Αυτή λοιπόν είναι η σιωπηλή προσταγή του κεφαλαίου: «Φέρτε πρόσφυγες, φέρτε μετανάστες, φέρτε φτηνά χέρια για να δουλέψουν οι βιομηχανίες μας».

Οι νομάδες -που τρομάζουν τον ημεδαπό πληθυσμό και διαταράσσουν την κοινωνική ηρεμία- είναι το εν δυνάμει εργατικό δυναμικό.

Είναι τα μικρά γρανάζια που τους θέλει οπωσδήποτε η μεγαμηχανή, τους χρειάζεται πάντα το μεγάλο και μικρομεσαίο κεφάλαιο.

Είναι το πάγιο εμπόρευμα -το προϊόν του ανθρώπινου κεφαλαίου- εργατικής χρήσης που το καλούν η παραγωγή και οι μηχανές της.

Οι φτωχοί που φεύγουν από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική είναι οι φτηνοί παραγωγικοί συντελεστές του δυτικού βιομηχανικού και επιχειρηματικού κόσμου.

Σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα οι μετανάστες είναι πλέον καλοδεχούμενοι (στην ουσία έτσι ήταν πάντα) ως φτηνοί εργάτες αλλά είναι και οι απρόσκλητοι εισβολείς, το ξένο και επικίνδυνο σώμα για κάθε χώρα που τους υποδέχεται.

Το μεγάλο κεφάλαιο ήταν πάντα διεθνιστικό και δεν χαμπαριάζει από τις κοινωνικές ανησυχίες, ούτε από ρατσισμό και εθνικισμό: θέλει χέρια, φτηνά χέρια για να τους περάσει αλυσίδες ώστε να παράγουν ολοένα και μεγαλύτερη υπεραξία και κέρδος.

Το κεφάλαιο ξέρει ότι οι κοινωνίες της Δύσης άργησαν μεν αλλά τώρα που τα λογισμικά και οι αλγόριθμοι τους αντικαθιστούν, ξύπνησαν και δεν θέλουν φτηνές χαμάλικες δουλειές.

Γέμισαν με πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά και δεν τους χωράνε το εργοστάσιο, το χωράφι, η οικοδομή, τα συνεργεία, ούτε καν το παραδοσιακό γραφείο για να πληκτρολογούν στο excel των υπολογιστών.

Βολεύει λοιπόν τους δυτικούς κλειδοκράτορες -πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες- του παγκόσμιου γεωπολιτικού σκηνικού να κρατούν «ομήρους» τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, σε καθεστώς

από:  https://www.efsyn.gr