Οι υποκλοπές της ΕΥΠ σε τηλέφωνα του Νίκου Ανδρουλάκη και άλλων θα ήταν στα ψιλά της ειδησεογραφίας αν ο παθών δεν είχε την έμπνευση να προσφύγει στην τεχνογνωσία αρμόδιων υπηρεσιών του Ευρωκοινοβουλίου όπου ανήκει. Κορυφαία όργανα της Ε.Ε. κατάγγειλαν έκτοτε δημόσια τις πρακτικές αυτές ως ξένες στις αρχές και στη θεσμική οργάνωση των υπόλοιπων κρατών-μελών της, που αντίκεινται στον πυρήνα του κοινοβουλευτισμού.
Ξένες μυστικές υπηρεσίες και τελευταία ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρείες υποκλοπών επιχειρούν κατά καιρούς να παγιδεύουν αξιωματούχους, αλλά όχι οι υπηρεσίες των κρατών τους. Σε εμάς είναι χαρακτηριστικό πως ο αρμόδιος εισαγγελέας άσκησε δίωξη εναντίον όσων άφησαν να διαρρεύσει η υποκλοπή, δηλαδή του Ανδρουλάκη και των ευρωπαϊκών οργάνων. Οσα επακολούθησαν στον χρόνο που κύλησε ενισχύουν μάλλον, παρά αμβλύνουν, το χάσμα ανάμεσα στις ευρωπαϊκές αντιλήψεις και τις ελληνικές πρακτικές. Δεν είναι πρώτη φορά που εκπρόσωποι του ελληνικού ευρωπαϊσμού αναδείχνουν την ιδιορρυθμία της Ελλάδας σε καίριους τομείς.
Σε κανονικές συνθήκες κάθε άλλη χώρα της Ε.Ε. θα αξιοποιούσε την περίσταση, να αντλήσει διδάγματα για τυχόν ελλείψεις στην ποιότητα της δημοκρατίας της, με ευκολίες που θα βοηθούσαν την αποκάλυψη των γεγονότων. Οι παρακολουθήσεις και επισυνδέσεις αφήνουν πάντα ίχνη, για όποιον ενδιαφέρει η αλήθεια, παράλληλα με αναζητήσεις για ίχνη λέοντα σε Εξεταστικές.
Χρήσιμο θα ήταν αντιπροσωπευτικά όργανα της λαϊκής μας κυριαρχίας να είχαν συνδρομή ενός ικανού φίλου και σύμμαχου Οργανισμού για μια δεύτερη γνώμη. Να ξέρει κανείς πόσοι πολιτικοί συγκριτικά με αλλού και διαχρονικά παρακολουθούνται. Καθώς μάλιστα οι βουλευτές είναι 300, τι γίνεται με τις υπόλοιπες κατηγορίες, μήπως αυξημένες μεταναστευτικές ροές κάνουν τη διαφορά; Τηρούνται στην Ελλάδα οι κανόνες άλλων χωρών της Ε.Ε. σε αυτές τις διαδικασίες;
Διευκολύνσεις για τέτοια έρευνα, πόσο μάλλον πρόσκληση να διενεργηθεί, δεν είναι ορατές στον ορίζοντα. Θα ήταν ιεροσυλία να γινόταν σύγκριση με άλλες σκοτεινές εποχές, αλλά ένας παραλληλισμός της γλώσσας του σώματος θα ήταν διαφωτιστικός, της εποχής που ο Παναγιώτης Πιπινέλης έδινε εξηγήσεις στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τα βασανιστήρια στην Ελλάδα. Στην κορύφωση μιας συνεδρίας πρότειναν οι ΥΠΕΞ Ολλανδίας και Δανίας διακοπή της διαδικασίας προκειμένου μια αντιπροσωπεία να έρθει άμεσα στην Ελλάδα για έρευνα σε συγκεκριμένους χώρους. Υστερα από τηλεφωνική επικοινωνία με την τότε κυβέρνηση, ο Ελληνας ΥΠΕΞ απέρριψε την πρόταση, δηλώνοντας ταυτόχρονα την αποχώρηση από το ευρωπαϊκό όργανο. Καμιά σύγκριση, βέβαια, με τα σημερινά δεδομένα, που την κορυφαία έδρα του ίδιου οργάνου κατέχει η Ελλάδα. Μια στιγμή, όμως. Οταν η σημερινή διακριτή εκπρόσωπος της χώρας και Ευρωπαία αξιωματούχος απειλεί με φυλάκιση όποιον παραβιάζει αυτά τα μυστικά, μήπως αποκρούει την εμπλοκή Ευρωπαίων για την έρευνα;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση διακυβεύονται οι ρυθμοί οργάνωσης και λειτουργίας μιας υπηρεσίας κομβικής για την ασφάλεια της χώρας. Οτι οι μυστικές μας υπηρεσίες και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν καθημερινή επαφή και συνεργασία με των συμμάχων χωρών που το συλλογικό τους όργανο θα παρείχε τη συνδρομή, ίσως, δεν παίζει ρόλο. Γιατί να μάθουν το εθνικό μυστικό, πόσοι πολιτικοί μας και με ποιους όρους παρακολουθούνται; Επιτρέπεται να μάθουν ελάχιστοι σύμμαχοι και 25 κορυφαίοι μας πολιτικοί, ανάμεσά τους οι πρώην πρωθυπουργοί, στατιστικά στοιχεία για παρόμοια ζητήματα; Ακόμη και να κριθούν οι όροι λειτουργίας, οι κατευθύνσεις και οι έλεγχοι που προβλέπονται; Υπάρχουν στην Ελλάδα θεσμοί λαϊκής κυριαρχίας, πάνω από την ΕΥΠ;
Η αποστολή της είναι βέβαια σπουδαία. Δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν όργανα της εθνικής αντιπροσωπείας με ποια εντολή και στην υπηρεσία ποιας εθνικής πολιτικής συνεργάστηκαν οι Βαβύλης και Τριανταφυλλάκης να χαθεί για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ο έλεγχος της αστικής και αγροτικής του περιουσίας; Το καθεστώς 15 αιώνων που ούτε η ισλαμική κατάκτηση ούτε οι σταυροφόροι ούτε η οθωμανική κατοχή κατάφεραν να αλλοιώσουν, ποιος καθοδήγησε τα συγκεκριμένα στελέχη, που φαίνεται να ανήκαν στην ΕΥΠ, στον ρόλο που διαδραμάτισαν;
Ενδιαφέρον έχει να πληροφορηθούν όργανα της Βουλής και άλλοι θεσμοί της λαϊκής κυριαρχίας πώς αξιολογεί η ΕΥΠ και τι προτάσεις έχει κάμει για το τουρκολιβυκό σύμφωνο, που έχει αφετηρία ότι ποτέ δεν έγινε η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Αλλα στοιχεία αυτού του έργου δεν χρειάζεται να δημοσιοποιηθούν. Οταν όμως κορυφαίοι θεσμοί της κοινωνίας μας πορεύονται από την ίδια αφετηρία, ότι το 1913 ουδέποτε υλοποιήθηκε ο εθνικός στόχος για την Κρήτη, απασχόλησε ποτέ την ΕΥΠ; Υπάρχουν εκθέσεις και προτάσεις της για το ζήτημα ή θεωρείται πως δεν εμπίπτει στα καθήκοντά της;
Κανείς δεν ξεχνά, ούτε και πρέπει, ότι το σχέδιο του πραξικοπήματος του 1967 και οι βασικές πρωτοβουλίες υλοποίησής του προήλθαν από την ΚΥΠ, με συνεργασίες μεταξύ άλλων των Μακαρέζου - Ρουφογάλη. Ούτε στην κυβέρνηση εκείνη που προήλθε από τα σπλάχνα τους έδειξε πίστη η υπηρεσία, που έλκει από αλλού τη δύναμή της και άλλους υπηρετεί. Το κύριο που άλλαξε στα χρόνια που πέρασαν είναι ότι το Κ έγινε Ε. Η εθνική μας αντιπροσωπεία και άλλοι θεσμοί της λαϊκής κυριαρχίας θα ήταν σκόπιμο να προβληματιστούν, γιατί στη μεταπολεμική περίοδο που ασκεί τον ρόλο της, μόνο ήττες μετρά ο κύριος φορέας του Ελληνισμού. Δεν αποδίδεται αυτό στην ΕΥΠ. Αλλά το σύστημα που τη συντηρεί αξίζει να προβληματίσει. Η απόρριψη της Ευρώπης να συνδράμει στη λύση του προβλήματος βλάπτει κι εκείνη. Κατά κύριο λόγο, όμως, βλάπτει την Ελλάδα που δεν της αξίζει να ζει ως παρίας.
* Aρχιτέκτονας
πηγη: https://www.efsyn.gr