Ο Πάπας Λούκιος Α΄ προκαθημένος της εκκλησίας της Ρώμης (25 Ιουνίου 253 – 5 Μαρτίου 254) εκ γενετής Ρωμαίος σύμφωνα με το LP, εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα Γάλλο, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του. Δεν είναι γνωστός ό τόπος εξορίας του, αλλά φαίνεται πως σύντομα επέστρεψε μαζί με άλλους εξορισμένους χριστιανούς, καθώς ο νέος αυτοκράτορας Βαλεριανός (Ουαλεριανός) διέκειτο καταρχήν ευνοϊκά προς τη χριστιανική θρησκεία, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ευσέβιου Καισαρείας.
Επιστρέφοντας στη Ρώμη έλαβε ενθουσιώδη επιστολή από τον επίσκοπο Κυπριανό Καρχηδόνος, που τον συνέχαιρε για την ενσυνείδητη οδύνη χάριν της πίστης του, υποθέτοντας ότι ο Κύριος τον κάλεσε, έτσι ώστε να υποστεί το πραγματικό μαρτύριο ανάμεσα στο ποίμνιό του. Για τις υπόλοιπες δρατηριότητες και έργα του Λούκιου δε γνωρίζουμε τίποτα άλλο, εκτός όσα μας παραδίδει μία απο τις επιστολές του Κυπριανού προς τον πάπα Στέφανο, στην οποία διακρίνεται ότι ακολουθούσε την ήπια πολιτική του προκατόχου του Κορνήλιου.
Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται πως αποκεφαλίσθηκε […]capite truncatus est[…] στo LP, στην πραγματικότητα δεν υπέστη μαρτύριο, καθώς ο διωγμός του Βαλεριανού, στον οποίο υποτίθεται ότι μαρτύρησε, ξεκίνησε μετά το θάνατό του. Επιπρόσθετη μαρτυρία για αυτό είναι η αναφορά του Λιβεριανού Καταλόγου, η οποία δεν τον παραδίδει ως μάρτυρα. Τάφηκε στην παπική κρύπτη του Κάλλιστου ([…] sepultus est in cymiterio Calisti […]), στην Αππία οδό και η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Μαρτίου.