Τελικώς το πρώτο τράβηγμα της σκανδάλης, στο επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι που εύστοχα ονομάστηκε «ρωσική ρουλέτα στο Παρίσι», δεν είχε θύματα: o Εμανουέλ Μακρόν κέρδισε την πρώτη θέση στις προεδρικές εκλογές και θα έχει αντίπαλο στον δεύτερο γύρο την Μαρίν Λε Πεν, όπως και πέντε χρόνια πριν. Αλλά η σύγκριση ανάμεσα στο 2017 και το σήμερα σταματάει εδώ: το τοπίο είναι διαφορετικό και για αυτό το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου είναι κάθε άλλο παρά σίγουρο.

Η δεξιοποίηση της πολιτικής ζωής, όπως σωστά την περιέγραψε ο Τομάς Πικετί, δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη Γαλλική Δημοκρατία. Σε μια εξέλιξη του τύπου «ο κλέψας του κλέψαντος», ο Μακρόν έκλεψε το πρόγραμμα της δεξιάς, που με τη σειρά της υιοθέτησε το ακροδεξιό, ενώ εμφανίστηκε και άλλος υποψήφιος που βγήκε από τα δεξιά ακόμη και στη Μαρίν λε Πεν!

Ο Ερικ Ζεμούρ, ένας μισογύνης και ρατσιστής πρώην δημοσιογράφος-τηλεστάρ, καταδικασμένος για υποκίνηση επιθέσεων και πρόκληση  μίσους, δεν ξεπέρασε τελικώς τη Λε Πεν, καθώς οι ψηφοφόροι που ψηφίζουν ακροδεξιά προτίμησαν τη χρήσιμη ψήφο υπέρ της τελευταίας. Αλλά ο Ζεμούρ καθόρισε την ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας, έναν διαγωνισμό ισλαμοφοβίας και αντιμεταναστευτικού μένους γύρω από τα θέματα της ταυτότητας.

Η υποτίθεται μετριοπαθής δεξιά υποψήφια Βαλερί Πεκρές, παραδείγματος χάριν, δεν υιοθέτησε μόνο τις επιθέσεις του εναντίον των μεταναστών, αλλά ακόμη και τη θεωρία συνομωσίας της «μεγάλης αντικατάστασης»: ένα υποχθόνιο σχέδιο, υποτίθεται οργανωμένο από αόρατες δυνάμεις, για την αντικατάσταση των Ευρωπαίων Χριστιανών από Μουσουλμάνους.

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της προεκλογικής περιόδου: σε τηλεοπτικά debate τον Νοέμβριο, δημοσιογράφος της άλλοτε σοβαρής εφημερίδας Le Figaro, αναρωτήθηκε: «έχουμε δικαίωμα να πυροβολούμε τους μετανάστες στα σύνορα της Λευκορωσίας ή όχι; Eίναι ένα πραγματικό ερώτημα».

Ο Ζεμούρ υποστηρίχθηκε από επιφανείς Γάλλους ολιγάρχες που ελέγχουν συγκροτήματα τύπου και θέλουν να τελειώνουν μια για πάντα με ό,τι έχει απομείνει από τον Μάη του 1968 και τα κινήματα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. « Ο Ζεμούρ είναι μια επιχείρηση, με οικονομικά αποτελέσματα»,  ανέλυε ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, σε μια συνέντευξη του στην ιταλική Corriere de la Sera. «Ο Τραμπ πέρασε από τα τηλεοπτικά ριάλιτι στο Λευκό Οίκο, αλλά ως υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ενώ ο Ζεμούρ είναι υποψήφιος ενός μιντιακού ομίλου».

Με άλλα λόγια, το «σχέδιο Βορίδη» να μην επιστρέψει η αριστερά στην εξουσία, συναντά σοβαρές δυσκολίες στην Ελλάδα, αλλά υλοποιείται ιδανικά στη Γαλλία, καθώς ο  ακροδεξιός λόγος θεωρείται πλέον «κανονικότητα».

«Έτσι η Μαρίν Λε Πέν κέρδισε το πρώτο της στοίχημα», σχολίαζε η Liberation χθες, αμέσως μετά τα πρώτα αποτελέσματα, πετυχαίνοντας την «αποδιαβολοποίηση της, τόσο καθησυχαστική όσο θα ήταν η ανακύκλωση του Άνιμπαλ Λέκτερ στην εστίαση».

Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν οργάνωσε  ξανά μια εξαιρετική προεκλογική εκστρατεία και παρά λίγο να κάνει την έκπληξη. Είναι ο μόνος που κατάφερε να σώσει το παιχνίδι, από μια Αριστερά σε πλήρη υποχώρηση, όπως υπογραμμίζει η εκλογική κατάρρευση των υποψηφίων του Σοσιαλιστικού και του Κομουνιστικού Κόμματος.

Αν όλοι μαζί, ίσως και με τους Πράσινους που επίσης σημείωσαν πολύ χαμηλό ποσοστό, είχαν ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και τις προσωπικές αντιπαραθέσεις (ο Ζαν Λυκ κάτι ξέρει από αυτά) θα μπορούσαν με ένα κοινό υποψήφιο να μπουν στον δεύτερο γύρο, αλλάζοντας τους όρους του παιχνιδιού.

Το αποτέλεσμα δεν έχει ακόμη κριθεί, γιατί η δεξιοποίηση της πολιτικής ζωής έχει δημιουργήσει σοβαρές εφεδρείες ακροδεξιών ψηφοφόρων για τη Μαρίν Λε Πεν, αντίθετα με τον Μακρόν που έχει απομακρυνθεί από το παλιότερο κεντροαριστερό του ακροατήριο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι ψηφοφόροι του Μελανσόν και των άλλων αριστερών σχηματισμών θα πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν το μικρότερο κακό, καθώς το τελευταίο δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για να έρθει, αργά ή γρήγορα, το μεγαλύτερο.

Νικηφόρα από τις εκλογές, βγαίνουν εκείνα τα κόμματα που καταφέρνουν να επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα την προεκλογική περίοδο. Η Μαρίν Λε Πεν μείωσε τη διαφορά σε σύγκριση με το 2017 ακριβώς γιατί ασχολήθηκε με το βασικό πρόβλημα του απλού Γάλλου πολίτη, την ακρίβεια και τη μείωση της αγοραστικής του δύναμης, παρά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, το θέμα που βασικά προέταξε ο Μακρόν.

Όλα τα μάτια είναι τώρα στραμμένα στον δεύτερο γύρο, όχι μόνο της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών αλλά και του Πούτιν στη Μόσχα. Που βλέπει μια υποψήφια με την οποία διατηρεί προνομιακές - και οικονομικές - σχέσεις, να διεκδικεί την προεδρία, εξέλιξη που θα άλλαζε δραματικά όλες τις ισορροπίες στην Ευρώπη. Απομένει να δούμε αν το δεύτερο τράβηγμα της σκανδάλης στη «ρωσική ρουλέτα του Παρισιού», δεν θα έχει θύματα τη δημοκρατία και την ΕΕ.

πηγη: https://tvxs.gr