Δεν χρειαζόταν να μας γνωστοποιήσει την παραπάνω είδηση ο Κ. Βαξεβάνης, για να μάθουμε πώς λειτουργεί το στρατιωτικο-φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, που μας παρουσιάζεται και είναι, έχοντας την μορφή κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.  

Αναγνωρίζουμε πάντως, ότι μας εμπλούτισε τις γνώσεις μας η παροιμία που μας παρέθεσε. 

Μια ιστορική παρένθεση. Ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν είναι ένας κλασικός δικτάτορας.  Ο ίδιος μαζί με τα στελέχη του κόμματος του, "Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης", έχουν αποκτήσει αξιόλογη λαϊκή βάση και πολύ σοβαρά λαϊκά ερείσματα στους λαούς της Τουρκίας.  Κι αυτό οφείλεται στην ρητορεία τους για καταπολέμηση της φτώχειας, της ανεργίας και της μιζέριας που καταδυνάστευαν τα λαϊκά στρώματα. Από την εποχή ακόμα που ο Ερντογάν ήταν δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, είχε διακριθεί για την προπαγάνδα του, η οποία κύριους άξονες είχε τις "αντιιμπεριαλιστικές, "αντιδικτατορικές" εξαγγελίες. Αν σήμερα η λαϊκή αποδοχή του Ερντογάν έχει συρρικνωθεί εντυπωσιακά, είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων 

Προφανώς και στην Τουρκία, όπως και στην Ελλάδα. υπάρχει μια αστική δικτατορία με την Μαρξιστική έννοια.

Αυτός όμως είναι ένας πολιτικός όρος, και να χαρακτηρίζεις δικτάτορες -με την καθομιλουμένη αντίληψη  του όρου- εκλεγμένους με την ψήφο του λαού πρωθυπουργούς, είναι κάτι που δεν σε  περιποιεί πολιτική οξύτητα . 

Οπως είχε πει και ο Σπύρος Χαλβατζής, απ' τα πιο άγρια βασανισμένα πρόσωπα στην χούντα του Παπαδόπουλου,  πρώην βουλευτής του ΚΚΕ και πρώην Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, δεν μπορεί να χαρακτηρίζουμε έτσι γενικά το σημερινό πολίτευμα της Ελλάδας δικτατορία και τον εκλεγμένο πρωθυπουργό δικτάτορα. 

Μ' αυτό τον τρόπο, πέρα από την ιστορική μας άγνοια, αν αναφερόμαστε ότι σήμερα στην Ελλάδα έχουμε δικτατορία, χωρίς να διευκρινίζεται η φύση της, ενοχλούμε το θυμικό πάρα πολλών συντρόφων αντιστασιακών που γνώρισαν οι ίδιοι τί σημαίνει δικτατορία, βασανιζόμενοι στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας και στην συνέχεια βρισκόμενοι σε ξερονήσια σαν εξόριστοι. 

Την ίδια στιγμή είναι αφόρητα ενοχλητικό να προκύπτει συνειρμικά ότι το ΚΚΕ νομιμοποιεί μια δικτατορία, συνομιλώντας στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες με έναν δικτάτορα, τον πρωθυπουργό και ότι λειτουργεί βάση ενός δικτατορικού Συντάγματος. Δεν είναι παραλογισμός να γράφουν τέτοια πράγματα σύντροφοι;; 

Για την φύση του σημερινού καθεστώτος έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα, από συντρόφους. Και όλα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η καλύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, είναι δικτατορία των αστών -τα έχουν διδάξει αυτά οι θεωρητικοί μας πριν αιώνες-. Σ' αυτή την αστική δημοκρατία, όμως,  "οι καπιταλιστές είναι ικανοί να πουλήσουν στους προλετάριους ακόμα και το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουν". όπως έγραφε ο Μαρξ.

Είναι δηλαδή αδόκιμο να χαρακτηρίζεις γενικά κι' αόριστα μια αστική δημοκρατία, δικτατορία και παραλογισμός να αποδίδεις στον εκλεγμένο με καθολική ψήφο, πρωθυπουργό τον χαρακτηρισμό του δικτάτορα. 

(Υπάρχουν φυσικά ιστορικά παραδείγματα, που εκλεγμένοι με την ψήφο του λαού πρωθυπουργοί εξελίχθηκαν σε στυγνοί δικτάτορες, αλλά αυτές είναι εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού).

Υ. Γ.; Θεώρησα χρέος μου να ξαναγράφω μετά από πολύ καιρό στο Βαθύ Κόκκινο, γιατί πέρα από κάποια προσωπικά προβλήματα, έγινα δέκτης σχετικών παραπόνων για τις σχετικές αναφορές σε κείμενα του αξιόλογου ιστότοπου μας.    

Υπάρχει το καταπληκτικό βιβλίο των Μαρξ - Ενγκελς: "Κριτική των προγραμμάτων Γκότα και Ερφούρτης", που αναφέρετε εξαντλητικά σ' αυτό το θέμα.