Η σύζυγος του Τζούλιαν Ασάνζ μίλησε στο Ευρωκοινοβούλιο με αφορμή την πρόταση ευρωβουλευτών να δοθεί στον δημοσιογράφο το βραβείο Ζαχάροφ. 

Η Στέλα Ασάνζ ευχαρίστησε τους Ευρωβουλευτές που στήριξαν την υποψηφιότητα του Τζούλιαν Ασανζκαι ανέφερε πως ο σύζυγος διατρέχει κίνδυνο ακόμη και για την ζωήτου, καθώς βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες φυλακές του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αναλυτικά η ομιλία της Στέλα Ασάνζ στο Ευρωκοινοβούλιο

«Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους τους ευρωβουλευτές που στήριξαν την υποψηφιότητα του Τζούλιαν για το βραβείο Ζαχάρωφ. Ήταν πολύ ενθαρρυντικό για αυτόν, που φέτος τόσοι ευρωβουλευτές συνασπίστηκαν και τόσοι άλλοι ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν.

Γιατί η ζωή του Τζούλιαν είναι σε κίνδυνο. Δεν υπερβάλλω. Ο Τζούλιαν έχει βρεθεί στη χειρότερη φυλακή του Ηνωμένου Βασιλείου - το ονομάζουν το Γκουαντάναμο της Βρετανίας - τη φυλακή Μπελμαρς, για τρισίμιση χρόνια τώρα.

Είναι πραγματικά απαίσια εκεί. Πριν από μερικές μέρες ο Τζούλιαν διαγνώσθηκε θετικός στον Covid. Αυτό σημαίνει περισσότερη απομόνωση. Τριάμιση χρόνια σε δύσκολες συνθήκες, και τώρα τον βάζουν σε lockdown, που σημαίνει ότι είσαι 24 ώρες το 24ωρο στο κελί.

Δε βγαίνεις για ντους, δε βγαίνεις για φαγητό, δε βγαίνεις για φάρμακα. Βρίσκεται σ αυτό το κελί, από το Σάββατο, για 72 ώρες μέχρι στιγμής. Φανταστείτε το. Και δε ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτό.

Αλλά αυτό είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, συγκριτικά με τη βάναυση συμπεριφορά που δέχεται ο Τζούλιαν κάθε μέρα.

Ακόμη και η ύπαρξη και μόνο αυτής της υπόθεσης διαιωνίζει το βασανιστήριο του. Και βασανίζεται βαθιά. Θα σας πω δυο ανέκδοτα, για να καταλάβετε τι συμβαίνει.

Το πρώτο έγινε το Σάββατο, δε ξέρω αν το ξέρετε, αλλά καταφέραμε να διοργανώσουμε τη μεγαλύτερη διαδήλωση μέχρι σήμερα για τον Τζούλιαν. Ο σκοπός μας ήταν να περικυκλώσουμε το Κοινοβούλιο στο Λονδίνο. Δε ξέρω αν έχετε πάει στο Λονδίνο αλλά μπορεί να ξέρετε ότι το Κοινοβούλιο από τη μια πλευρά βλέπει στον Τάμεση. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να γεμίσουμε τη πλευρά της απέναντι όχθης, μετά περάσουμε από δυο γέφυγες να κυκλώσουμε την άλλη και να επιστρέψουμε ξανά στην απέναντι όχθη.

Υπολογίσαμε ότι θα χρειαζόμασταν 5000 άτομα για αυτό. Το Σάββατο, δε, υπήρχε και απεργία στα ΜΜΜ. Κάποιοι είπαν ότι ο στόχος θα ήταν αδύνατος χωρίς ΜΜΜ.Ήταν το λιγότερο σκεπτικοί απέναντι στο εγχείρημα. Κάποια ανώνυμα τρολ στο twitter έλεγαν «μη πάτε, κανείς δε θα πάει». Ε, λοιπόν, ξεπεράσαμε τα 5000 άτομα. Υπάρχουν εικόνες, που μιλούν από μόνες τους.

Δείχνουν κόσμο και στις δυο γέφυρες, τα πεζοδρόμια γεμάτα. Εύκολα θα ήταν 7000 άτομα εκεί, ίσως και 10000 ή 12000 Στην καρδιά του Λονδίνου. Μην αφήνετε κανέναν να λέει ότι ο Τζούλιαν δεν έχει υποστηρικτές. Απλώς δείτε αυτές τις εικόνες. Αυτό γιατί ο μέσος πολίτης καταλαβαίνει τι συμβαίνει εδώ. Ότι είναι μια πολιτική και βίαιη δίωξη ενός πολίτη.

Μια βίαιη δίωξη από ένα κράτος, μια κυνική παραβίαση του νομου για να κρατήσουν ένα άνθρωπο στη φυλακή για χάρη μιας ατιμώρητηςνμανίας που ξεκίνησε με την κυβέρνηση Τράμπ, αυτή η κυβέρνηση απήγγειλε κατηγορίες το 2018. Αυτό γιατί ήξεραν ότι έτσι θα δημιουργήσουν προδεδικασμένο και θα μπορέσουν να επιτεθούν στον Τύπο. Να χρησιμοποιήσουν τον νόμο περί κατασκοπείας εναντίον του Τύπου, όταν χρησιμοποιούνται πηγές για να αποκαλυφθούν ντοκουμέντα.

Οι ΗΠΑ δε κατηγορούν τον Τζούλιαν για κατασκοπεία. Ο νόμος περί κατασκοπεία είναι πολύ ασαφής και χρονολογείται στο 1917 στα μέσα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό να αναθεωρηθεί.

Χρησιμοποιήθηκε κατευθείαν σε αντιφρονούντες στις ΗΠΑ. Για πρώτη φορά, η κυβέρνηση Τράμπ χρησιμοποίησε αυτόν τον νόμο εναντίον ενός εκδότη. Αν δείτε το κατηγορητήριο έχει ποινές ύψους 170 ετών φυλάκισης για λήψη πληροφοριών από πηγή, για κατοχή πληροφοριών και για επικοινωνία αυτών.

Η επικοινωνία της πληροφορίας είναι έγκλημα. Αυτό είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με την ιδέα της Ελευθερίας του Λόγου και της Ελευθερίας του Τύπου. Δεν πάνε αυτά τα δυο μαζί. Αυτό που συμβαίνει στον Τζούλιαν δεν είναι μόνο επίθεση στον Τύπο αλλά και στο δικαίωμα να μιλάς ελεύθερα και να λες την αλήθεια και να την διαδίδεις.

Θα σας δώσω και μια άλλη εικόνα. Έχω δυο παιδιά με τον Τζούλιαν. Ένα πέντε ετών και ένα τριών. Τις προάλλες, το τριών ετών έπαιζε στο σαλόνι με ένα φίλο μου που μας είχε επισκεφθεί. Με την άκρη του ματιού μου είδα κάτι που ο φίλος δε κατάλαβε. Το τρίχρονο έπαιζε τον φύλακα στη φυλακή Μπελμαρς.

Παρίστανε το σκανάρισμα που περνά κανείς στον έλεγχο της φυλακής. Όταν μπαίνεις στη φυλακή, περνάς σε έναν θάλαμο, σου παίρνουν τα αποτυπώματα, -παίρνουν τα δικά μου, όχι των παιδιών. Μετά ανοίγει η πόρτα και περνάς σε ένα δεύτερο χώρο με έλεγχο όπως έχετε εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο. Περνάς από τον ανιχνευτή μετάλλων και μετά πιο ειδικό έλεγχο με την μαγνητική ράβδο από την κορυφή ως τα νύχια. Φυσικά βγάζεις τα παπούτσια σου. Δε μπορείς να πάρεις τίποτα μέσα, ούτε χαρτομάντηλο.

Τα παιδιά περνάν τον ίδιο έλεγχο. Μετά περνάς δεύτερο σωματικό έλεγχο. Σε ψάχνουν σε όλο το σώμα, μέσα στα μαλλιά, μέσα στο στόμα, κάτω από τη γλώσσα, κάτω από τα γυμνά σου πόδια.

Και μετά πάλι ένας κλειστός χώρος και μετά ένας ακόμη. Και έπειτα είναι ο έλεγχος με σκυλιά. Ο σκύλος σε ψάχνει. Πηδά πάνω σου, σε μυρίζει. Πρέπει να μείνεις ακίνητος. Και τα παιδιά περνάν από αυτόν τον έλεγχο. Μια φορά την εβδομάδα για να δουν τον πατέρα τους. Σκεφτείτε το αυτό. Και γιατί; Γιατί δημοσίευσε την αλήθεια για εγκλήματα πολέμου, ενάντια σε μια ισχυρή κυβέρνηση που τα έκανε, και τώρα χρησιμοποιεί την δύναμή της για να τον τιμωρήσει.

Είναι βία αυτό. Εναντίον του Τζούλιαν αλλά και εναντίον ημών ως οικογένειας του. Εναντίον των παιδιών μου. Αλλά και εναντίον σας. Το να μένουμε σιωπηλοί είναι συνενοχή.

Πρέπει να αναδείξουμε το πολιτικό προφίλ αυτής της υπόθεσης ώστε να είναι αδύνατο για το Ηνωμένο Βασίλειο να τον εκδώσει και για τις ΗΠΑ να τον παραλάβουν. Ξέρετε από πολιτικές υποθέσεις, ξέρετε τι χρειάζεται. Αυτό είναι μια πολιτική δίωξη στηνκαρδιά της Ευρώπης - περίπου.

Αλλά οι επιπτώσεις αυτής της δίωξης θα επηρεάσουν όλους μας. Ο Τζούλιαν θα το πάει μέχρι τέλους, θα το πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ότι αποφασίσει το ΕΔΑΔ θα κρίνει το μέλλον της ελευθερίας του Τύπου στην Ευρώπη. Αυτό περιλαμβάνει όλες τις χώρες της Ευρώπης. Δεν είναι θέμα μόνο των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Είναι ευρωπαϊκό θέμα επίσης. Οι αποκαλύψεις των Wikileaks αφορούν ευρωπαϊκή κυριαρχία.

Αφορούν ευρωπαίους πολίτες. Ο Χαλίντ Αλ Μάσρι, Γερμανός πολίτης, απήχθη και οδηγήθηκε στην Αίγυπτο, όπου βασανίστηκε - με συγχωρείτε οδηγήθηκε σε κρυφές φυλακές και βασανίστηκε από την CIA. Ήταν λάθος ταυτοποίηση.

Όταν το αντιλήφθηκαν τον παράτησαν στην Β. Μακεδονία. Στη Γερμανία, έμαθαν ότι ένας πολίτης τους βασανίστηκε από τη CIA και μάλιστα από λάθος. Ήξεραν ποιοι το έκαναν και τότε η πρεσβεία παρενέβη για να πάψει η δίωξη των ανθρώπων που βασάνισαν τον Γερμανό πολίτη.

Μιλάμε για βασανιστήρια, και σκοτωμούς. Μιλάμε για παρεμπόδιση των δικαστικών διαδικασιών στην Ευρώπη. Όλοι χρωστάμε στον Τζούλιαν, που πήρε το θάρρος και δημοσίευσε στοιχεία, που φέρουν κυβερνήσεις προ των ευθυνών τους.

Η ιδεά των Wikileaks, που ο Τζούλιαν είχε στην αρχή της δεκαετίας του 2000, ήταν η κυβερνητική διαφάνεια. Έτσι έγιναν τα Wikileaks. Μιλάμε πια για διαφάνεια; Όχι.

Σε αυτή την πορεία έχουμε μπει. Και ο Τζούλιαν είναι στη φυλακή. Σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας για τρισήμιση χρόνια. Πριν από αυτό διωκόταν με κατάχρηση του νόμου για να τον διατηρούν σε ένα νομικό αδιέξοδο και να είναι φιμωμένος.

Η πορεία της υπόθεσης είναι ξεκάθαρη. Επιτέθηκαν στη φήμη του, στα κίνητρά του, στην αξιοπιστία των Wikileaks. Αλλά δε θα λειτουργήσει. Γιατί ο εισηγητής του ΟΗΕ, ήταν σκεπτικός και πλησιάστηκε το 2019 και είπε ότι δε θα ασχοληθεί με την υπόθεση, δεν τον ενδιαφέρει ο Ασάνζ και τα Wikileaks, αλλά μετά τον πλησίασαν ξανά και είπε ότι τουλάχιστον έχω καθήκον να διαβάσω το φάκελο της υπόθεσης. Και διάβασε το φάκελο και συνειδητοποίησε ότι ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου και ότι η μεγαλύτερη τραγωδία της Δικαιοσύνης στη Δύση της εποχής μας είναι η υπόθεση της γενιάς μας και θα καθορίσει που είμαστε και που πάμε.

Αυτό που συμβαίνει στον Τζούλιαν θα συμβεί σε όλους μας. Γιατί έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε και αυτό το δικαίωμα απειλείται. Είναι το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και του να λες την αλήθεια.

Για αυτό ο ειδικός εισηγητής για τα βασανιστήρια, Νιλς Μελζέρ, έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο. Και είπε ότι έπεσα θύμα προπαγάνδας. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να ερευνήσω. Ερεύνησα και έγραψα ένα βιβλίο γιατί όλοι πρέπει να το ξέρουν μόνο αυτό. Αλλά δεν είναι μόνο ο Νιλς Μέλζερ αλλά γίνονται και ταινίες. Και σε πέντε χρόνια από τώρα όλοι θα λένε ότι φυσικά πάλευα για τον Ασάνζ.

Κάντε το. Κάντε το τώρα. Σώστε τη ζωή του. Η ζωή του εξαρτάται από ανθρώπους που είναι σ αυτή την αίθουσα. Εσείς σ αυτή την αίθουσα μπορείτε να κάνετε κάτι.

Βοηθήστε με να σώσω τη ζωή του».

πηγη: https://tvxs.gr