Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 31 Ιούλ 2021
Υπαρξιακή επιλογή για την ευρωζώνη
Κλίκ για μεγέθυνση




Michele Tantussi/AP via Pool



31.07.2021, 18:00

 

 

Εδώ και μερικές βδομάδες ο Ερντογάν, όταν αναφέρεται στις εκλογές του 2023, τις χαρακτηρίζει υπαρξιακή επιλογή για την Τουρκία.

Μπορεί η παραπάνω κινδυνολογία να αποβλέπει στη συσπείρωση της κομματικής βάσης, σε ό,τι όμως αφορά το νέο καθεστώς που διαμορφώθηκε τις δύο τελευταίες δεκαετίες, όντως οι εκλογές του 2023 είναι μια υπαρξιακή επιλογή.

Υπαρξιακή όμως επιλογή είναι και η χάραξη στρατηγικής μακροχρόνιας ανάκαμψης από τις παρενέργειες της πανδημίας που καλούνται να διαμορφώσουν τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και της Ε.Ε. συνολικά.

Με αφετηρία τις εκλογές στη Γερμανία στις 26.9. και την επακόλουθη μακρά μετεκλογική διαπραγμάτευση, θα ακολουθήσει κι ένας συνολικός διάλογος για την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Τα δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα καθώς η εξάπλωση της μετάλλαξης «Δέλτα» του Covid-19 θέτει την πρόκληση όχι μόνο της περαιτέρω ενίσχυσης του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά και της συνολικής και μόνιμης χαλάρωσης των δημοσιονομικών κανόνων που διέπουν τη λειτουργία της ευρωζώνης.

Το πρόβλημα υπήρχε και πριν από την έκρηξη της πανδημίας, καθώς η Γαλλία και η Ιταλία δεν μπορούν να σταθεροποιηθούν και να επιστρέψουν στην ανάπτυξη με τους σημερινούς ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες.

Από την άλλη μεριά, η Γερμανία, που επείγεται να κλείσει η παρένθεση των έκτακτων μέτρων που υιοθετήθηκαν πριν από έναν χρόνο, δεν πληροί τις προϋποθέσεις που θα της επέτρεπαν να διαπραγματευτεί μια κάποια χαλάρωση.

Εκτός από το Σύμφωνο Σταθερότητας, η όποια αλλαγή του οποίου προϋποθέτει ευρωπαϊκή ομοφωνία, υπάρχει και ο «κόφτης χρέους» σε ό,τι αφορά τη Γερμανία.

Ο «κόφτης χρέους» έχει ενσωματωθεί στο Σύνταγμα και για να απαλειφθεί απαιτείται ενισχυμένη πλειοψηφία των δύο τρίτων στην Μπούντεσταγκ.

Γαλλία και Ιταλία, οι δύο δηλαδή χώρες της ευρωζώνης που αποσταθεροποιήθηκαν κοινωνικά και πολιτικά από την παρατεταμένη αυστηροποίηση της δημοσιονομικής περιοριστικής πολιτικής που επέβαλε το Βερολίνο στους εταίρους του μετά το 2010.

Στη Γαλλία, όπου θα διεξαχθούν εκλογές την άνοιξη του 2023, ο Μακρόν δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει αξιόπιστα την επανεκλογή του χωρίς σαφή ευρωπαϊκή ατζέντα συμβατή με την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής.

Στην Ιταλία, η κυβέρνηση Ντράγκι δεν θα αντέξει για μεγάλο χρονικό διάστημα την απουσία εναλλακτικής πρότασης για την ευρωζώνη.

Πριν από έναν χρόνο η Γερμανία μαζί με τη Γαλλία και τις χώρες του Νότου της Ε.Ε.-ευρωζώνης συγκρούστηκαν με τους φειδωλούς του Βορρά για το ύψος των κεφαλαιακών αποθεμάτων και των εργαλείων του Ταμείου Ανάκαμψης, κατά κύριο λόγο για τον κοινό δανεισμό και τη μεταφορά πόρων εντός της ευρωζώνης.

Μέχρι στιγμής είναι δίχως αμφιβολία ενθαρρυντική η προσέγγιση Ντράγκι – Μακρόν, η δυναμική της οποίας μπορεί σε κάποιο βαθμό να κάμψει την αδιαλλαξία τού όποιου διαδόχου της Μέρκελ στην καγκελαρία.

Εναν χρόνο πριν από τη συγκρότηση της ευρωζώνης, την άνοιξη του 1998, η Γαλλία εξανάγκασε τη Γερμανία να αποδεχθεί την ένταξη της Ιταλίας στην πρώτη ομάδα χωρών της ΟΝΕ.

Σήμερα, έναν χρόνο μετά τον συμβιβασμό που επέτρεψε τη συγκρότηση του Ταμείου Ανάκαμψης παρά την εναντίωση των φειδωλών του Βορρά, το Βερολίνο διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι το Ταμείο είναι μια παρένθεση, μια απόκλιση από την κανονικότητα, που πρέπει να κλείσει.

Σε κάθε περίπτωση, απ’ ό,τι φαίνεται πλησιάζει η ώρα για μια συνολική αναδιαπραγμάτευση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, τρεις δεκαετίες μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.


πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου