Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 09 Ιαν 2022
Ευρωπαϊκή Ένωση / Η κληρονομιά του Brexit και οι νέοι θεματοφύλακές της
Κλίκ για μεγέθυνση

 


 

Ένα χρόνο στο... Brexit και οι Βρετανοί γεύονται ήδη την πίκρα της μοναξιάς τους. Ράφια στο σούπερ μάρκετ που αδειάζουν και δεν ξαναγεμίζουν, γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες, διότι συνεχίζονται τα σκαμπανεβάσματα στην τροφοδοσία, επειδή δεν υπάρχουν οδηγοί για τις νταλίκες. Ούτε για τα βυτιοφόρα. Ουρές λοιπόν και στα βενζινάδικα. Πόστα κρίσιμης σημασίας για την εφοδιαστική αλυσίδα και τη διατροφική βιομηχανία μένουν χωρίς εργαζόμενους.

Ο υπερφίαλος Τζόνσον, που καλεί τους Βρετανούς εργοδότες να... “επενδύσουν” στο εγχώριο εργατικό δυναμικό, εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα: Κανένας λευκός Βρετανός δεν θα καταδεχτεί να “ξεπέσει” κάνοντας δουλειές ανειδίκευτων. Τώρα, χωρίς Ρουμάνους, Βούλγαρους και άλλους “ξενόφερτους” της Ε.Ε., τα πράγματα δυσκολεύουν.

Ίσως όμως αυτό να είναι το λιγότερο. Για τις μικρές επιχειρήσεις της Βρετανίας το εμπόριο με την Ε.Ε. είναι αυτό που έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Η 1η Ιανουαρίου σήμανε το τέλος της μεταβατικής περιόδου και την έναρξη ισχύος των νέων τελωνειακών ελέγχων. Εισαγωγές και εξαγωγές μπλέκουν στο κουβάρι της γραφειοκρατίας, γίνονται πολύ πιο ακριβές, πολύπλοκες κι ως εκ τούτου αργές. Φυσικά, οι τιμές μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα μόνον να ανέβουν μπορούν διαψεύδοντας οικτρά τον Τζόνσον και τους άλλους κορυφαίους Brexiteers που διαβεβαίωναν ότι με το Brexit η χώρα θα γινόταν παράδεισος φτήνιας...

Όμως δεν είναι ώρα για χαιρεκακία. Οι Βρετανοί πληρώνουν το τίμημα των επιλογών τους, πληρώνουν το Brexit, όπως κι αν οδηγήθηκαν σ’ αυτό. Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για την άλλη πλευρά. Το Brexit ήταν μια πανωλεθρία και για τις Βρυξέλλες. Μια καταστροφή που θα στοιχειώνει τις ελίτ της για πολύ καιρό. Όταν η άγρια εθνολαϊκιστική εξέγερση στο Λονδίνο σταύρωνε και αναθεμάτιζε τα ανοιχτά σύνορα, έφτυνε κατάμουτρα την ευρωπαϊκή ιδέα και στιγμάτιζε τους ευρωπαϊκούς κανόνες ως αιτία όλων των δεινών της Βρετανίας, η τότε άτυπη τριαρχία των Βρυξελλών -Γιούνκερ, Μέρκελ, Σόιμπλε- τηρούσαν αφ’ υψηλού “ουδετερότητα”. Η αλαζονική βεβαιότητά τους ότι το Brexit δεν ήταν παρά ένα καπρίτσιο μερικών απόφοιτων του Ήτον, μια εντελώς βρετανική εκκεντρικότητα που θα ξεφούσκωνε αργά ή γρήγορα, έσκασε σαν βόμβα στα χέρια τους. Τώρα και οι Βρυξέλλες θα πρέπει να ζήσουν μ’ αυτό . Κυρίως θα πρέπει να αποτρέψουν να χρησιμοποιηθεί ως “δεδικασμένο” ή, ακόμη χειρότερα, ως ένδειξη αδυναμίας στη διαπραγμάτευσή τους με άλλους δύστροπους, “εξωτερικούς” εταίρους. Η Ελβετία είναι ένας απ' αυτούς.

Παζάρια επταετίας

Μαζί με τα άλλοτε ευφάνταστα, συχνά κουτοπόνηρα κόλπα του Λονδίνου, η ευρωγραφειοκρατία καλείται να διαχειριστεί και τις “κόνξες” των Ελβετών. Η διμερής σχέση, μακρόχρονη και πολύπλευρη, απειλείται. Τα “απόνερα” του Brexit ίσως επηρέασαν την κρίση που σοβεί εδώ και πάνω από μισό χρόνο.

Η Ε.Ε. είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Ελβετίας. Και η Ελβετία είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ε.Ε. Προφανώς το διακύβευμα είναι μεγάλο. Ένα συνονθύλευμα από περίπου 120 διμερείς συμφωνίες ρυθμίζει τη συνεργασία ανάμεσα στις δύο πλευρές. Πολλές εξ αυτών ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αν δεν έχουν ήδη λήξει, αντικειμενικά είναι ξεπερασμένες. Αν δεν ανανεωθούν, υπάρχει κίνδυνος να παγώσουν μπίζνες εκατομμυρίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η συμφωνία που έληξε πέρυσι για το εμπόριο προϊόντων ιατρικής τεχνολογίας. Ο ελβετικός οργανισμός MedTech εκτιμά ότι η μη ανανέωσή της θα κοστίσει στην ελβετική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας 104 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. “Οι συσκευές ιατρικής τεχνολογίας πρέπει να πάρουν ευρωπαϊκή πιστοποίηση για την ευρωπαϊκή αγορά αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τις κατάλληλες συμφωνίες”, διαμηνύει ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν και επιφορτισμένος για τις ευρω-ελβετικές διαπραγματεύσεις Μάρο Σέφκοβιτς.

Αν και δεν είναι μέλος της Ένωσης, η Ελβετία έχει υιοθετήσει αρχές της κοινής πολιτικής όπως η ελευθερία της μετακίνησης. Αποτελεί εξάλλου μέλος της ενιαίας αγοράς, καθώς και της ζώνης Σένγκεν. Τα τελευταία χρόνια, η Κομισιόν ασκούσε πιέσεις για την υπογραφή μιας συνθήκης - πλαίσιο που θα περιελάμβανε τις σημαντικότερες διμερείς εμπορικές συμφωνίες διασφαλίζοντας μέσω αυτού ότι η ουδέτερη χώρα δεν θα μπορεί να υπονομεύσει την ενότητα της ενιαίας αγοράς.

Όμως, τον Μάιο του 2021, έπειτα από επτά χρόνια διαβουλεύσεων, η ελβετική κυβέρνηση... τράβηξε την πρίζα και αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις εκφράζοντας “ανησυχίες” για όλα εκείνα που επίσης “ανησυχούσαν” το Λονδίνο στο παζάρεμα του ντιλ για το Brexit: μετανάστευση, εργασιακά δικαιώματα, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

 

Η κυβέρνηση της Βέρνης δεν αποδέχεται τα αιτήματα των Βρυξελλών για ίσα δικαιώματα για τους εργαζόμενους της Ε.Ε. Θεωρεί πως αυτό θα σήμαινε μια ανεπιθύμητη «αλλαγή προτύπου» στην ελβετική μεταναστευτική πολιτική. Υπάρχει επίσης ανησυχία ότι η αναγνώριση αυτή θα μπορούσε να αυξήσει το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης.

No cherry picking, please

Την αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις χαιρέτισε με διθυραμβικούς πανηγυρισμούς το δεξιό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα κάνοντας λόγο για "μια νίκη για την ελβετική αυτοδιάθεση". Παραδόξως και τα συνδικάτα εξέφρασαν ικανοποίηση θεωρώντας πως με κλειστά τα σύνορα της χώρας προς την Ε.Ε. προστατεύονται αποτελεσματικά οι μισθοί και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των Ελβετών εργαζομένων.

Θα είναι λοιπόν η Ελβετία ο άξιος συνεχιστής της ευρωφοβικής “παράδοσης” του Brexit; Ή μήπως η κόντρα της με τις Βρυξέλλες είναι συγκυριακή ή, ακόμη καλύτερα, ένα παιχνίδι τακτικισμών;

Από πλευράς, πάντως, Βρυξελλών, η στρατηγική απέναντι σε όσους κουτοπόνηρα θέλουν να εντρυφήσουν στο περιβότητο cherry picking της πάλαι ποτέ Τερέζα Μέι, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Ούτε να το σκέφτεστε! Οι τρέχουσες διμερείς συμφωνίες μπορούν να επικαιροποιηθούν και να συναφθούν νέες μόνο εάν εγκριθεί η συμφωνία - πλαίσιο.

Από τον Μάιο, που η Βέρνη αποχώρησε από τις διαπραγματεύσεις, η Κομισιόν έχει σκληρύνει τη στάση της αρνούμενη την πρόσβαση της Ελβετίας στο ερευνητικό πρόγραμμα Horizon Europe, ύψους 95,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά και σε άλλα προγράμματα συνεργασίας που δεν έχουν άμεση σχέση με την ενιαία αγορά.

Με τον κλοιό των πιέσεων να σφίγγει, ο Ελβετός υπουργός Εξωτερικής Ιγκνάσιο Κάσις πήγε στις Βρυξέλλες τον Νοέμβριο και συναντήθηκε με τον Σέφκοβιτς. Η προσπάθεια να ξεπαγώσει ο διάλογος και να ξαναμπεί στις ράγες η διαπραγματευτική διαδικασία δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

Η ευρωπαϊκή πλευρά είναι ανυποχώρητη. Η Ελβετία, λέει ο Ευρωπαίος διαπραγματευτής σε συνέντευξή του στο “Spiegel”, οφείλει να σεβαστεί τους κανόνες της ενιαίας αγοράς. Αυτό σημαίνει, πρώτον, τη "δυναμική ευθυγράμμισή" της με αυτήν, όπως κάνουν και όλα τα άλλα μέλη. Δεύτερον, υπάρχουν ισχυρές ελβετικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην ενιαία αγορά και ταυτόχρονα λαμβάνουν φορολογικές επιδοτήσεις στη χώρα τους. Κι εδώ πρέπει να έχουμε ίσους όρους ανταγωνισμού. Τρίτον, πρέπει να υπάρχει κανονικός ρυθμός στις συνεισφορές της Ελβετίας στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. Η τελευταία πληρωμή από τη Βέρνη έγινε το... 2012. Τέταρτον, και σημαντικότερο, χρειαζόμαστε έναν μηχανισμό επίλυσης διαφορών.

Είναι ξεκάθαρο ότι η Βέρνη δεν παίζει παιχνίδι τακτικισμών. Υπάρχει ιδεολογική απόχρωση στην αντιπαράθεσή της με την Ε.Ε. Τρία από τα τέσσερα πολιτικά κόμματα που απαρτίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό είναι βαθιά διχασμένα. Το τέταρτο και μεγαλύτερο, το Λαϊκό Κόμμα, διάκειται σαφώς εχθρικά προς τις Βρυξέλλες. Οι όποιες αποφάσεις μετατίθενται χρονικά για μετά τις επόμενες εκλογές, το φθινόπωρο του 2023. Το 2023 είναι πολύ μακριά, λέει ο Σέφκοβιτς. Ώς τότε, ποιος μπορεί να αποκλείσει ένα άτυπο Swissexit;
πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου