Ιστορικές στιγμές ζει η Βουλή των Ελλήνων. Ο «λοχίας» του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, Γιώργος Φλωρίδης, ο οποίος απέδειξε (όπως και πολλοί άλλοι) ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να σε οδηγήσει παντού αρκεί να το εγκαταλείψεις γρήγορα, κατέστησε εαυτόν εφάμιλλο του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Εγκαταλείποντας για λίγο την έξη για πολιτικά παραληρήματα από το βήμα της Βουλής, ο υπουργός Δικαιοσύνης σε ένα κρεσέντο… μετριοφροσύνης παρουσίασε το νομοσχέδιο για τον νέο δικαστικό χάρτη ως «εθνικό στόχο», τον οποίο αποπειράθηκαν να υλοποιήσουν πέντε διαφορετικές κυβερνήσεις, ενώ η πρώτη φορά ήταν πριν 113 χρόνια. Δηλαδή, επί πρωθυπουργίας Ελευθερίου Βενιζέλου.
Το χαλί για την «αυτοαναγόρευση» είχε στρώσει η εισηγήτρια της ΝΔ, Αικατερίνη Παπακώστα – Παλιούρα, η οποία παρομοίασε το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης ως «μεγάλη ιδέα» (!) και «μεγάλη τομή», η οποία «λύνει μια ιστορική εκκρεμότητα».
Μπορεί σύσσωμος ο νομικός κόσμος να αντιδρά σφόδρα κατά του εν λόγω νομοθετήματος, με την πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να υποστηρίζει στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής πως η κυβέρνηση «θα καταντήσει τη δικαιοσύνη περιοδεύοντα θίασο» και το δημοψήφισμα του ΔΣΑ να καταδεικνύει πως το 90,14% των δικηγόρων της Αθήνας που συμμετείχαν τάσσεται κατά του νομοσχεδίου, αλλά ο κ. Φλωρίδης φιλτράρει και αντιλαμβάνεται την κριτική ως γαλόνι στην υπουργική του επωμίδα.
Πάντως, έντονα σχολιάζονται στους διαδρόμους της Βουλής οι ήπιοι τόνοι και η πραότητα με την οποία τοποθετήθηκε στην πρωτολογία του στην Ολομέλεια, με πολλούς να συνδέουν την ασυνήθιστη συμπεριφορά του υπουργού με τον σάλο που προκλήθηκε από τη στήριξη που παρείχε στον συνάδελφο του, Δημήτρη Μπαρτζόπουλο.
Ο κατ’ άλλα προστάτης των θυμάτων, όπως παρουσιαζόταν κατά τη συζήτηση για την τελευταία αναθεώρηση των Κωδίκων, και θιασώτης της άποψης ότι «είναι για τα μπάζα όσοι μιλούν για μπάζωμα» έβαλε πλάτη στον υφυπουργό Υγείας, ο οποίος προσέδωσε φυσική νομοτέλεια στις γυναικοκτονίες.
Αν, λοιπόν, ο υπουργός Δικαιοσύνης καλύπτει τον συνάδελφο του – αρμόδιο για την ψυχική υγεία, λέγοντας πως αποτελεί «επιστημονική προσέγγιση» η «βιολογική βάση της γυναικοκτονίας», τότε δεν χρειάζεται τις πολυσχιδείς μεταρρυθμιστικές δυνατότητες του Γ. Φλωρίδη για να συνειδητοποιήσει κανείς πως η κοινωνική διεκδίκηση της νομικής αναγνώρισης του όρου της «γυναικοκτονίας» δεν πρόκειται να πάρει σάρκα και οστά. Και κυρίως, ΦΕΚ.
από: https://www.documentonews.gr