Σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο: Πόλεμος στην Ουκρανία: άλλο ένα βήμα προς μια ολοκληρωτική καταστροφή, περιγράψαμε συνοπτικά ένα ζοφερό μέλλον , του οποίου ένα παραπέρα βήμα είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ισχυρισθήκαμε: «Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μπορεί να εκτροχιάσει ακόμη περισσότερο το κλίμα με αύξηση των εκπομπών διοξειδίου, καθώς πολλές χώρες οδηγούνται -αντί στη μείωσή τους-σε μια ξέφρενη αναζήτηση νέου εφοδιασμού σε αέριο και πετρέλαιο προκειμένου να αντικαταστήσουν τις ρωσικές εισαγωγές, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα.»
Στη συνέχεια βλέπουμε εξελίξεις που οδηγούν όχι απλά στην επιδείνωση της κλιματικής κρίσης αλλά στην πραγματικότητα ενός οικολογικού και κλιματικού ολοκαυτώματος.
Γιατί αυτός ο πόλεμος στην ουσία εξελίσσεται σε πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, και αν συνεχιστεί και παραταθεί χρονικά χωρίς να ληφθούν μέτρα για την άμεση επαναδημιουργία ενός κλίματος διεθνούς συνεργασίας, θα οδηγήσει στο τέλος της ανθρωπότητας λόγω κλιματικής καταστροφής. Επανειλημμένα έχουν προειδοποιήσει οι κλιματολόγοι. Για τελευταία φορά με τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του διακυβερνητικού πάνελ για την κλιματική αλλαγή του ΟΗΕ στις 5 Απριλίου: μέτρα αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής πρέπει να ληφθούν τώρα, γιατί ήδη οι μεταβολές του κλίματος γίνονται ανεπίστρεπτες. Στο μέλλον δεν θα μπορούν να ληφθούν μέτρα. Η Γη θα έχει μπει σε άλλη, αυτοτροφοδοτούμενη «κλιματική τροχιά» ασύμβατη με τη διατήρηση των ανώτερων μορφών ζωής.
Η λήψη όμως τέτοιων μέτρων μπορεί να εξασφαλισθεί μόνο σε συνθήκες ουσιαστικής και εκτενούς παγκόσμιας συνεργασίας. Δεν μπορούν να υλοποιηθούν αυτά τα απαραίτητα μέτρα σε καθεστώς ψυχρών και θερμών πολέμων. Το μόνο θετικό πράγμα από τη μεριά των Ηνωμένων Πολιτειών και των δορυφόρων τους στο ΝΑΤΟ, είναι η μη άμεση εμπλοκή των στρατιωτικών δυνάμεών τους σε αυτόν τον πόλεμο-αν και υπάρχουν στοιχεία για συμμετοχή ειδικών δυνάμεων και μισθοφόρων-πράγμα που πιθανότατα θα οδηγούσε σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο και την εξάλειψη του ανθρώπινου είδους και των άλλων ανώτερων μορφών ζωής. Αλλά και αυτό ακόμα το ενδεχόμενο, της χρήσης δηλαδή πυρηνικών και άλλων μέσων μαζικής καταστροφής, συμπεριλαμβανομένων και νέων τεχνητών ιών βιολογικού πολέμου, είναι τώρα πολύ πιο πιθανό με τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα που παίρνει ο πόλεμος της Δύσης ενάντια στη Ρωσία.
Γιατί ουσιαστικά, οι ΗΠΑ και οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ, έχουν βάλει στόχο την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία, αυτό που επιδίωξαν στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράν, τη Λιβύη, τη Βόρειο Κορέα και τη Βενεζουέλα. Η πολιτική αυτή υποτίθεται ότι τιμωρεί αυταρχικά καθεστώτα –σε αυτή την περίπτωση συνιστά τιμωρία της Ρωσίας και του καθεστώτος Πούτιν- γιατί παραβίασαν το διεθνές δίκαιο, στην πραγματικότητα όμως παραβίαζε και παραβιάζει μαζικά το διεθνές δίκαιο, η ίδια η Δύση.
Η στρατηγική της Δύσης για «αλλαγή καθεστώτος» όμως είναι πολύ δύσκολη να πραγματοποιηθεί. Δεν πέτυχε ούτε πρόσφατα να απομακρύνει τον Άσσαντ από τη Συρία, ούτε παλιότερα τους Αγιατολά στο Ιράν, ούτε διαχρονικά το καθεστώς της Βόρειας Κορέας ή τον Μαδούρο από την εξουσία στη Βενεζουέλα. Στο Αφγανιστάν -μετά από 20 χρόνια πολέμου- ξαναπήραν την εξουσία οι Ταλιμπάν. Το ίδιο συνέβη -μετά από είκοσι και δέκα χρόνια αντίστοιχων στρατιωτικών επιχειρήσεων– κατά του Ιράκ και της Λιβύης. Η επιρροή των ΗΠΑ και των «συμμάχων» τους και στις δύο χώρες γίνεται όλο και πιο περιορισμένη. Οι πιθανότητες να πετύχει μια τέτοια στρατηγική στην περίπτωση μιας χώρας με τη δύναμη της Ρωσίας είναι μάλλον μηδαμινή. Οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν το ρωσικό καθεστώς προς την κατεύθυνση της επιβολής της κυριαρχίας τους. Μεγαλύτερη πιθανότητα υπάρχει να πάρει η επιδιωκόμενη αλλαγή μια κατεύθυνση που θα προσεγγίζει περισσότερο την Κίνα παρά τις ΗΠΑ.
Είτε ρίξει, είτε όχι το ρωσικό καθεστώς, αυτός ο πόλεμος όμως μπορεί να έχει τεράστια παγκόσμια αποτελέσματα, θέτοντας σε πολύ σοβαρό κίνδυνο και την ευζωία, αλλά και την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Όχι μόνο λόγω της αυξημένης πιθανότητας πυρηνικού πολέμου (ή χρήσης άλλων μέσων μαζικής καταστροφής, χημικών ή βιολογικών). Ήδη ο πόλεμος και οι κυρώσεις έχουν σαν αποτέλεσμα την πολλαπλή επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, και ιδίως στην Ευρώπη -και ειδικά στη Γερμανία- γίνεται μαζική μεταφορά πόρων σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ αυτοί οι πόροι θα ήταν απαραίτητοι για την ενεργειακή μετάβαση πέρα από τους υδρογονάνθρακες, όπως επίσης και για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων και άλλων οικολογικών απειλών.
Από την άλλη, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση και στις αναπτυγμένες και στις χώρες του Νότου. Μπορεί να οξύνει σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Μπορεί να απειλήσει στη συνέχεια και τους υπάρχοντες στοιχειώδεις θεσμούς διεθνούς συνεργασίας, όπως τον ΟΗΕ. Ήδη, οι εκπρόσωποι τριών δυτικών κρατών αποχώρησαν π.χ. από την τελευταία συνεδρίαση των G20. Από τη διεθνή διάσκεψη για τον κορονοϊό, θα αποκλεισθεί η Ρωσία; Τι νόημα θα είχε ένας τέτοιος αποκλεισμός;
Κανένα από τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας και της Κίνας. Η ιδέα της δυτικής κυριαρχίας, αλλά και της κυριαρχίας γενικώς είναι παρωχημένη, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε πλανητικά προβλήματα τα οποία προκαλούν την κατάρρευση των ίδιων των συνθηκών ζωής.
Τα προβλήματα αυτά είναι ήδη φανερά σε όλους τους ανθρώπους-πολίτες πλέον, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Παντού, η αύξηση των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας, αν δεν έχει οδηγήσει ακόμη, θα οδηγήσει το επόμενο χρονικό διάστημα σε μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες. Η οργάνωση Oxfam π.χ. προειδοποιεί ότι απειλείται ό,τι έγινε τα τελευταία 25 χρόνια για την καταπολέμηση της φτώχειας. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα υποστούν φέτος ακραία φτώχεια και πείνα. Και αυτό δεν θα γίνει μόνο στον Νότο, αλλά εκδηλώνεται ήδη και στην Ευρώπη. Και αναφερόμαστε μόνο στα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα. Τα οικολογικά θα οξύνονται ακόμα περισσότερο. Τι θα γίνει με τις συνθήκες που οδήγησαν πέρυσι στο να καίγεται η μισή Σιβηρία και ο βόρειος Καναδάς, με τις πλημμύρες στη Γερμανία και την Κίνα, τον λιμό λόγω κλιματικής αλλαγής στη Μαδαγασκάρη, την απειλή καταστροφής της Αμαζονίας-του πνεύμονα του πλανήτη- το λειώσιμο των πάγων της Αρκτικής και της Ανταρκτικής ή τις συνθήκες που θα οδηγήσουν την Αθήνα στη πρώτη μεγάλη πόλη που θα υποστεί «θερμικό θάνατο»;
Αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία βασιζόμενοι σε έναν πολιτισμό που στηρίζεται στην κυριαρχία επί των άλλων ανθρώπων, στην κυριαρχία των οικονομικών ελίτ στις ανθρώπινες κοινότητες, στην χωρίς όρια κυριαρχία και εκμετάλλευση της Φύσης και των οικοσυστημάτων αυτού του πλανήτη, αν δεν αλλάξουμε πολύ γρήγορα το αξιακό μας σύστημα και τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό που στηρίζεται στο δυτικό καπιταλιστικό μοντέλο «αέναης ανάπτυξης και προόδου», οι παρούσες νέες γενιές των παιδιών μας και οι μελλοντικές γενιές των εγγονών μας, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι οι τελευταίες στον πλανήτη μας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, η πιο επιτακτική ανάγκη σήμερα είναι να παλέψουμε για τη διακοπή αυτού του πολέμου στην Ευρώπη-όπως και κάθε άλλου περιφερειακού και δια «αντιπροσώπων» πολέμου. Βέβαια, δεν είναι σίγουρο ότι η ανθρωπότητα θα μπορέσει να σωθεί αν σταματήσει ο πόλεμος-αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι θα χαθεί αν δεν σταματήσει. Για αυτό θα χρειασθεί να αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό κίνημα σε παγκόσμιο επίπεδο, που συντασσόμενο με το υπάρχον-που είναι αναγκαίο να εξελιχθεί και να γίνει και αυτό ρωμαλέο-κίνημα της «αλλαγής του συστήματος και όχι του κλίματος», θα προσπαθήσει για την αλλαγή της μέχρι τώρα πορείας της ανθρωπότητας.
πηγη: https://www.efsyn.gr