Του Γ. Λακόπουλου
Στα πόσα λάθη καίγεται ένας υπουργός; Εξαρτάται. Σε σοβαρές κυβερνήσεις το πρώτο κιόλας λάθος οδηγεί στην έξοδο. Αντίθετα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τα λάθη είναι λόγος παραμονής στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού Συμβουλίου.
Από αυτή την αποχή η Νίκη Κεραμέως θα είναι υπουργός όσο ο Μητσοτάκης μπορεί να στήνει κυβερνήσεις.
Μεταξύ μας: Η γραφική εξήγηση της επιβίωσης μιας υπουργού, που πιάνει ασήμι και το κάνει κάρβουνο, παραπέμπει στα εσωκομματικά: ως ανακάλυψη του Αντώνη Σαμαρά, καλύπτεται από το βέτο του στον ανασχηματισμό.
Αδιάφορο. Η κυρία απλώς εκτελεί με θαυμαστή συνέπεια τον σχεδιασμό πλήρους μετακίνησης του κέντρου βάρους της εγχώριας εκπαίδευσης στον ιδιωτικό τομέα.
Ό,τι συμβαίνει στο ΕΣΥ με την εξουδετέρωση των καλυτέρων μονάδων του για να μην είναι ανταγωνιστικές στους κλινικάρχες, το κάνει η Κεραμέως με τους σχολάρχες: ποτέ δεν είδαν καλύτερες μέρες.
Τα ακόμη καλύτερα έρχονται. Η διαπιστωτική παρέμβαση Στυλιανίδη κατά την οποία η τρέχουσα παραλυτική διαχείριση του δημόσιου σχολείου «δείχνει τη δύναμη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας»- ήταν απλώς συμπληρωματική.
Με αντίστοιχο ίδιο τρόπο η υπουργός, που κανοναρχεί την απαξίωση, απομακρύνει από τη σημερινή ΝΔ την αύρα που είχε αφήσει προ ετών η Μαριέττα Γιαννάκου και ενοχλεί ακόμη την ακροδεξιά εσωκομματική ομήγυρη.
Π.χ. η παλιά υπουργός Παιδείας του Καραμανλή έλεγε ότι την Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία «τη γράφουν οι επιστήμονες, όχι οι πολιτικοί». Η Κεραμέως την θέτει στην υπηρεσία της διάπλασης του εθνικού φρονήματος μαζί με τα Θρησκευτικά.
Η ιδεολογική μούχλα επι υπουργίας Κεραμέως, είναι συμβατή με τα ιερά και τα οσία αυτών που λέμε « κατεστημένο» . Δεν προκειται ακριβώς για «αστική τάξη», αλλά έχουν ντυθεί φρουροί της αστικής δημοκρατίας -κολωνακιώτικου τύπου.
Η επικεφαλής ενός υπουργείου που θα έπρεπε να βρίσκεται στη πρωτοπορία των ιδεών και των ρευμάτων είναι πιο συντηρητική από τους υπουργούς της ΕΡΕ και καλουπώνει για λογαριασμό τους την παιδεία στις ράγες της εποχής «Πατρίς -Θρησκεία -Οικογένεια».
Απόδειξη η αποδοκιμασία της από ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές για τις παιδαγωγικές της αντιλήψεις -π.χ. για την αναγραφή της διαγωγής στα απολυτήρια και τον τρόπο απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Ας μην υποτιμηθεί το προσόν της υπουργού -μισής Παιδείας- να προσαρμόζεται: μπορεί να βλάστησε σε άλλο εσωκομματικό κλωνάρι, αλλά αποδείχθηκε πιστή και πρόθυμη σε ό,τι χρειάσθηκε το σύστημα Μητσοτάκη.
Άλλωστε κατά την παλαιά πατρική μέθοδο ο Κυριάκος ανέθεσε την επιτήρηση της στην κομματική Σοφία Ζαχαράκη που θερμομετρεί διαρκώς, παρότι δεν μπορούν ούτε να συνεννοηθούν για τις τρέχουσες υποθέσεις.
Π.χ. δεν διεκδίκησε για τις ανάγκες του υπουργείου της τη χρηματοδότηση του Κολλεγίου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στη Βοστώνη, με δυο ζεστά εκατομυριάκια. Η επιταγή έφτασε ήδη στον Ελπιδοφόρο- με τις προσβάσεις στην πρωθυπουργική οικογένεια.
Να κάνουμε ταμείο: Η Νίκη Κεραμέως είναι κάπως οπισθοδρομική πολιτικός , δεν μπορεί να μοιράσει ούτε μάσκες στα σχολεία- δεν φταίω εγώ κύριε, ο Θεοδωρικάκος, με τον Κοντοζαμάνη. Της «πέφτει» το σύστημα τηλε-εκπαίδευσης και δεν θυμάται τι ακριβώς έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1940. Αλλά κατά λοιπά για το είδος της κυβέρνησης που θέλει ο Μητσοτάκης είναι μια χαρά.
πηγη:https://www.anoixtoparathyro.gr