Ο Μπαξιάρ Ανουάρ αποτελεί έναν από τους δεκάδες πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν χάσει τη ζωή τους στα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ.




19.12.2021

Ένας 25χρονος άνδρας που κατάφερε να διασχίσει τη Λευκορωσία και την Πολωνία πέθανε στα τέλη του περασμένου μήνα, μόλις έφτασε στη Γερμανία. Πριν λίγες μέρες η σορός του Μπαξιάρ Ανουάρ επέστρεψε στην πατρίδα του, στο ιρακινό Κουρδιστάν, για να πραγματοποιηθεί η ταφή.

Ο Ανουάρ πέθανε πριν από τρεις εβδομάδες, τα ξημερώματα της Τρίτης 23 Νοεμβρίου, στην ανατολική Γερμανία. Είχε διασχίσει τον ποταμό Όντερ-Νάισε από την Πολωνία και βρισκόταν μαζί με μια ομάδα άλλων 11 ατόμων στο δάσος κοντά στο Γκούμπεν, στο νότιο τμήμα του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου. Κατά τη διάρκεια του πρωινού, ένας από την ομάδα έκανε επείγουσα κλήση για βοήθεια. Η αστυνομία αναφέρει στην αναφορά της ότι βρήκε μια ομάδα επτά ατόμων όταν έφτασε, ένας εκ των οποίων είχε πεθάνει.
Το μοιραίο ταξίδι του Ανουάρ

Στον προσφυγικό καταυλισμό στη Σουλαϊμανίγιε, στο ιρακινό Κουρδιστάν, η είδηση έφτασε στην οικογένεια του Ανουάρ, μαζί με φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είχε φύγει από το σπίτι του στα τέλη Οκτωβρίου, με προορισμό τη Λευκορωσία και την Πολωνία, για να περάσει στη Γερμανία ως πρόσφυγας και να διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο. Στόχος του ήταν να φέρει και τους δικούς του ανθρώπους, αφού θα είχε πρώτα τακτοποιηθεί. Ήταν η δεύτερη προσπάθειά του να φτάσει στην Ευρώπη. Την πρώτη φορά, τον Σεπτέμβριο, συνελήφθη και επέστρεψε αεροπορικώς στην πατρίδα του ένα μήνα αργότερα. Είχε πληρώσει έναν λαθρέμπορο περίπου 7.000 ευρώ για να προσπαθήσει ξανά.

Στα μισά του ταξιδιού του, στις 13 Νοεμβρίου, ο Ανουάρ έστειλε ένα βίντεο από το Μινσκ στον Ραζ Πζντάρι, έναν Κούρδο δημοσιογράφο και ακτιβιστή. Το βίντεο δείχνει έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών συγκεντρωμένων σε ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων και μεταναστών στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας. Στο βίντεο εξηγεί ότι μια ομάδα από αυτούς σχεδιάζει να κατευθυνθεί και πάλι προς τα πολωνικά σύνορα.



Την επόμενη φορά που επικοινώνησε με τον Πζντάρι ήταν για να του πει ότι οι πολωνικές αρχές προσπαθούσαν να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν πίσω, αλλά παρά τον «πόνο στην καρδιά και το σώμα», όπως έλεγε, ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του να φτάσει στη Γερμανία. Μετά από αυτή την επικοινωνία, ο Πζντάρι δεν άκουσε ξανά νέα του.

Μια ζωή μέσα στην φτώχεια, κυνηγημένος

Ο Ανουάρ είχε περάσει όλη του τη ζωή ως πρόσφυγας. Ήθελε απεγνωσμένα να ξεφύγει από τη φτώχεια και την καθημερινή απελπισία στον προσφυγικό καταυλισμό στο Ιράκ. Ο ξάδελφός του Mούσα δήλωσε στο κουρδικό ειδησεογραφικό δίκτυο Rudaw ότι οι σπουδές πληροφορικής ήταν το «απόλυτο όνειρο» του Ανουάρ.
Η οικογένειά του είχε φύγει από το Ιράν κατά τη διάρκεια της ιρανικής επανάστασης του 1979 και κατέληξε σε έναν καταυλισμό κοντά στη Σουλαϊμανίγιε. Μετά από δύο χρόνια μεταφέρθηκαν στον προσφυγικό καταυλισμό Altash για τους Ιρανούς Κούρδους πρόσφυγες κοντά στο Ramadi στο κεντρικό Ιράκ, όπου γεννήθηκε ο Ανουάρ, για να επιστρέψουν και πάλι στη Σουλαϊμανίγιε.

Μετά την απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν από την εξουσία το 2005, όταν ο Ανουάρ ήταν περίπου εννέα ετών, η οικογένειά του επέστρεψε στην περιφέρεια του Κουρδιστάν και εγκαταστάθηκε στον καταυλισμό Barika, όπου ζουν 700 οικογένειες, σύμφωνα με το δίκτυο Rudaw.

Θάνατος στα σύνορα της Ευρώπης

Μεταξύ των χιλιάδων ανθρώπων που ταξίδεψαν στη Λευκορωσία τους τελευταίους μήνες με την ελπίδα να φτάσουν στη Δυτική Ευρώπη, εκατοντάδες ήταν Κούρδοι του Ιράκ. Οι Ιρακινοί ήταν επίσης μεταξύ των τουλάχιστον 12 προσφύγων και μεταναστών που έχασαν τη ζωή τους από τον Αύγουστο στα σύνορα μεταξύ της Λευκορωσίας και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Πολωνίας, της Λιθουανίας και της Λετονίας.

Με τα ΜΜΕ να εστιάζουν κυρίως στις εξελίξεις στα εξωτερικά σύνορα, λιγότερη προσοχή έχει δοθεί στους θανάτους μεταναστών στο εσωτερικό της ΕΕ. Πολλές ευρωπαϊκές ηγεσίες σιωπούν, με την Κομισιόν να συνεχίζει να αδιαφορεί για το θέμα και να ενδιαφέρεται μόνο για πρότζεκτ που θα καταστήσουν την ΕΕ ένα απέραντο φρούριο απέναντι στα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα του μέλλοντος.

Πηγή: www.rosa.gr