Η γνωστή ρήση του Θεόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε» έμεινε ιστορική αλλά με αρνητικό τρόπο. Μέσω αυτής της φράσης ο Πάγκαλος επιχείρησε να δώσει ερμηνεία στην ελληνική κρίση αθωώνοντας τον ίδιο τον καπιταλισμό που παράγει νομοτελειακά κρίσεις, την ελληνική αστική τάξη που με την εθελόδουλη στάση της βάθυνε την οικονομική κρίση και το ελληνικό πολιτικό προσωπικό που λειτούργησε ως ενεργούμενο των μεγάλων ευρωπαϊκών μονοπωλιακών συμφερόντων. Επιχείρησε, ταυτόχρονα, να δημιουργήσει μια εικόνα συλλογικής ευθύνης πίσω από την οποία υπήρχαν τα ιδεολογήματα του λαϊκισμού, του υπερδιογκωμένου δημόσιου κράτους κι εν τέλει να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα όπως αυτό ανδρώθηκε μεταπολιτευτικά.

Τώρα, ως άξια συνεχίστρια του παγκάλιου λόγου ήρθε η υποψήφια ευρωβουλευτής της ΝΔ, Βίκυ Φλέσσα, η οποία με τον τρόπο της εισήγαγε και αυτή την έννοια της συλλογικής ευθύνης, λέγοντας πως υπεύθυνοι για τον θάνατο των ανθρώπων στο δυστύχημα των Τεμπών είμαστε όλοι. Κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για λεκτική αστοχία. Άλλωστε ξέρει, ή υποτίθεται ότι ξέρει, καλά την ελληνική γλώσσα μιας και που οι εκπομπές της περιστρέφονται γύρω από αυτήν. Παρεμπιπτόντως, είναι μια από αυτές και αυτούς που σιτίζονται από το δημόσιο αλλά ταυτόχρονα μιλάνε με θρασύτητα  υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων.

Η Βίκυ Φλέσσα το τερμάτισε. Αυτό που τόλμησε να εκστομίσει είναι μια ύβρις απέναντι στον ελληνικό λαό και κυρίως απέναντι στους νεκρούς και στους συγγενείς τους. Ξαφνικά περάσαμε από την ατομική ευθύνη του μηχανοδηγού στη συλλογική ευθύνη του ελληνικού λαού. Επομένως, όλοι πρέπει να νιώθουμε ένοχοι για το ότι δεν λειτουργούσαν τα συστήματα ασφαλείας. Για το ότι ο σιδηρόδρομος ιδιωτικοποιήθηκε. Για το ότι προσλήφθηκε ένας άνθρωπος πέραν του ηλικιακού ορίου που υπήρχε. Για το ότι υπήρχε στα βαγόνια μια ύλη η οποία προκάλεσε την έκρηξη. Μήπως να νιώθουμε ακόμα ένοχοι και για το τσιμέντωμα του τόπου δυστυχήματος; Αλλά για τη Βίκυ Φλέσσα υποθέτουμε ότι το τσιμέντωμα δεν είναι προσπάθεια συγκάλυψης.

από:  https://www.efsyn.gr