Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 12 Μάρ 2015

 

 

 

 

Α΄

Είναι σχεδόν αδύνατο να διασχίζεις ένα πλήθος ανθρώπων, κρατώντας τον πυρσό της αλήθειας, χωρίς να κάψεις τα γένια κάποιου, έλεγε ο Λίχτεμπερκ, το 18ο αιώνα.

Η μεταφορά, βέβαια, είναι γνωστή σύμφωνα με την οποία η αλήθεια απεικονίζεται ως πυρσός που διαλύει τα σκότη της αμάθειας και του ψεύδους. Τα λόγια αυτά του Γερμανού συγγραφέα έρχονται και ξανάρχονται στο νου μου συνέχεια και με βασανίζουν πολύ καιρό. . .

Στην κοινωνία μας παρατηρείται το φαινόμενο του «σφετερισμού αρμοδιοτήτων’, όπως για παράδειγμα το ονομάζει ο SLOVKIJ, και θυμίζει το άλμα του ίππου στο σκάκι, όπου κάνει δυο κινήσεις σε ευθεία γραμμή, για ν’ αλλάξει απότομα κατεύθυνση. Το ότι σχεδόν κανείς δεν «εμμένει δια βίου’ σε μια αρμοδιότητα, αλλά την εγκαταλείπει για ν’αναλάβει άλλη, που ανήκει ή θα έπρεπε να ανήκει σε κάποιον άλλο, προκαλεί μια εμφανή αταξία (έγραφε ο Παύλος Γεράνης). Ελλοχεύει , δηλαδή πάντοτε ο κίνδυνος για όποιον ασχολείται με τα κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα, ενώ είχε πρόθεση να διερευνήσει διαφορετικής φύσης θέματα, χωρίς να το υποψιάζεται, να βρίσκεται σε άλλους χώρους και να μιλά για άλλα πράγματα. Και αυτό συμβαίνει γιατί, όπως λέει ο Jean de Trigon στη ζωή, δεν υπάρχουν στεγανά, οι ερωτήσεις και τα περιγράμματα δεν χαρακτηρίζονται για αυστηρότητα ή παγιότητα.

Είμαι της γνώμης ότι ο ο Λίχτεμπερκ υπαινίσσεται ακόμη, ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια συνεχής κίνηση αισθητικής έρευνας, κάτι που διακηρυσσόταν από τον Αριστοτέλη και που δεν είναι τίποτα άλλο από την ανακάλυψη ενός κοινού μέτρου αναγνώρισης των αξιών, τόσο στη πολιτική, όσο στη ζωή και την τέχνη, μέτρο που θα εισάγει το αισθητικό ύφος στην κοινωνική ζωή, που και αυτό που έχει μεγάλη ανάγκη η κοινωνία μας, σήμερα.

Έτσι ο «πυρσός της αλήθειας», είναι το στοίχημα που κάθε έντιμος άνθρωπος βάζει με την «εν γένει» στάση του, ενώ η ζωή μετατρέπεται σε ένα πέρασμα, ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να «κάψει κάποια γένια, ίσως και τα δικά του».

Όσα αναφέραμε παραπάνω, ειπώθηκαν για να παραλληλιστούν με κάτι παρόμοιο, που σημβαίνει σήμερα, στην ειρωνική προβολή της ασυνάρτητης όσο κι κερδοσκοπικής συμπεριφοράς του Έλληνα και την ανάδειξη της ματαιότητας που ο κόσμος αυτός αποπνέει, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Τάκης Καγιαλής.

Είναι λοιπόν αναγκαίο να συμφωνήσουμε πάνω σε κάποιες βασικές και γενικά παραδεκτές αλήθειες, ώστε να σταματήσει αυτός ο κατήφορος και η έκπτωση των αξιών, γιατί η απληστία, ο δόλος, η ιδιοτέλεια (η αρπαγή του πλούτου της χώρας και η φυγάδευσή του στα πέρατα της οικουμένης από τους Γραικύλους που παριστάνουν τους πατριώτες, αλλά και τους χριστιανούς !), δεν έχουν όρια. Η επικράτηση των καταστροφικών δυνάμεων, η υπέρβαση του μέτρου και της ισορροπίας αποτελεί μορφή ύβρεως, ενώ η ίδια δεινή θέση της μεγαλύτερης μερίδας του λαού μας αποτελεί πελώρια ύβρη, η οποία μπορεί να μείνει ατιμώρητη!..

Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι συμπτώματα της χαμένης ισορροπίας που οδηγεί στην κατάθλιψη και τις αυτοκτονίες… Η βαθιά συνείδηση του γεγονότος ότι η τραγωδία του τόπου δεν είναι δυνατόν να απομονωθεί από την τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης, δηλαδή, της αδυναμίας του άπληστου Έλληνα να εξουσιάσει τις σκοτεινές και καταστροφικές δυνάμεις που κρύβονται μέσα του, για να ισορροπήσει ηθικά και συναισθηματικά. (Αυτή ήταν η «διαπαιδαγώγησή του», κυρίως από το ‘85μέχρι σήμερα!!!)

Αρετή της φρόνησης, συνέλληνες!!!

Πάνος Ανέστιος

(ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ)

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου