Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 13 Σεπ 2020
Δεν υπάρχει διάλογος – όλο μονόλογοι…
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 
 
[στη φωτογραφία, ο μοναδικός Sir Ian Murray McKellen στη γνωστή σκηνή του μονολόγου στον Άμλετ]




 
  • Γράφει ο Νίκος Χ. Λαγκαδινός

Όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέατρο -έστω και ως θεατές- θα έχουν παρατηρήσει ότι στο δραματικό έργο του Σάμουελ Μπέκετ δεν υπάρχει ουσιαστικά διάλογος. Όλο μονόλογοι είναι, είτε τα πρόσωπα διαλέγονται είτε φλυαρούν απροσχημάτιστα (όπως στις “Ευτυχισμένες μέρες”).

Κι εδώ θα αναφέρω και τον Άντον Τσέχοφ που είναι ο εισηγητής του αδιασταύρωτου διαλόγου, δηλαδή μιας συνομιλίας από την οποία έχει εξαρχής αποκλειστεί η συνεννόηση. Θα έλεγε κανείς ότι πρωί-πρωί μ έπιασαν τα θεατρολογικά μου. Όχι!!!! Τους πολιτικούς μας σκέφτομαι και με πιάνει απελπισία… Τους πολιτικούς που θέλουν ν’ ακούνε μονάχα το εαυτό τους. Αυτοί είναι οι νεκροθάφτες του διαλόγου που είναι φυσικά η αναπνοή της δημοκρατίας. Για το σύνολο των πολιτικών μας, πιστεύω ότι η πολιτική είναι επάγγελμα! Από την επαγγελματοποίηση της πολιτικής πάσχει η δημοκρατίας, και η δική μας και των περισσότερων χωρών σήμερα. Η ανανέωση της πολιτικής μάλλον αναχαιτίζεται και συστηματικά καλλιεργείται η συντεχνιοποίηση της πολιτικής.

 
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα που κάθονται και καπέλο
 
  • Συνήθως έκρυβε το πρόσωπό της!!

Όταν καθόταν ήταν σαν να μην είχε ραχοκοκαλιά… Το καθετί πάνω της ήταν απαλό, η φωνή της, το χαμόγελό της… Όμως συνήθως έκρυβε το πρόσωπό της, αλλά οι τρόποι της ήσαν απαλοί σαν καλοκαιρινή βροχή. Το βυσσινί καπέλο και τα βαμμένα χείλη της την έκαναν υπέροχη… Εξωτερικά ίσως χαρακτηριστικά αλλά αυτά την έκαναν εξαιρετικά γοητευτική… Μερικές φορές ζούμε με τη φαντασία κι αυτό κάνει την καθημερινή ζωή μας κάπως θολή. Γι’ αυτό προσπαθούμε να γνωρίσουμε πολλούς ανθρώπους έξω από τον στενό μας κύκλο.

10 Tips for Historians from Ancient Writers - History of the Ancient World
 
  • Ποιες δυνάμεις κινούν την ιστορία;;

Αυτή η κατάσταση στη χώρα μας, μας έχει παλαβώσει. Όλοι κάνουμε διαπιστώσεις, αλλά μένουμε εκεί και παλεύουμε με την κατάθλιψη!!! Αν ξεφυλλίσουμε την Ιστορία, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι σχεδόν ποτέ δεν γινόταν εκείνο που θέλαμε ή που θα έπρεπε να γίνει. Κι αν ακόμα, κρίνοντας με στενά μέτρα, θεωρήσουμε ένα ιστορικό γεγονός σωστό, δικαιωμένο, μόλις το κρίνουμε ευρύτερα θα το δούμε να τρεκλίζει πάνω στο εθνικό ή στο εποχικό του βάθρο. Τι σημαίνει αυτό;;;; Απλώς ότι δεν είναι τα μέτρα του ορθολογισμού που κινούν την Ιστορία. Άλλες δυνάμεις την κινούσαν πάντοτε και ακόμη την κινούν. Ποιες είναι αυτές;;; Πού να ξέρω;;;

 
 
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, σκύλος και υπαίθριες δραστηριότητες
 
  • Τραβήξου απ’ τον ήλιο μου!!!

Ξέρετε ότι την ημέρα όπου ο Διογένης πεθαίνει στην Κόρινθο, ο Μέγας Αλέξανδρος πεθαίνει στη Βαβυλώνα;; Αυτοί οι δυο κυνικοί, ο ένας του ράκους κι ο άλλος του σπαθιού, πάνε μαζί κι ο Διογένης, άπληστος ν’ απολαύσει το απέραντο άγνωστο φως, θα ξαναπεί άλλη μια φορά ακόμα στον Αλέξανδρο: Τραβήξου απ’ τον ήλιο μου!!!

 
  • Κάρολος Κουν

Συμπληρώθηκαν 112 χρόνια από τη γέννηση του Κάρολου Κουν. Ο Κουν γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1908, στα μέρη του Μικρασιατικού Ελληνισμού – στην Προύσα και στην Ελλάδα ήρθε το 1929.

«Χρειαζόμαστε ένα θέατρο με αποστολή, ένα λειτούργημα κοινωνικό, που θα το υπηρετούμε με απόλυτη πίστη και αυτοθυσία, με φανατισμό, με γνώση του εαυτού μας, με αυτοκριτική, με άρνηση του βεντετισμού και της κοσμικής προβολής, ένα θέατρο συνόλου».

Μέσα στο σκοτάδι της γερμανικής κατοχής, στις αρχές του ’42, στο δωμάτιο μιας αυλής της οδού Ζωοδόχου Πηγής 9, ο Κάρολος Κουν ανάμεσα σε παλαιούς συνεργάτες, νέους μαθητές και φίλους του θεάτρου έθεσε τις βάσεις για την ίδρυση ενός θεάτρου που «δεν θα έχει κανένα λόγο ύπαρξης, αν δεν διαφέρει απόλυτα από όλα τα άλλα».

Ονομάστηκε Θέατρο Τέχνης. Έτσι άρχισε να γράφεται μια χρυσή σελίδα στην Ιστορία του ελληνικού θεάτρου. [Ο Κουν έφυγε στις 14 Φεβρουαρίου 1987]

Το όνομα Καστελλόριζο έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία - Το λάθος με το (λ) και η απάντηση των κατοίκων - Kosnews24.gr

  • Το δικό μας Καστελλόριζο!!!

13 Σεπτεμβρίου 1943 : Το αντιτορπιλικό “Κουντουριώτης”, υπό τον Αντιπλοίαρχο Μπαλτατζή Ε., αποβιβάζει άγημα στο Καστελλόριζο και υψώνει την Ελληνική Σημαία στο νησί μας. Είναι το πρώτο κομμάτι ελληνικής γης που απελευθερώνεται. Θα πάρω τα παρακάτω στοιχεία (χάριν ευκολίας) από τη wikipedia.org): Το Καστελλόριζο οχυρώνεται και μεταβάλλεται από τους Εγγλέζους σε κέντρο ανεφοδιασμού του συμμαχικού στόλου. Από τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1943, γερμανικά στούκας αρχίζουν αερομαχίες με τους Συμμάχους, γκρεμίζοντας όσα σπίτια είχανε μείνει όρθια και αναγκάζοντας τους λιγοστούς κατοίκους να εγκαταλείψουν το νησί και να βρεθούν πρόσφυγες άλλοι στις τουρκικές ακτές και άλλοι στο προσφυγικό στρατόπεδο Νουζεϊράτ στη Γάζα της Παλαιστίνης. Μόνο η «Κυρά της Ρω», Δέσποινα Αχλαδιώτη, παρέμεινε στην ομώνυμη βραχονησίδα της για να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία, όπως επί σαράντα χρόνια συνήθιζε να κάνει.

Μετά την απελευθέρωση στο ακατοίκητο νησί έφτασαν εκατοντάδες στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, που μόλις διαπίστωσαν ότι τα σπίτια ήταν αφύλακτα προχώρησαν σε λεηλασίες. Όταν οι παλαιοί κάτοικοι ζήτησαν να επιστρέψουν η πιο εύπορη περιοχή του νησιού πυρπολήθηκε από τους Συμμάχους προκειμένου να καλυφθούν οι λεηλασίες. Στην πυρκαγιά καταστράφηκαν 1.400 σπίτια.

Το 1945, οι Καστελλοριζιοί επιστρέφουν στην πατρίδα τους σε τρεις αποστολές. Η τελευταία είχε σοβαρές απώλειες, αφού ξέσπασε πυρκαγιά στο πλοίο «Εμπάιρ Πατρόλ», το πλοίο στο οποίο επέβαιναν, με αποτέλεσμα να πνιγούν 33 άνθρωποι και να καούν αρκετοί. Τα ονόματα των απολεσθέντων ατόμων είναι γραμμένα σε ειδικό πίνακα, που βρίσκεται στον καθεδρικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Το νησί πολλές φορές βομβαρδίστηκε, κάηκε, λεηλατήθηκε και γενικά καταστράφηκε εντελώς. Παρέμεινε υπό συμμαχική στρατιωτική κατοχή, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, μέχρι τις 7 Μαρτίου του 1948, οπότε ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων το νησί βομβαρδίζεται και υφίσταται μεγάλες καταστροφές, με αποτέλεσμα το μεγάλο μέρος των κατοίκων του να μεταναστεύσει σε άλλους τόπους, ιδίως στην Αυστραλία.

 



Ο Νίκος Λαγκαδινός είναι δημοσιογράφος [ΕΣΗΕΑ]. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεατρολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Έχει εργαστεί ως συντάκτης και αρχισυντάκτης στην ΕΡΤ [τηλεόραση και ραδιόφωνο], στις εφημερίδες Ελεύθερη Γνώμη, Νίκη, Ενημέρωση, Βραδυνή, Ακρόπολις, Αθηναϊκή. Διηύθυνε την εφημερίδα ΕΞΟΡΜΗΣΗ.

πηγη:https://www.timesnews.gr
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου