Το Ιράν κατέδειξε ότι, αν το απαιτήσουν εκ νέου οι περιστάσεις, μπορεί με ένα κύμα πυραύλων και drones να πλήξει το σύνολο της επικράτειας του Ισραήλ, περιλαμβανομένων και των πυρηνικών οπλικών εγκαταστάσεων κοντά στην πόλη Ντιμόνα.
Με τη σειρά του το Ισραήλ χτύπησε στόχους στην περιοχή του Ισπαχάν, που θεωρείται η σημαντικότερη πυρηνική βάση του Ιράν.
Το στοίχημα των δύο πλευρών είναι σαφές:
Η Τεχεράνη θέλει να διαμηνύσει ότι μια αντιπυραυλική ασπίδα τύπου Iron Dome δεν εγγυάται τη στεγανοποίηση ενός εναέριου χώρου, καθώς η ποσότητα των βλημάτων που πρέπει να αποκρουστούν είναι η άγνωστη μεταβλητή που θα κρίνει τελικά την επιτυχία ή όχι της επίθεσης.
Κατά τα άλλα, χθες παρακολουθήσαμε έναν αγώνα δρόμου μεταξύ όλων των εμπλεκομένων που δήλωναν όσο πιο ξεκάθαρα ότι η επικίνδυνη κλιμάκωση που άρχισε με την επίθεση του Ισραήλ στο Προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό πρέπει να σταματήσει.
Τα παραπάνω δεν πρέπει να υπερεκτιμηθούν, καθώς ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων Ιράν-Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και πιο συγκεκριμένα στη Συρία, το Ιράκ και τον Νότιο Λίβανο θα συνεχιστεί. Πέραν της σχέσης συγκοινωνούντων δοχείων που έχει η πολεμική σύγκρουση στη Γάζα με τη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν με πεδίο όλη τη Μέση Ανατολή, η αντεπίθεση της Τεχεράνης αλλά και η απάντηση του Τελ Αβίβ ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην πυρηνική στρατηγική. Ενα κεφάλαιο διατύπωσης και επικύρωσης εγγυήσεων που θα διασφαλίζουν ότι μια συμβατική πολεμική σύγκρουση μεταξύ δύο χωρών που έχουν πυρηνικά οπλοστάσια δεν θα μετεξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη πυρηνική αντιπαράθεση. Σε ό,τι αφορά τη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν οι δυσχέρειες οποιασδήποτε διασφάλισης από πυρηνικό εκτροχιασμό είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Το Ισραήλ, που διαθέτει πυρηνικά όπλα από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, δεν διαψεύδει αλλά ούτε και επιβεβαιώνει τη συμμετοχή του στην Πυρηνική Λέσχη.
Το Ιράν δεν έχει ακόμη πυρηνικό οπλοστάσιο αλλά είναι διάχυτη η πεποίθηση των ειδημόνων ότι βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την απόκτησή του. Εάν τα πυρηνικά οπλοστάσια Ισραήλ-Ιράν και οι δυνατότητες απόκτησής τους δεν τεθούν υπό διεθνή έλεγχο και εγγυήσεις, τότε θα είναι θέμα χρόνου πότε οι υπόλοιπες περιφερειακές δυνάμεις -Τουρκία, Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία- θα προχωρήσουν στη συγκρότηση πυρηνικών οπλοστασίων. Το Ισραήλ συνεργάστηκε τη δεκαετία 1955-65 με τη Γαλλία, η οποία πίστευε ότι το καθεστώς Νάσερ βρισκόταν πίσω από την εξέγερση της Αλγερίας.
Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και η Τουρκία έχουν εδώ και δεκαετίες στενή πυρηνική συνεργασία με το Πακιστάν.
Σε ό,τι αφορά το Ριάντ, είναι γνωστό ότι χρηματοδότησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισλαμαμπάντ έναντι της δέσμευσης ότι θα έχει πρόσβαση στην πυρηνική τεχνολογία του Πακιστάν όποτε τη χρειαστεί. Με άλλα λόγια, αν δεν βρεθεί πλαίσιο σταθεροποίησης στη Μέση Ανατολή, τότε θα είναι ζήτημα χρόνου να αποκτήσουν πυρηνικά οπλοστάσια όλες οι δυνάμεις που έχουν περιφερειακές φιλοδοξίες.
από: https://www.efsyn.gr