Λίστα αντικειμένων
Του Αριστοτέλη Αντωνίου
Μπορεί το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. ο Καλλικράτης με μεγάλη επιτυχία να συντέλεσε στη δημιουργία του Παρθενώνα, το νέο όμως μεταρρυθμιστικό σχέδιο της κυβέρνησης για την Αυτοδιοίκηση φαίνεται να δυσαρεστεί. Το αυτοδιοίκητο των τοπικών κοινωνιών και οι ανάγκες αυτών χάνονται για χάριν εκσυγχρονισμού. Ο κεντρικός έλεγχος γίνεται άμεσος και εντονότερος, χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο πρωτοβουλίας και δημιουργίας. Οι αληθινές ανάγκες που πηγάζουν από τον ζωντανό κοινωνικό ιστό χάνουν κάθε διεκδίκηση. Ο αντίλογος και η αμφισβήτηση σβήνονται για τις μεγάλες κρατικές ανάγκες. Μάλλον είναι ανάγκη η απόλυση μεγάλου αριθμού δημοσίων υπαλλήλων, απασχολούμενων σε ΟΤΑ. Είναι ανάγκη η αστικοποίηση, η οποία πλήττει χιλιάδες τοπικές κοινωνίες και κοινωνικά σύνολα, ιδιαιτέρως αγροτών και μικρομεσαίων. Είναι ανάγκη η ενίσχυση της γραφειοκρατίας και του ανταγωνισμού.
Εκλογές, λοιπόν, με νέα χαρακτηριστικά. Το φόντο όμως παραμένει το ίδιο αβέβαιο. Το μνημόνιο στο προσκήνιο των συζητήσεων και οι μεταρρυθμίσεις να υποδέχονται η μία την άλλη... «Καλλικράτης», εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, «κολλέγια», άνοιγμα επαγγελμάτων και το έργο συνεχίζεται.. Ποια όμως η κατεύθυνση των κυβερνητικών επιλογών;
Η Ευρώπη διαταράσσεται. Το σύμφωνο σταθερότητας το οποίο απετέλεσε την αρχή ...τώρα είναι «το μήλο της έριδος». Οι διεθνείς σχέσεις βρίσκονται σε συνεχή αναβρασμό και το οικονομικό status quo στην κορυφή των διαπραγματεύσεων. Άκρατος νεοφιλελευθερισμός και «ελεύθερη αγορά» έως την έκρηξη του ίδιου του κοινωνικοοικονομικού συστήματος.
Ήδη από τα χρόνια ανεξαρτητοποίησης της χώρα μας, αλλά και από πιο πριν, προσπάθειες ενσωμάτωσης μας σε ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο οικονομικό μοντέλο είχαν αρχίσει. Η στρατηγική μας θέση αποτέλεσε αιτία για την καταστροφή μας. Και η κατάσταση κοινωνικής και οικονομικής αποδόμησης, στην οποία έχουμε περιέλθει, δυσχεραίνει ακόμα την κατάσταση. Ο επεκτατισμός της Δύσης εφάπτεται με αυτόν της Ανατολής με κοινό παρανομαστή μια μικρή χώρα εν ονόματι Ελλάδα. Ίσως ο οικονομικός επεκτατισμός να μετατρέπεται σε μία μορφή «άτυπης αποικιοκρατίας». Εξωγενής έλεγχος (Δ.Ν.Τ.) και εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα ανοίγουν μία πύλη ακατάπαυστων διεργασιών με τον τίτλο «διέξοδος από την ελληνική κρίση». Οι τρόποι πολλοί. Ανάγκη ιδιωτικοποίησης φωνάζουν, με κοινό σύνθημα, κάποιοι στο κοινοβούλιο. Αρχικά η «Ολυμπιακή» , ύστερα οι δημόσιοι οργανισμοί (ΟΤΕ) και έπειτα τα ελληνικά λιμάνια. Οι επενδύσεις του ελληνικού πλούτου παραγωγής ήταν ελάχιστες. Δυστυχώς η λάθος διαχείριση, ως επακόλουθο συγκεκριμένων, άρρηκτα προσανατολισμένων, πολιτικών επιλογών μας έφεραν στη δύσκολη θέση. Η συνειδητότητα των πράξεων μας μηδαμινή. Κινηθήκαμε χωρίς καμία ταυτότητα, πολιτική και ηθική. Η ευθύνη συλλογική. Οι πράξεις κατηγορούνται για την άμεση ενέργεια που παράγουν όσο και η δική μας αδράνεια και ανοχή κινείται παράλληλα.
Η άγνοια και ο φόβος για το αύριο μας κυριεύουν. Μήπως είναι «αυτοί» που καλλιεργούν το ίδιο σκηνικό; Οι νόμοι της φύσης και η συνεπαγόμενη αρχαία φιλοσοφία μας δίδαξαν πως ολόκληρο το σύμπαν επιβιώνει από πολλές συνεχόμενες κινήσεις που ανά το χρόνο μας αλλάζουν και το αλλάζουμε. Μια συνεχόμενη διάδραση. Η νομοτέλεια της ίδιας της φύσης μας πείθει πως το «τώρα» θα γίνει «χθες» και το «αύριο» κάτι καινούριο που και αυτό με τη σειρά του θα εισχωρήσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο κόσμος θα αλλάξει. Σίγουρα κάποιοι θα δουν να γίνονται πραγματικότητα αυτά που αγαπάμε. Κάποιοι θα πουν πως η ουτοπία ήρθε εκεί, όπου κάποτε η ελπίδα για το αύριο χάθηκε. Κάποιοι θα πουν πως η ουτοπία επαναλήφθηκε σαν κακόγουστο αστείο....
Η αισιοδοξία υπάρχει εκεί όπου τη διεκδικούμε!