δε γυναίκας του παιδοποιείσθαι γνησίως και των ένδον, φύλακας πιστάς έχειν.».

 

β) Οι Παλλακίδες

 

ΕΤΣΙ Ο ΛΟΓΟΣ ήρθε στην παλλακίδα. Αυτή ήταν η γυναίκα που συζούσε μ’ έναν άνδρα, η σύνευνος, χωρίς να είναι η επίσημη σύζυγός του. Η παλλακίδα, λοιπόν, ήταν κάτι ανάμεσα στην εταίρα και στη σύζυγο. Αν κάποιος προσέβαλε παλλακίδα έπρεπε να τιμωρηθεί σα να είχε προσβάλει Αθηναία Δέσποινα. Ωστόσο παρέμενε ιδιοκτησία του κυρίου της και μπορούσε να πουληθεί οπουδήποτε, ακόμη και σε οίκο ανοχής. Αν αποκτούσαν παιδιά, αυτά αναγνωρίζονταν ως ελεύθερα και όχι νόθα. Οι γυναίκες αυτές προέρχονταν από φτωχές οικογένειες και ήταν δούλες. Ταυτόχρονα υπήρχαν (και υπάρχουν στην εποχή μας) σύζυγοι, που εκμεταλλεύονται ως προαγωγοί, τις συζύγους τους.

 

γ) Οι κοινές πόρνες

 

Ο Ι ΠΟΡΝΕΣ, είναι το κατώτερο είδος γυναίκας που εκδίδεται έναντι αμοιβής και αδιακρίτως προσώπου – πελάτη, χωρίς δικαίωμα επιλογής. Ο νόμος προβλέπει τις προϋποθέσεις εγκατάστασης και λειτουργίας αυτών των Οίκων και οι έλεγχοι αφορούν, κυρίως, την ιατρική παρακολούθηση των εκδιδομένων για την προστασία της δημόσιας υγείας από μεταδοτικά αφροδίσια νοσήματα, χωρίς να παραλείπεται και η φορολογία από τις προσόδους των Οίκων αυτών. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία τέτοιων...ανεπίσημων οίκων, φανερών ή συγκαλυμμένων με διαβάθμιση ποιότητας προσφερομένων υπηρεσιών, χωρίς να έχουν «δηλωθεί»τα πρόσωπα που εκπορνεύονται έναντι αμοιβής, όπως, υπό το πρόσχημα γραμματέων σε συνέδρια παντός τύπου, συνοδών σε ταξίδια, σε σαλόνια κοινωνικών συναντήσεων με σκοπό γνωριμίες εφήμερες ή διαρκέστερες και σε υπηρεσίες ξενοδοχείων, όπου μοναχικά άτομα περνούν ευχάριστα τις διακοπές τους ή και σε διάφορα ύποπτα κέντρα που χαρακτηρίζονται ινστιτούτα παροχής περίεργων υπηρεσιών, για να τηρούνται τα προσχήματα.

 

δ) Εικόνα σου είμαι κοινωνία

 

ΦΥΣΙΚΑ οι κοινωνικές αντιδράσεις εγκατάστασης ενός επίσημου οίκου ανοχής, εντός κατοικούμενης περιοχής, είναι η κορυφή του παγόβουνου (σχήμα λόγου, επειδή οι υπηρεσίες που προσφέρονται εκεί, κάθε άλλο παρά...παγερές, πρέπει, να είναι), αναφορικά με τους άλλους τρόπους που οι σχέσεις αυτές συμβαίνουν συγκαλυμμένες οπουδήποτε. Επίσημα, ωστόσο, κολάζονται από μια τάση κοινωνικής υποκρισίας, που δεν είναι η μοναδική στις σχέσεις των ανθρώπων.

Την πικρή αλήθεια αυτών των γυναικών διεκτραγωδεί η Γαλάτεια Καζαντζάκη στο ποίημά της «Αμαρτωλό» από το οποίο αντιγράφουμε κάποιους, αληθινά δραματικούς, στίχους του: «Στη Σμύρνη Μέλπω / Ηρώ στη Σαλονίκη / στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό / τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα. / ο τόπος μου ποιος ήταν ; ποιοι οι δικοί μου; / Αν ξέρω ανάθεμά με / σπίτι, πατρίδα, έχω τα μπορντέλα (....) πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι / όλη η ζωή μου του χαμού, / Μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω: / εικόνα σου είμαι Κοινωνία και σου μοιάζω !//.- »

 

 

Να αυξηθούν οι συνεδριάσεις της Επιτροπής (ΕΙΔ)

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ προκειμένου να ανανεώσουν την άδεια οδήγησης αυτοκινήτου, πολίτες που έχουν υπερβεί το 80ό έτος της ηλικίας τους, παραπέμπονται στη Β/θμια Ιατρική Επιτροπή Πατρών. Η Επιτροπή αυτή, για τους ενδιαφερομένους πολίτες της Αιγιάλειας , δυσχεραίνει την εξυπηρέτησή τους για τους εξής λόγους:

α) Ότι πρέπει να ξοδευτούν και να μετακινηθούν στην έδρα της (Πάτρα 409 πρώην Στρ. Νοσοκομείο).

β) να περιμένουν τις τρεις συνεδριάσεις που πραγματοποιεί ανά μήνα (5,15,25.)με το ενδεχόμενο να μη συνεδριάσουν για συνδικαλιστικούς λόγους κι άντε περίμενε κι από την αρχή.

γ) να μη διεκπεραιώνεται ο όγκος των υποθέσεων αρμοδιότητός της, έστω σ’ αυτές τις προθεσμίες.

δ) σε ό,τι αφορά σε ανανεώσεις ή επεκτάσεις αδειών οδήγησης, να γίνονται εκπρόθεσμα τα ισχύοντα διπλώματα και να μεσολαβεί κενό, παύσης της ισχύος των, αν η εν λόγω Επιτροπή δεν προλαβαίνει να καλύπτει τον όγκο των περιπτώσεων που της αποστέλλονται.

Μόλις την περασμένη βδομάδα σε τηλεφωνική επικοινωνία ενδιαφερομένου οδηγού που επείγετο να εξετασθεί επειδή είχε λήξει η ισχύς του διπλώματός του, η γραμματέας της Επιτροπής του είπε τηλεφωνικά ότι μέχρι 17 Απριλίου ήταν αδύνατο να πάρει σειρά λόγου όγκου φακέλων που δεν είχαν ακόμη ανοίξει. Τα όργανα της τροχαίας τον βρίσκουν παραβάτη (λόγω λήξεως της προθεσμίας ισχύος του διπλώματός του), του επιβάλουν διοικητικό πρόστιμο και του αφαιρούν έστω εκείνο το ληγμένης προθεσμίας (όχι ικανότητος οδηγού) δίπλωμά του.

Τι γίνεται εν προκειμένω; Υπάρχει ένα νομοθετικό κενό. Αν μια τέτοια Επιτροπή λειτουργούσε στο Νοσοκομείο Αιγίου και θα υπήρχε αποσυμφόρηση του φόρτου δουλειάς της ΕΙΔ των Πατρών και οι πολίτες δεν θα ήταν ξεκρέμαστοι από παράλειψη πρόβλεψης του νόμου. Αν καθένας συναρμόδιος φορέας κάνει τη δουλειά του ασυντόνιστα, την πληρώνει το...αβγό, που συνθλίβεται ανάμεσά τους και αναγκαστικά παρανομεί.

Κάνουμε μια δημόσια αναφορά – έκκληση στο βουλευτή κ. Νταβλούρο (ως προερχόμενον εκ του αστυνομικού σώματος) να μελετήσει την ανωμαλία αυτή της διοικήσεως και να εισηγηθεί λύσεις που δεν βλάπτουν το κύρος του κράτους αλλά οπωσδήποτε διευκολύνουν τους πολίτες. Να μην τους μαντρώνουμε σε αδιέξοδα κι από πάνω να τους ρίχνουμε ευθύνες, επειδή διαμαρτύρονται;

 

 

Ο ΓΟΚ γράφεται από τους σεισμούς

 

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ στη χώρα μας: Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί. Και τα τρία κακά μαζί. Και όσα άλλα, εκτός προγράμματος. Είναι και οι σεισμολόγοι. Από τα χείλη τους κρεμόμαστε. Που δε λένε τίποτα δηλαδή, αλλά πώς να τους παρακάμψεις; Σε όλα, ναι μεν αλλά.. Το σεισμό τον υποστήκαμε. Φάγαμε την κρυάδα του. Ρωτάμε: ήταν ο κύριος; Θα κάμει και άλλους; Πότε θα σταματήσουν οι δονήσεις; Κι αυτοί μη ξέροντας περισσότερα πιθανολογούν. Δεν υπάρχει κίνδυνος αλλά μη μπαίνετε στα σπίτια., ώσπου να ξεθυμώσει ο Εγκέλαδος. Την Κεφαλλονιά ταρακούνησε. Να όμως που του αποκρίθηκαν ο Ερινεός και τα Σελιανίτικα. Κούνησε κι εδώ την Τρίτη, γύρω στις 11 το πρωί. Πήξαμε στις οδηγίες. Που είναι, σχεδόν, όλες ίδιες. Επιστήμη των παρατηρήσεων και των υποθέσεων η σεισμολογία. Μετά έναν δυνατό σεισμό που δε μοιάζει με τους άλλους αναθεωρείται ο αντισεισμικός κανονισμός. Η εμπειρία προσθέτει κανονισμούς περισσότερης ασφάλειας. Στο εξής θα χτίζεται διαφορετικά. Θα χρησιμοποιείτε αυτά τα υλικά. Θα σχεδιάζεται με πρότυπο την πρόσφατη πραγματικότητα Λάβετε μέτρα προφύλαξης. Και ψυχραιμία. Δευτερόλεπτα είναι. Θα περάσουν. Και όσοι...ζήσουν, στο διάστημα αυτό.

 

 

 

Τι δε λένε οι σεισμολόγοι

 

ΡΩΤΑΜΕ τους μεγαλοσχήμονες της υπηρεσίας σειμικής προστασίας, τούτο, εκείνο, το άλλο. Η απάντηση έρχεται από τη λαϊκή θυμοσοφία: Καλές είναι οι προφυλάξεις. Καλή, είναι η φάκα που αγοράσατε αλλά, καλού κακού, πάρτε και μια γάτα σπίτι σας. Ξέρω δεν ξέρω, η ευθύνη δική σας. Κάτι ανάλογο με τις δικές μας πινακίδες σε ορισμένους ορεινούς δρόμους. Προσοχή πτώσις λίθων. Δηλαδή τι; Θα περιμένεις αν και πότε θα πέσει κάποια πέτρα, μικρή ή μεγάλη ή θα περάσεις και ό,τι σε βρει, δική σου ευθύνη;

Μετά ένα μεγάλο σεισμό, που έφερε καταστροφές, επόμενο είναι να ερωτηθούν οι σεισμολόγοι, οι επίσημοι επιστήμονες να διαφωτίσουν τον κόσμο που ανησυχεί. Δεν του λένε και σημαντικά πράγματα. Ακόμη και αν ο σεισμός είναι ο κύριος ή θα επακολουθήσει μεγαλύτερος. Συνιστούν αναμονή ημερών μέχρι τα πράγματα να ξεκαθαρίσουν μόνα τους. Κάτι σα χρησμός του Μαντείου των Δελφών. Ούτε πότε θα γίνει σεισμός γνωρίζουν, ούτε ανακοινώνουν τυχόν μελέτες που προσεγγίζουν το φαινόμενο. Όταν μιλάνε οι σεισμολόγοι στην Κεφαλλονιά, πάρτε τα μέτρα σας. Δεν υπάρχουν καθησυχαστικές οδηγίες ούτε υπεύθυνα συμπεράσματα.

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου