Χτες 25 του Μάρτη 2021, ο ιστότοπο μας, δημοσίευσε ένα μικρό βίντεο τραβηγμένο σε σούπερ μάρκετ της αλυσίδας του κ. "Μασούτη".
Εκεί λοιπόν έχει στηθεί μία μεγάλη ελληνική σημαία πάνω από τα ψυγεία με τα τυριά, τα γάλατα και τα βούτυρα, ενώ τα μεγάφωνα του ταμείου του καταστήματος παιανίζουν υπερήφανα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, τον εθνικό ύμνο, προς τιμήν της χθεσινής επετείου.
Καταπληκτικό το βίντεο, σταλμένο από αναγνώστη της ιστοσελίδας. Και προσφέρεται πραγματικά για μερικούς ... φιλοσοφικούς και ποιητικούς στοχασμούς!
Για να σμίξει η πραγματικότητα με τα ... ιδεώδη και τα οράματα της τάξης των κεφαλαιοκρατών μας
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Για τον κάθε παρόμοιο κ."Μασούτη", δηλ. για κάθε μεγάλο ιδιοκτήτη σούπερ μάρκετ, στην Ελλάδα και όπου γης, από το παραπάνω βίντεο συνάγεται αμέσως και χωρίς αμφισβήτηση, ποια είναι η πραγματική "πατρίδα του":
Είναι ασφαλώς η αλυσίδα των μαγαζιών του, είναι το αδιάκοπο αλισιβερίσι μέσα στα καταστήματα αυτά και πρωτίστως είναι το ...ταμείο εκάστου καταστήματος! Αυτό το τελευταίο μάλιστα είναι σίγουρα ο ομφαλός της Γης ή μάλλον, για να εκφραστώ με μεγαλύτερη ακρίβεια, είναι το κέντρο του ... σύμπαντος!
Κι αν σήμερα αυτή την πατρίδα του ο κάθε παρόμοιος κ. "Μασούτης", στην Ελλάδα και όπου γης, τη διακοσμεί με τις σημαίες ενός κάποιου έθνους και την ποικίλλει με την υπόκρουση ενός κάποιου δεδομένου "εθνικού ύμνου", σίγουρα το όραμά του, το βαθύτερο ιδανικό του για το μέλλον είναι άλλο. Και δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό: Αχ, και να μπορούσε, λέει, να έχει αυτός τη δική του την αποκλειστική σημαία που να κυματίζει πάνω στον τόπο ολόκληρο, που να είναι πλέον ιδιοκτησία του!
Μια τέτοια παντιέρα, να πούμε, σαν εκείνη με το έμβλημα του δολαρίου που διακοσμούσε, στις παιδικές του μνήμες, το σπίτι-θησαυροφυλάκιο του μεγάλου ήρωά του, του θρυλικού ... θείου Σκρουτζ στο περιοδικό ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ!
Αυτό άλλωστε ήταν πάντα το αγαπημένο του ανάγνωσμα. Ενώ η μουσική υπόκρουση του πραγματικά δικού του "εθνικού ύμνου" να είχε, λέει, κάπως διαφορετικούς στίχους, στίχους που να μιλάνε γνήσια και ανυπόκριτα για το μέγα και μοναδικό ιδεώδες της ζωής του, για το χρήμα και την εξουσία!
Να, ας πούμε πως θα ήταν κάτι τέτοιο, ένα ποιηματάκι που να τραγουδιέται βέβαια πάνω στη μελωδία που την ξέρει όλος ο κόσμος που ψωνίζει από τα καταστήματα:
"Σε γνωρίίίζω από την κόψη/ του ευρού την τρομερή/ σε γνωρίίίζω από την όψη/ που τη γης να καταπιεί!/ Απ' τα κόόόκαλα βγαλμένο εργατών και πελατών/ πάντα ποθητό κι ωραίον/χαίρε χρήήμα δυνατόν!/Κι απ' τη μάσα κι απ' τη χάψα/ χαίρε χρήήμα τρομερόό!/ Είσ' ό,τι αγαπώ στον κόσμο/χαίρε ντόόόλλαρ και ευρό!!"
(Ποιος ήταν, βρε παιδιά, εκείνος ο φιλόσοφος, ένας μουσάτος επιβλητικός τύπος, αν δεν απατώμαι, που μας είπε πριν περίπου 160 χρόνια πως ο κάθε παρόμοιος κ. κεφαλαιοκράτης έχει πλέον μεταβληθεί ολοκληρωτικά σε έναν απλό εκπρόσωπο, σε μιαν απλή ανθρώπινη φωνή του ... κεφαλαίου που αντιπροσωπεύει; Ποιος ήταν; Πάει, άρχισαν τα γεράματα κι η λησμονιά! Θυμίστε μου το όνομά του!)
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Παρασκευή, 26 Μαρτίου 2021 | 1:30 π.μ.
πηγη: http://tsak-giorgis.blogspot.com