Για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία διαψεύδονται με παταγώδη τρόπο ταυτόχρονα και οι τρεις μεγάλες διεκδικήσεις της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μιας εξέγερσης που, για να θυμούνται οι νεότεροι,ήταν η αρχή για την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών το αμέσως επόμενο καλοκαίρι του 1974.

Τα τρία σημεία διεκδίκησης του εξεγερμένου φοιτητικού κινήματος στη δικτατορία, όπως καταγράφηκαν τότε με το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», έμελλε να γίνουν διαχρονικά σύμβολα του αιτήματος για μιαελεύθερη, δημοκρατική και οικονομικά ισχυρή και δίκαιη Ελλάδα.

Το Ψωμί συμβόλιζε το αίτημα για μια εύρωστηΟικονομία που θα παρείχεδίκαιη και ισότιμη πρόσβαση σε όλους.
Η Παιδεία ήταν προαπαιτούμενο για τη βελτίωση του μορφωτικού επιπέδου της κοινωνίας, αλλά και προϋπόθεση για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Κοινωνική Ευημερία.

Η Ελευθερία τέλοςεξέφραζε το πάγιο αίτημα για ένα δημοκρατικό πολίτευμα που θα εγγυάτο τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών και θα οικοδομούσεέναανθεκτικό Κράτος Δικαίου.

Στο παρελθόν υπήρξαν χρονιές που, κάτω από διάφορες δυσμενείς συγκυρίες, κάποιο από τα τρία αυτά κεντρικά αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρέθηκε αποδυναμωμένο και σε υποχώρηση. Ουδέποτε άλλοτε όμως συνέβη να υποχωρούν συγχρόνως και τα τρία σημεία διεκδίκησης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Η φετινή επέτειος συμπίπτει με την πρώτη χρονιά της μεταπολίτευσης που και οι τρεις διεκδικήσεις βρίσκονται σε πρωτοφανή ύφεση.

Η ενεργειακή κρίση και η κρίση ακρίβειας και πληθωρισμού που πλήττουν τη χώρα και συγχρόνως η ανεξέλεγκτη αγορά που περιμένει τον από μηχανής Θεό της αυτορρύθμισης, με την πρωτοφανή κερδοσκοπία και την ακραία αισχροκέρδεια των ενεργειακών ομίλων, έχουν βυθίσει στη φτώχεια και τη δυστυχία τους πολίτες.
Την ίδια ώρα, η επιχειρηματική ελίτ που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση και που συγχρόνως τη στηρίζει επικοινωνιακά, μετρά στα ταμεία της δισεκατομμύρια ευρώ υπερκέρδη από την κρίση.

Όσον αφορά στην Οικονομία, σήμερα ζούμε σε συνθήκες ακραίας ανισότητας και αδικίας, όπου οι πλούσιοι, με την υποστήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη,κερδίζουν δισεκατομμύρια και γίνονται πάμπλουτοι, σε βάρος των πολλών που «πληρώνουν τη νύφη» και από φτωχοί γίνονται πάμφτωχοι.

Αλλά και στην Παιδεία τα πράγματα ποτέ δεν ήταν χειρότερα. Μια σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης και υπέρ των ιδιωτικών εκπαιδευτικών μονάδων, έχουν επιφέρει στην Παιδεία ένα πρωτοφανές ταξικό πλήγμα. Που στέρησε τη δωρεάν μόρφωση από τους πολλούς και περιόρισε το αγαθό της Παιδείας στον κύκλο των οικονομικά ισχυρών.

Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ενδεδυμένη την προβιά της αξιοκρατικής ρύθμισης, στερεί τις ευκαιρίες πρόσβασης στα δημόσια πανεπιστήμια από 20.000 υποψήφιους κάθε χρόνο, στέλνοντάς τους, δίκην πελατείας, στα εκτός συστήματος εισαγωγικών εξετάσεων ιδιωτικά κολέγια.

Επιπλέον, τα διπλώματα των αδιαβάθμητων και χωρίς αξιολόγηση ιδιωτικών κολεγίων έγιναν με νόμο του κράτους ισότιμα των δημόσιων και πολλαπλά αξιολογημένων πανεπιστημίων. Καταφέροντας πρωτοφανές πλήγμα στις αρχές της αξιοκρατίας και της αριστείας.

Η αυταρχική πολιτική της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια, με την παγκοσμίως πρωτότυπη ρύθμιση της μόνιμης εγκατάστασης πανεπιστημιακής αστυνομίας μέσα στα ιδρύματα, έχει καταλύσει κάθε έννοια πανεπιστημιακής δημοκρατίας και κάθε μορφή ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Στα πανεπιστήμια, αντί να προσλαμβάνονται καθηγητές, ερευνητές, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό που λείπει, καθώς τα κενά δεν έχουν αναπληρωθεί επί χρόνια, προσλαμβάνονται αστυνομικοί που περισσεύουν.

Επιπλέον, η αυταρχική πολιτική της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια αποβλέπει στην καταστολή του φοιτητικού κινήματος και στον εκφοβισμό των νέων, με σκοπό να φιμωθεί κάθε διαφορετική φωνή και κάθε απόπειρα αντίστασης εναντίον του ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Ο νέος νόμος για τα πανεπιστήμια τέλος, ο οποίος καταργεί τον δημόσιο χαρακτήρα και ιδιωτικοποιεί τα πανεπιστήμια, ανοίγει«νέους ορίζοντες» για ιδιωτικές επενδύσεις και κέρδη στον χρυσοφόρο τομέα της Παιδείας, ισοπεδώνοντας τον δημόσιο, ακαδημαϊκό και δημοκρατικό χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης που μόχλευσε με επιτυχία την κοινωνική κινητικότητα τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι αλλαγές αυτές επαναπροσανατόλισαν την ανώτατη εκπαίδευση σε κατευθύνσεις ταξικότητας, αναξιοκρατίας και κοινωνικής αδικίας.

Το αίτημα για Ελευθερία τέλος, βουλιάζει φέτος κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Μια κυβέρνησηπου έχει στήσει ή που έστω έχει επιτρέψει να στηθεί ένα παρακράτος που παρακολουθεί παρανόμως τους πάντες, συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους, για να τους έχει στο χέρι, είναι αναμφίβολα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Που στερεί δημοκρατικά δικαιώματα και υπονομεύει το Κράτος Δικαίου.

Το αίτημα για Ελευθερία φέτος στενάζει κάτω από μια πρωτοφανή, για σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, δημοκρατική εκτροπή.

Με τη χώρα σε πρωτοφανή οικονομική ασφυξία, με την Παιδεία σε ασφυκτικό κλοιό ιδιωτικοποίησης, αυταρχισμού και επιστροφής σε ένα ταξικό παρελθόν και με την Ελευθερία να στενάζει κάτω από το βάρος των κυβερνητικών κοριών, οι διεκδικήσεις της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι η πρώτη χρονιά που δεν δικαιώνονται.

Η Αντίσταση στο ολοκληρωτικό καθεστώς, η Ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών και η κυβερνητικήΑλλαγή στις επόμενες εκλογές, συντηρούν την ελπίδα για να αναστηθεί και πάλι το διαχρονικό αίτηματης εξέγερσης του Πολυτεχνείου για Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία για όλους.

πηγη: https://tvxs.gr