του Ερνέστ Μαντέλ
(21 Οκτωβρίου 1967)*

Η προοδευτική ανθρωπότητα μόλις υπέστη μια τρομερή απώλεια: ο Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα δεν υπάρχει πια. Πέθανε στη μάχη, όπως ο Ζωρές, όπως ο Καρλ Λίμπνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, όπως ο Ντουρρούτι και ο Τρότσκι. Όπως ήταν, δεν περίμενε άλλον θάνατο από αυτόν.

Η κουβανική και λατινοαμερικανική επανάσταση χάνει έναν από τους κύριους ηγέτες της- εμείς χάνουμε έναν πολυαγαπημένο σύντροφο. Όλοι όσοι τον πλησίασαν, από κοντά ή από μακριά, εντυπωσιάστηκαν από τον ιδεαλισμό, το θάρρος, την ειλικρίνεια και την απλότητά του. Μαζί με τον Φιντέλ Κάστρο, και καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο σήμερα, κατάφερε να μετενσαρκώσει τις θεμελιώδεις αρετές του επαναστάτη, τις οποίες ο σταλινισμός είχε αντικαταστήσει με μια αποκρουστική καρικατούρα: την πρωταρχική πίστη στους μη προνομιούχους όλου του κόσμου, την αταλάντευτη διαύγεια που δεν σέβεται κανένα δόγμα, τη σθεναρή αποφασιστικότητα να ευθυγραμμίζει τις πράξεις του με τις πεποιθήσεις του. Διευθυντής της Κρατικής Τράπεζας της Κούβας, υπέγραφε τα χαρτονομίσματά του με το απλό ψευδώνυμο "Τσε", για να δείξει τη θεμελιώδη περιφρόνηση που πρέπει να έχει κάθε σοσιαλιστής για το χρήμα. Πεπεισμένος ότι το αντάρτικο ήταν ο μόνος κατάλληλος τρόπος για τη νίκη της επανάστασης στη Λατινική Αμερική, μπήκε ο ίδιος στη μάχη μαζί με τους Βολιβιανούς συντρόφους του. Ο Μαρξ, ο οποίος αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή για την ενότητα της θεωρίας και της πράξης, θα ήταν περήφανος γι' αυτόν.

Οι κυνικοί ή απογοητευμένοι άνθρωποι θα εκπλαγούν που ένας ηγέτης όπως ο "Τσε" θα πολεμήσει στην πρώτη γραμμή και θα υποψιαστούν κάποια "πολιτική μεθόδευση"- απλά δείχνουν ότι δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να καταλάβουν ανθρώπους σαν τον Γκεβάρα. Άλλοι βλέπουν το θάνατό του ως επιβεβαίωση ότι ήταν μόνο ένας "ανεύθυνος τυχοδιώκτης"- οι "υπεύθυνοι" που αξίζουν επαίνους είναι αναμφίβολα μόνο εκείνοι που, στις καρέκλες τους, δεν παίρνουν ποτέ ρίσκα.

Άλλοι θα πουν ότι, "κηρύσσοντας τη βία, πέθανε με βία". Ποτέ δεν θα καταλάβουν ότι πέθανε επειδή αγαπούσε με πάθος τους ανθρώπους και τη ζωή, ότι πέθανε για να σώσει τους Βιετναμέζους από μια αδιάκοπη βροχή δολοφονικών βομβών, ότι πέθανε για να σώσει εκατομμύρια παιδιά στην ήπειρό του από τον πρόωρο θάνατο, εκατοντάδες εκατομμύρια καταπιεσμένους ανθρώπους από απάνθρωπα και περιττά βάσανα, στα οποία τους καταδικάζει ένα καθεστώς ήδη καταδικασμένο από την ιστορία.

Η αντίδραση θριαμβεύει. Οι Βολιβιανοί στρατηγοί, με τα χέρια τους κόκκινα από το αίμα των ανθρακωρύχων της χώρας τους, γιορτάζουν το θάνατο του "ξένου εισβολέα". Οι Βολιβιανοί εργάτες θα διατηρήσουν τη μνήμη αυτού του "ξένου", επειδή έδωσε τη ζωή του για την απελευθέρωσή τους.

Οι κραυγές νίκης των ιμπεριαλιστικών πρακτόρων αντανακλούν τον πανικό και τη δειλία τους. "Το αντάρτικο αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο- το αντάρτικο ηττήθηκε”. Ανόητοι! Μπορείς να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Δεν μπορείτε να σκοτώσετε μια ιδέα που έχει τις ρίζες της στη βαθύτερη κοινωνική πραγματικότητα.

Χιλιάδες Βολιβιανοί, Περουβιανοί, Κολομβιανοί, Αργεντινοί, εργάτες, φοιτητές, αγρότες, διανοούμενοι της Λατινικής Αμερικής, θα αρπάξουν το τουφέκι που έριξε ο "Τσε" από τα ετοιμοθάνατα χέρια του. Το όνομά του έχει ήδη γίνει σημαία και πρόγραμμα, ένα κάλεσμα για εξέγερση που αντηχεί σε πέντε ηπείρους. Οι άθλιες μεταμφιέσεις σας δεν θα καθυστερήσουν ούτε μια μέρα τη στιγμή της κατάρρευσής σας. Το παράδειγμα του Τσε θα εμπνεύσει εκατομμύρια επαναστάτες σε όλο τον κόσμο να διπλασιάσουν τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό.

Θρηνούμε έναν μεγάλο φίλο, έναν υποδειγματικό σύντροφο, έναν ηρωικό αγωνιστή. Γνωρίζουμε όμως ότι ο αγώνας του είναι ανίκητος. Μπήκε ζωντανός στην ιστορία που θα καλύψει με περιφρόνηση τα ονόματα των δολοφόνων του. Γιατί ενσαρκώνει εκείνη την Επανάσταση, εκείνη την οριστική χειραφέτηση της Εργασίας και του Ανθρώπου, για την οποία όλη η πραγματικότητα της εποχής μας διακηρύσσει αυτό που ένα άλλο μεγάλο θύμα ηλίθιων δημίων, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, έκανε δικό της επιτάφιο: Ήμουν, είμαι και θα είμαι!

* Κύριο άρθρο της Gauche No 39

Επιμέλεια: Γιώργος Μητραλιάς - Σκίτσο: Σόνια Μητραλιά

πηγη: https://www.contra-xreos.gr