Τότε, το 1941-’42 δεν ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο πολέμου. Μια συνηθισμένη αναγκαία συνέπεια της κατοχής, αλλά ένα προσχεδιασμένο έ γ κ λ η μ α.

Από τη στρεβλή-απάνθρωπη άποψη του Χίτλερ φαίνεται να επαληθεύεται αυτή η τόση σκληρότητα των λόγων του.

Γιατί όταν άρχισε ο λιμός στις κατεχόμενες χώρες, έγραφε σε σχετική διαταγή του προς τους διοικητές του στρατού του. «Το άν οι άλλοι λαοί ζουν ή πεθαίνουν από την πείνα, αυτό μας είναι αδιάφορο. Εμάς μόνο από μια άποψη μας ενδιαφέρει. Από την άποψη ότι τους χρειαζόμαστε σαν σκλάβους.»

Τα έγραφε αυτά για να μην υπάρξει κανένας δισταγμός από τους διοικητές του στρατού του να εφαρμόσουν τις διαταγές του.

Απαρέγκλιτα να τηρηθούν οι απόψεις του, αδιαφορώντας για τις συνέπειές τους επί των ηττημένων.

Θυμάμαι ότι η Εθνική Αντίσταση από την πρωτοϊδρυσή της ως προτεραιότητα, σκοπό είχε θέσει την σωτηρία του λαού από τον επερχόμενο λιμό.

Αυτό φαινόταν από το αποτέλεσμα της καταλήστευσης της οικονομίας της χώρας, των τροφίμων και όλων των εφοδίων, από τους κατακτητές. Και το αποτέλεσμα δεν άργησε να φανεί.

Ο χειμώνας του 1941-’42 ήταν φοβερός. Τριακόσιες χιλιάδες Έλληνες πέθαναν από την πείνα. Η ζωή στις πόλεις έγινε κόλαση.

Η εξαθλίωση όμως είναι κακός σύμβουλος. Αυτό, ωστόσο, επεδίωξαν οι Γερμανοί. Να μας κάνουν άβουλο κοπάδι που να εκτελεί κάθε διαταγή τους. Να σέρνεται στα πόδια τους και να γλείφει τις μπότες τους.

Αλλά και στο γερμανικό στρατό που εισέβαλε στην Πολωνία έδωσε τις εξής οδηγίες: «Ο σκοπός μας δεν είναι απλώς η κατάκτηση κάποιας συγκεκριμένης γεωγραφικής έκτασης, αλλά η συντριβή της έμψυχης δύναμης».

Στόχος του δηλαδή ήταν η καταδίκη των κατεχόμενων λαών στη πείνα και την εξαθλίωση, τα τρομερά αντίποινα και η εγκληματική βία.

Έτσι, η αυθόρμητη και σποραδική αντίσταση θα καταπνιγόταν εύκολα. Και γρήγορα μια σιωπή τάφου θα απλωνόταν πάνω από τη χώρα.

Σήμερα, δεν είναι οι καιροί εκείνοι. Κάθε χώρα- ιδιαίτερα η δική μας, αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση που δεν της αξίζει.

Δεν είναι μόνη της, βοηθάει και η Ε.Ε. Η δυστυχία δεν έφτασε σε ‘κείνα τα επίπεδα. Ο πληθυσμός αυξήθηκε. Όμως, υποφέρει!

Γιατί το βάρος της διαβίωσης των κυνηγημένων μεταναστών, λόγω της παγκοσμιοποίησης και των πολεμικών συρράξεων, είναι δυσβάσταχτο.

Έτσι…παρατηρείται στις μεγαλουπόλεις μας ένα φαινόμενο δυστυχισμένων ανθρώπων να σέρνονται στην επαιτεία και να βουτάνε στους κάδους απορριμμάτων. Όλα αυτά θυμίζουν εικόνες κατοχικές. Και τρομάζουν!

Δημιουργούν φοβίες και προκαλούν τα φαινόμενα του ρατσισμού.

Γίνονται, ευτυχώς, φιλότιμες-φιλανθρωπικές προσπάθειες για τη βοήθεια και ανακούφιση των πενομένων.

Αλλά το κακό δεν θεραπεύεται. Παραμένει και γίνεται εντονότερο, εφόσον η χώρα μας εξακολουθεί να είναι «αποθήκη ψυχών», που εισέρχονται από τα δυσεπιτηρούμενα εκτεταμένα σύνορά της.

Και όσο η…τραγωδία εντείνεται, η θεραπεία αργεί.

Δεν είναι ασφαλώς τώρα όπως τότε, που ο Χίτλερ έλεγε: «…ο στρατός κατοχής είχε το δικαίωμα και την υποχρέωση σ‘αυτόν τον αγώνα να χρησιμοποιεί χωρίς περιορισμό, κατά γυναικών και παιδιών κάθε μέσο, αρκεί μόνο αυτό να οδηγεί σε επιτυχία…»

Ή εκείνο το αλησμόνητο: «Κανένας Γερμανός που χρησιμοποιείται στην καταπολέμηση των συμμοριών δεν επιτρέπεται να κληθεί να απολογηθεί διοικητικά ή σε στρατοδικείο λόγω της συμπεριφοράς του στον αγώνα κατά των συμμοριτών και των συνοδοιπόρων τους…» (Κεντρικά Κρατικά Αρχεία Πότσδαμ, αριθ. Φιλμ 5.461). [πηγή «50 Χρόνια Μετά…- Ευαγγέλου Μαχαίρα]. Τότε που ίσχυε ο πολιτισμός της αγριότητας.

Σήμερα, τώρα, πέραν της «Γερμανικής οικονομικής κατοχής, που βιώνει ο τόπος μας», υπάρχει ο κίνδυνος να υποστούμε και βαρύτερες συμφορές από ενδεχόμενες απάνθρωπες δραστηριότητες των φονταμενταλιστών.

Δηλαδή, από εκείνους που έχουν την τάση για επιστροφή στις πηγές της θρησκείας του Ισλάμ. Στον θρησκευτικό συντηρητισμό. Αλίμονο αν επιστρέψουμε σε μια νέα μορφή ναζισμού: Θα είναι ένας τύπος τρομοκρατίας σαν εκείνον που ζήσαμε στην Κατοχή!

Το Ισλαμικό Κράτος και τζιχαντιστές σήμερα, είναι ένα νέο μοντέλο ναζισμού.

Αφού προβαίνουν σε μαζικές σφαγές, έχοντας μεσαιωνική επιθυμία να κατακτήσουν τον κόσμο. Αλλάζει δηλ. η μορφή καταστροφής.

Εδώ χρειάζεται προσοχή! Ώστε οι κοινωνίες των άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων να μην υποβαθμίσουν με σκιτσογραφικό χιούμορ την θρησκεία των νεοφανών φονταμενταλιστών του Ισλάμ.

Οι ενέργειες αυτές δημιουργούν κοινωνική περιθωριοποίηση των δυστυχισμένων και οδηγούν τις κοινωνίες σε απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Το μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας (λόγω των αιματηρών επεισοδίων) που ξεκίνησε από την καρδιά της Ευρώπης (Παρίσι), είναι το καμπανάκι.

Ίσως ο προάγγελος, που προειδοποιεί για το τι μπορεί να συμβεί, αν συνεχιστεί η αλόγιστη συμπεριφορά του θρησκευτικά φανατισμένου τζιχαντιστή:..! Άλλες εποχές, άλλα ήθη!

Αλλιώς τότε, αλλιώς σήμερα!

Η σύνεση και η συναίνεση είναι αναγκαία να υπάρχει, απ’όλα τα Κράτη.

Οι επιλογές για το μέλλον είναι κρίσιμες.

Όταν μάλιστα οι προειδοποιήσεις έρχονται απανωτές από περιστατικά που συμβαίνουν σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας.

ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ