Από το απόγευμα του Σαββάτου τα μέσα κοινωνικη΄ς δικτύωσης κατακλύστηκαν από χιλιάδες μηνύματα μίσους και απύθμενης χυδαιότητας για τους πρόσφυγες που είχαν εγκλωβιστεί στον Έβρο. Με σχεδόν πανομοιότυπες εκφράσεις εκατοντάδες λογαριασμοί αποκαλούσαν όσους διατύπωναν διαφορετικές απόψεις «Τούρκους» και τους κατηγορούσαν ότι πληρώνονται από ΜΚΟ, τον Σόρος κτλ.

Σύμφωνα με ένα από τα επιχειρήματά τους οι άνθρωποι στο Έβρο έπρεπε να πεθάνουν αφού κάποιοι άλλοι άνθρωποι είχαν πεθάνει στην πυρκαγιά στο Μάτι (;). Οι ίδιοι άνθρωποι χαρακτήριζαν «ακροαριστερά» τα ξένα μέσα ενημέρωσης που παρουσίαζαν τις καταγγελίες για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Τα μηνύματά τους ήταν γεμάτα σεξιστικές ύβρεις απέναντι στις «λούγκρες» και τους «πούστηδες» που αμφισβητούσαν την κυβερνητική γραμμή ενώ κάποιοι συνόδευαν τα tweet τους με φωτογραφίες από δονητές ή/και εικόνες από… πρωκτούς.

Τίποτα από αυτά δεν είναι καινούργιο ή ασυνήθιστο. Οι επίγονοι των χουντικών «πατριωτών», που παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία, σήμερα έδειξαν ότι θα προτιμούσαν να δουν την τουρκική σημαία να κυματίζει στην Ακρόπολη παρά να βοηθήσουν έναν πρόσφυγα που κινδυνεύει. Η ετοιμότητα που επέδειξαν να παραχωρήσουν εδαφική κυριαρχία στη γειτονική χώρα, πριν ακόμη υπάρξουν στοιχεία για το πού ακριβώς βρισκόταν η νησίδα με τους πρόσφυγες, δεν πρέπει να ξαφνιάζει κανέναν. Είναι το «εθνικό» τους σπορ.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να σημειώσω πως όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, τα εθνικά σύνορα, με αφήνουν παγερά αδιάφορο – όπως αδιάφορο αφήνουν και το διεθνές δίκαιο σε περιπτώσεις που οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης πραγματοποιούνται κοντά σε συνοριακές γραμμές ή ζώνες κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά στο φασιστικό ξέσπασμα των τελευταίων ημερών. Τα διαδικτυακά τάγματα εφόδου δεν ανήκουν πλέον στη Χρυσή Αυγή ή σε κάποιο άλλο ακροδεξιό μόρφωμα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων δήλωναν υπερήφανοι ψηφοφόροι του Κυριάκου Μητσοτάκη – τα σχόλιά τους μάλιστα ήταν πολύ πιο χυδαία όταν κάποιος ασκούσε κριτική στον πρωθυπουργό. Οι ίδιοι άνθρωποι που αναρτούσαν φωτογραφίες με δονητές ανέβαζαν και φωτογραφίες του Μητσοτάκη με το μήνυμα «να ποιος είναι ο μπαμπάς σας». Κάθε τους σχόλιο θύμιζε τα παλαιότερα ξεσπάσματα χρυσαυγιτών που ούρλιαζαν για «αλβανικές κ******δες» σε ένα μίγμα υπέρμετρου ανδρισμού αλλά και σεξουαλικη΄ς στέρησης.

Είναι προφανές πλέον ότι η πολυετής προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να προσεταιριστεί την εκλογική βάση της άκρας δεξιάς στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Η είσοδος ακροδεξιών και φιλοχουντικών στοιχείων, όπως ο Πλεύρης (που ζητούσε νεκρούς στα σύνορα) ή ο Γεωργιάδης (που κατέθετε ερωτήσεις στη βουλή για το πόσο στοιχίζουν οι διασώσεις ανθρώπων στο Αιγαίο) απέδωσε καρπούς στη διαδικασία εκφασισμού ενός (μειοψηφικού αλλά διόλου αμελητέου) τμήματος της εκλογικη΄ς βάσης του κόμματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις πιο ακροδεξιών πολιτικών, όπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης, ωχριούσαν απέναντι στον οχετό των υποστηρικτών της Νέας Δημοκρατίας. Το γεγονός άλλωστε ότι αυτά τα ακροδεξιά στοιχεία (Κρανιδιώτης, Τζήμερος, Μπογδάνος) οδηγούνται σε συνεχείς διασπάσεις και προστριβές επιβεβαιώνει την απόλυτη κυριαρχία της ΝΔ στο χώρο της φασίζουσας δεξιάς.

Παρενθετικά να σημειώσουμε ότι υπήρχε και μια άλλη κατηγορία αντιδράσεων από υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου. Ο φιλελεύθερος κορμός της ΝΔ, που ενηλικιώθηκε διαβάζοντας (ή προσποιούμενος ότι διαβάζει) εφημερίδες όπως οι New York Times, προσπαθούσε να μας πείσει ότι όσοι γράφουν αρνητικά σχόλια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι Έλληνες δημοσιογράφοι και συνεπώς (για λόγους που μόνο οι ίδιοι κατανοούν) τα κείμενά τους παύουν να έχουν οποιαδήποτε αξία. Στο μυαλό τους αν εργάζεται κάποιος Έλληνας στους New York Times ή στο Politico, και ασκήσει κριτική στον γόνο της δυναστείας Μητσοτάκη, oι New York Times παύουν να είναι οι New York Times και το Politico παύει να είναι το Politico.

Αυτή η παρατήρηση βέβαια δεν αφορά την ακροδεξιά συνιστώσα της ΝΔ που εξετάζουμε. Οι άνθρωποι που βυσσοδομούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες για την εικόνα της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ. Για την ακρίβεια οι αρνητικές αναφορές από το εξωτερικό όχι μόνο δεν τους πτοούσαν αλλά αντιθέτως ενίσχυαν τη συσπείρωσή τους γύρω από τον αρχηγό του κόμματος. Πρόκειται για ένα τυπικό φαινόμενο που παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια και στην περίπτωση του Ορμπάν στην Ουγγαρία αλλά και του Τραμπ στις ΗΠΑ.

Θα πρέπει δυστυχώς να υπενθυμίσουμε ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο και στις περιόδους εδραίωσης φασιστικών καθεστώτων. Όπως εξηγούσε ο Ρόμπερτ Πάξτον στον περίφημο ορισμό του για τον φασισμό, το φαινόμενο «χαρακτηρίζεται από την εμμονική ενασχόληση με την κοινωνική παρακμή, τον εξευτελισμό και τη θυματοποίηση». Στο μυαλό αυτών των ανθρώπων λοιπόν η διεθνής κατακραυγή επιβεβαιώνει τη «θυματοποίηση» της χώρας και τις θεωρίες ότι «είμαστε έθνος ανάδελφο» το οποίο δέχεται επίθεση από τις «νεοταξίτικες ελίτ» που επιβουλεύονται τη θρησκεία μας, τον πολιτισμό μας, το ελληνικό DNA κτλ.

Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο της ιστορίας της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν και εμφανιζόταν ως εκπρόσωπος των φιλελεύθερων ελίτ ουσιαστικά ολοκλήρωσε την ακροδεξιά στροφή που είχε ξεκινήσει ο Αντώνης Σαμαράς. Τώρα που αισθάνεται να τον εγκαταλείπουν ορισμένοι από τους πιο πιστούς συμμάχους του (αξίζει να διαβάσει κανείς το σημείωμα του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή για τα «μακροβούτια» των μη αναντικατάστατων πρωθυπουργών) θα πρέπει να πάρει μια κρίσιμη απόφαση: Θα οχυρωθεί πίσω από τη φασίζουσα συνιστώσα της ΝΔ και τα εξωνημένα ΜΜΕ που ελέγχει ή θα θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο αποχώρησής του από το πολιτικό σκηνικό; Μερικές φορές αρκεί να κοιτάξεις ποιοι είναι οι πιο πιστοί οπαδοί σου για να καταλάβεις ότι ο χρόνος σου τελείωσε.

Είναι εκείνη η στιγμή που το γνωστό αρκτικόλεξο του Twitter «ΤΨΡΜ» μετατρέπεται σε «ΤΜΣΨΡ».

πηγη: https://info-war.gr