Σαν σήμερα και ξανά σαν σήμερα και κοντά πενήντα φορές σαν σήμερα, ως σήμερα, το τύλιξαν το Πολυτεχνείο στα μύρα και στις γάζες της τιμής και της μνήμης. Το συσκεύασαν ωραία-ωραία σε ένα αφήγημα εθνικού ηρωισμού, που να χωράει και τους εξεγερμένους, αλλά και τους επιλήσμονες και τους απόντες. Μέχρι και τον Μητσοτάκη. Αντέγραψαν ό,τι αντιγράφεται, κακοποίησαν ό,τι προσφέρεται για εμπορία, το έλουσαν με χολή για τα παιδιά της εξέγερσης που έγιναν, όταν μεγάλωσαν, μέτοχοι της εξουσίας, το περιέφεραν ανάμεσα σε καυγάδες και σουβλάκια, το παρέδωσαν στις φλόγες των εμπρηστών, το οικειοποιήθηκαν και το διέσυραν με χίλιους τρόπους.
Λίστα αντικειμένων
Πέμπτη 17 Νοέ 2022
Κλίκ για μεγέθυνση
Και κοιτάτε τι γίνεται. Με τόσο ξεκατίνιασμα, τόση φορμόλη, τόσα εμβατήρια, τόσες εγχειρήσεις αυτό παραμένει όχι μόνο ζωντανό, αλλά και αρτιμελές και όμορφο. Γιορταστικό! Όχι ως νοσταλγία ερωτική και τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν και ουδέτερα υμνολόγια ή ιδιοτελή υβρεολόγια, αλλά ως ζώσα απαίτηση. Μέχρι σήμερα. Ως ευκαιρία όχι μόνο να τιμήσουμε νεκρούς και ζώντες της εξέγερσης, αλλά να ανοίξουμε δρόμο στα όνειρα να πάρουν εκδίκηση. Στα δικά τους όνειρα, των παιδιών που γέρασαν. Που -κοίτα να δεις!- είναι όνειρα και των παιδιών, πολλών παιδιών, που τώρα στέκονται απέναντι στο μέλλον. Το δικό τους και της πατρίδας.
Αυτό είναι που άλλους εμπνέει και άλλους τρομάζει. Ότι το Πολυτεχνείο είναι παρόν όχι μόνο ως ιστορική παρακαταθήκη, έκθεμα σε κάποιο μουσείο, ταρατατζούμ σε κάθε επέτειο, αλλά ως σταθμός σε μια πορεία που συνεχίζεται. Επίκαιρο όσο παραμένει ζητούμενο η Δημοκρατία μέσα στον ζόφο του σήμερα και στα Μνημόνια του χτες. Όσο παραμένει ζητούμενο η δικαιοσύνη μέσα στο καθεστώς που θεωρεί την ανισότητα και την αδικία φυσικά φαινόμενα. Όσο οι νέοι καταδιώκονται από την ανασφάλεια, την ανεργία, τους μηχανισμούς καταστολής. Όσο το ψωμί -το εισόδημα, ο μισθός, η σύνταξη, το κοινωνικό κράτος- λείπει από το τραπέζι της κοινωνικής πλειονότητας.
Όσο η Παιδεία είναι υπό πολιορκία. Και, βέβαια, όσο η ελευθερία διακηρύσσεται στα λόγια και επικηρύσσεται στην πράξη. Ως εκ τούτου, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Θα είμαστε παρόντες σήμερα στην πορεία του Πολυτεχνείου γιατί το Πολυτεχνείο είναι παρόν στην πορεία της ζωής μας.
πηγη: https://www.efsyn.gr