Μια φορά κι έναν καιρό, όταν η ανησυχία έβαζε τα γκάιγκερ να μετράνε ραδιενέργεια ακόμη και στα ωμά αυγά, όταν ο Ντεσπόντοφ ήταν στη σκέψη του μπαμπά του, βίωσα στο πυρηνικό εργοστάσιο του Κοζλοντούι την «ξενάγηση του άσχετου». Καθότι άσχετος μπαίνεις και άσχετος εξέρχεσαι.

Βγήκαμε την ώρα που άλλαζε η βάρδια. Στα τουρνικέ της εξόδου κατά διαστήματα βαρούσαν κάτι περίεργα καμπανάκια. Ρωτώντας, μας είπαν ότι αυτά χτυπάνε όταν περνάνε οι «ασημόκωλοι», όσοι δηλαδή έχουν εκτεθεί σε κάποιο βαθμό στη ραδιενέργεια κι αυτό φαίνεται στις ακτινογραφίες, καθώς ασημίζει ο ποπός τους, έχουν γίνει δηλαδή ανθρώπινες πυγολαμπίδες ή κωλοφωτιές.

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι από αυτούς έφυγαν από τη Βουλγαρία και βρίσκονται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αλλά τους ανακάλυψαν τα σαΐνια που έψαχναν για αναρχικούς που κάνουν πάρτι και σωθήκαμε...

από:  https://www.efsyn.gr