Ολες οι εκδηλώσεις εκφράστηκαν σε μια αφίσα για τα 200 χρόνια της ελληνικής ανεξαρτησίας. Δημιουργήθηκε πριν από μερικές εβδομάδες από τον πρόεδρο του Ελληνικού Συλλόγου Τασκένδης, τον αρχιτέκτονα Κώστα Πολίτη, με αφορμή τον εορτασμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου, στην Τασκένδη, «στην Ελλάδα στη μέση του κόσμου», εκεί που φυσά ο άνεμος της στέπας και ενώνεται η Ευρώπη με την Ασία. Με το γαλανόλευκο του Αιγαίου, τον ήλιο της Μεσογείου και τις Καρυάτιδες της Ακρόπολης να ανασύρουν μνήμες.

«Στην αρχαιότητα το νότιο μέρος του Ουζμπεκιστάν αποτέλεσε μέρος της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Οι ελληνικές κοινότητες που υπήρχαν με την πάροδο των χρόνων αφομοιώθηκαν. Στη δεκαετία του ’60 υπήρχαν στη χώρα 40.000 Ελληνες.

Σήμερα περίπου 9.000 Ελληνες ζουν και εργάζονται στο Ουζμπεκιστάν και κυρίως στην πρωτεύουσα, την Τασκένδη. Η πιο σημαντική οργάνωση που εκπροσωπεί τους εθνοτικούς Ελληνες είναι ο Ελληνικός Πολιτιστικός Σύλλογος Τασκένδης.

Οι δραστηριότητες του συλλόγου περιλαμβάνουν τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, των ελληνικών χορών και της ελληνικής μουσικής. Οι Ελληνες και τα ελληνικής καταγωγής μέλη που απαρτίζουν τον σύλλογο έχουν καταφέρει με τις συχνές κυρίως πολιτιστικές εκδηλώσεις τους να κρατούν ζωντανή την παράδοση και τα έθιμα της μητέρας Πατρίδας», καταθέτει ο νέος πρόεδρος του συλλόγου Κώστας Πολίτης.

Ελλάδα στη μέση του κόσμου

Ο Κώστας Πολίτης δραστηριοποιείται στην Τασκένδη ως αρχιτέκτονας και ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη συντήρηση ελληνικού κτιρίου που κοσμεί με την αρχιτεκτονική του την πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και «πολίτης του κόσμου» ο ίδιος, δηλώνει ότι ξαναγεννήθηκε όταν πριν από 16 χρόνια ήλθε στην Τασκένδη:

«Ζω υπέροχα σ’ αυτή την πόλη - σύνορο που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία, στην πόλη που φυσά ο ξηρός άνεμος της στέπας μέσα από τις κολόνες των νεοκλασικών κτιρίων της, στην πόλη που ακόμη ακούς τον απόηχο ανακατεμένων γλωσσών, πολιτισμών κι ανθρώπινων φυλών, αφού μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι περισσότεροι από τους κατοίκους της Τασκένδης δεν ήταν Ουζμπέκοι...

Σήμερα οι περισσότεροι απόγονοι όσων Ελλήνων έφτασαν εδώ το ’49 δεν μιλούν ελληνικά. Αγαπούν όμως τον πολιτισμό της χώρας. Αυτός είναι και ο σκοπός του Ελληνικού Συλλόγου Τασκένδης:

Να απλώσει γέφυρες φιλίας με κάθε γωνιά του κόσμου, όπου υπάρχει ελληνικός πολιτισμός. Μεταξύ άλλων αποφασίσαμε και τη δημιουργία ενός site ειδησεογραφικού-πολιτιστικού περιεχομένου τα “Ελληνικά Νέα Τασκένδης”.

Στόχος μας είναι η πλήρης ενημέρωση για ό,τι ελληνικό συμβαίνει σήμερα ή κάποτε συνέβη στην Τασκένδη: ειδήσεις, άρθρα, ιστορικά αφιερώματα. Ακόμη και κάτι που μπορεί να συμβεί εκτός συνόρων όμως αφορά στον εδώ ελληνισμό...

Ξεκινήσαμε τη νέα περίοδο με το πρότζεκτ “Ελληνική Νεκρόπολη Τασκένδης”, θέλοντας να τονίσουμε τη σχέση σεβασμού, αγάπης και αφοσίωσης στην πρώτη ηρωική γενιά των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που έφθασαν στην Τασκένδη το 1949 και δημιούργησαν μέσα σε λίγα χρόνια το “θαύμα” μίας άψογα οργανωμένης Κοινότητας.

Τα “Ελληνικά Νέα Τασκένδης” θα ακολουθήσουν αρκετά ιστορικά και σύγχρονα αφιερώματα πάνω στο θέμα αυτό. Η μετα-προσφυγική ελληνική κοινωνία της Τασκένδης συνεχίζει να δημιουργεί στην ευλογημένη χώρα του Ουζμπεκιστάν και να κρατά τους δεσμούς με την Ελλάδα, ισχυρούς», επισήμανε.

Μια σειρά από αφίσες της δεκαετίας του ’70 και μια αναφορά στο blog του Ελληνικού Συλλόγου της Τασκένδης δίνει το έναυσμα για μια ακόμη διαδρομή από την Τασκένδη στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά:

«Το συγκρότημα “Μπουζούκι” δημιουργήθηκε το 1968 από μουσικούς που ζούσαν στην Τασκένδη, παιδιά πολιτικών προσφύγων. Το όνομα “Μπουζούκι” το έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα του ταξίδι με την Μαρία Φαραντούρη και τον Αντώνη Καλογιάννη στην Τασκένδη, όταν άκουσε το συγκρότημα. Το ρεπερτόριό τους ήταν οι Ελληνες συνθέτες, κυρίως Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος.

Το συγκρότημα έδινε συναυλίες στα στάδια, στις σκηνές των θεάτρων, στα ανοιχτά θέατρα στην τότε Σοβιετική Ενωση με κοινό που κάποιες φορές έφτανε τους 40.000 θεατές. Το “Μπουζούκι” ήταν το πέμπτο δημοφιλέστερο συγκρότημα στη χώρα. Απέκτησε τόση φήμη που δίναμε περισσότερες από 200 συναυλίες τον χρόνο. Παίξαμε με τα μεγαλύτερα ονόματα εκείνης της εποχής. Και στη Ρωσία αγάπησαν την ελληνική μουσική και το “Μπουζούκι”. Ωστόσο δεν βγάλαμε ούτε έναν δίσκο... Ετσι ήρθαν τα πράγματα», διηγείται ο μάνατζερ του συγκροτήματος Ανδρέας Παπαδόπουλος.

Τα μέλη του διάσημου συγκροτήματος «Μπουζούκι» επαναπατρίζονται μετά τη δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα και ξεκινούσαν μια νέα ζωή στην πατρίδα. Πολλά από αυτά συνέχισαν την καλλιτεχνική τους πορεία.

Το συγκρότημα επανενώθηκε το 2014, αλλά με την αρχική σύνθεση. Δυο νέα μέλη μπήκαν στη θέση αυτών που αποχώρησαν και το «Μπουζούκι» ήχησε ξανά δίνοντας μάλιστα συναυλίες στη Βουλγαρία, στην αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης...

«Μας κάλεσαν πέρσι στις 9 Μαΐου στη Ρωσία στις γιορτές για τη Μέρα της Νίκης (γιορτάζεται η νίκη της Ρωσίας απέναντι στα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα του Χίτλερ και η υπογραφή της συνθηκολόγησης που σφράγισε το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) να εμφανιστούμε μαζί με τη Μιρέιγ Ματιέ και τη Λάρα Φαμπιάν, αλλά λόγω κορονοϊού δεν μπορέσαμε να ταξιδέψουμε...», λέει ο Ανδρέας Παπαδόπουλος. Δεν σταματά όμως να κάνει προγραμματισμούς για τις επόμενες -μετά τον κορονοϊό- εμφανίσεις του συγκροτήματος.

❗️ Οι φωτογραφίες του συγκροτήματος «Μπουζούκι» είναι από το αρχείο του Ανδρέα Παπαδόπουλου