Το success story του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης έχει αρχίσει να ραγίζει τουλάχιστον από το 2022, όταν πολλά από τα «θαύματα» για τα οποία θριαμβολογούν το οικονομικό επιτελείο και η κυβέρνηση χρηματοδοτήθηκαν από το υστέρημα των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών.
Η σημαντική μείωση του εισοδήματός τους, λόγω υψηλού πληθωρισμού και ακόμη υψηλότερης ακρίβειας στο «καλάθι του νοικοκυριού», αποτέλεσε ένα αφανές - άτυπο μνημόνιο ενάντια στο εργατικό εισόδημα. Οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό όχι μόνο δεν επανέφεραν το πραγματικό εισόδημα στα προ της κρίσης επίπεδα, αλλά δεν κάλυψαν καν τις απώλειες από την ακρίβεια.
Το αποτέλεσμα είναι εμφανές στους δείκτες φτώχειας και υλικής στέρησης, όπου η Ελλάδα συγκλίνει με τη Βουλγαρία και τις χώρες της Βαλτικής, «λάμποντας» σαν ντροπιαστική εξαίρεση μεταξύ όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Ωστόσο, το εισόδημα δεν είναι το παν. Και σίγουρα δεν είναι σημαντικότερο από την υγεία και τις ζωές των εργαζομένων. Εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα, επαγγελματικές ασθένειες, συνθήκες ασφάλειας και υγείας στην εργασία. Σε αυτά τα ζητήματα η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται καν στην ομάδα χωρών με τις χειρότερες επιδόσεις, αλλά αποτελεί ευρωπαϊκή εξαίρεση! Το γεγονός ότι είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν δίνει στη Eurostat στοιχεία ούτε για έστω μία επαγγελματική ασθένεια είναι ντροπιαστικό.
Το γεγονός ότι στη διετία 2022-2023, διετία υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και απογείωσης των κερδών του ιδιωτικού τομέα, γνώρισαν θεαματική αύξηση τα ατυχήματα και δυστυχήματα στους χώρους εργασίας, είναι ίσως ο πιο εύγλωττος δείκτης «ποιότητας» του μοντέλου ανάπτυξης που έχει εγκαθιδρυθεί.
Ενός μοντέλου που όχι μόνο δεν αυξάνει το παραγωγικό δυναμικό, όχι μόνο συνδυάζει την υψηλή κερδοφορία με την καθήλωση του εισοδήματος και τους υψηλούς δείκτες φτώχειας και υλικής στέρησης, αλλά είναι στην κυριολεξία θανάσιμο για εκατοντάδες εργαζόμενους/ες που πληρώνουν άμεσα με την υγεία τους ή και τη ζωή τους και δεκάδες χιλιάδες άλλους, θύματα επαγγελματικών ασθενειών, οι οποίοι είναι αόρατοι για τις στατιστικές.
Πρόκειται για την πιο απάνθρωπη, πιο εξοργιστική και πιο ντροπιαστική πτυχή του μοντέλου ανάπτυξης που κανοναρχεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το παλιό καλό σύνθημα του «αντιπαγκοσμιοποιητικού» κινήματος «Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους» παραμένει επίκαιρο!
Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»