Μεγάλη κουβέντα έχει γίνει για το περιεχόμενο της έννοιας «εθνική ασφάλεια». Η κυβέρνηση την τεντώνει σαν λάστιχο για να δικαιολογήσει τις παράνομες πρακτικές της. Ζητήθηκε από τον πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ κ. Κοντολέοντα να παραθέσει τους -κατά τη γνώμη του- λόγους εθνικής ασφάλειας. Φέρεται να είπε πως αφορούν την τρομοκρατία, την κατάλυση του πολιτεύματος, τις παρεμβάσεις που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα σε μια χώρα και τη διευκόλυνση κατασκόπων ξένων χωρών. Σε ποια άραγε κατηγορία εμπίπτει η περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη; Γιά να δούμε:
▶ «Τρομοκρατία»: Λέτε ο επικεφαλής ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να φλερτάρει με ανατρεπτικές ιδέες και να σκέφτεται να δημιουργήσει ο ίδιος οργάνωση ένοπλης ανυπακοής προκειμένου να πολεμήσει το σύστημα; Απίθανο; Μη βιάζεστε. Μπορεί ο κ. Ανδρουλάκης να θέλει να συνεχίσει την παράδοση του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ως γνωστόν (σύμφωνα με τη Δεξιά) ήταν ο αρχηγός της «17 Νοέμβρη». Επίσης, ο υπαρχηγός της «17 Νοέμβρη» (πάντα κατά τη Δεξιά), ο Κώστας Λαλιώτης, έχει γραφείο στον δεύτερο όροφο της Χαριλάου Τρικούπη. Τυχαίο; Ας αποκλείσουμε όμως αυτήν την εκδοχή, αν και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκαρφιστεί το διεστραμμένο μυαλό ορισμένων δεξιών παραγόντων.
▶ «Κατάλυση του πολιτεύματος»: Με επανάσταση ή με πραξικόπημα; Δεν διευκρινίζεται. Την επανάσταση ας την αφήσουμε γιατί ο κ. Ανδρουλάκης είναι θεσμικός. Μόνο με εκλογές πιστεύει ότι πρέπει να έχουμε αλλαγές κυβερνήσεων. Η διεθνής σοσιαλδημοκρατία σχεδόν από τα πρώτα βήματά της έχει επιλέξει τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Ο πάπας του ρεφορμισμού Εντουαρντ Μπερνστάιν έχει πει ότι «ο απώτατος στόχος του σοσιαλισμού δεν είναι τίποτα, η κίνηση προς αυτόν είναι το παν». Μου το θύμισε ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης στο κείμενό του που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Η σοσιαλδημοκρατία στο προσκήνιο. Ξανά;» (Εκδόσεις Πόλις). Ο κ. Ανδρουλάκης βλέπει με επιφύλαξη ακόμη και τα κινήματα διαμαρτυρίας. Και αυτός και το κόμμα του δεν έχουν ξεχάσει τους «Αγανακτισμένους». Τα πραξικοπήματα δεν ανήκουν στην παράδοση του Κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας. Ολοι οι δικτάτορες του 20ού αιώνα προέρχονταν από τις τάξεις της Δεξιάς. Αλλωστε στο στράτευμα και στα Σώματα Ασφαλείας δεν υπάρχουν ούτε σοσιαλιστικοί ούτε κομμουνιστικοί θύλακοι έτοιμοι να αναλάβουν δράση για να καταλύσουν το αστικό καθεστώς.
▶ «Παρεμβάσεις που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα σε μια χώρα». Ομολογώ πως δυσκολεύομαι να δώσω μια πειστική ερμηνεία. Ποιοι μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα σε μια χώρα; Κάποιος εξωτερικός εχθρός; Ισως. Μήπως γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, οι συνεργάτες του και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης διακινούν το τελευταίο διάστημα θεωρίες συνωμοσίας; Πότε ύποπτος είναι ο Ερντογάν, πότε ο Πούτιν, πότε και οι δυο μαζί. Ποιος ξέρει; Ποια είναι τα δεδομένα που οι συνωμότες θα προσπαθήσουν να αλλάξουν; Το αποτέλεσμα των εκλογών; Δηλαδή άλλο κόμμα να είναι πρώτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και άλλο κόμμα να βγάλουν πρώτο οι μαέστροι του τεχνικού μανιπουλαρίσματος; Η οργάνωση αποστασιών σε διπλανά κόμματα, η εξαγορά συνειδήσεων, οι εκβιασμοί εντάσσονται σ’ αυτήν την κατηγορία;
▶ «Διευκόλυνση κατασκόπων ξένων χωρών». Μάλιστα. Να υποθέσουμε δηλαδή ότι ο κ. Ανδρουλάκης συνεργάστηκε με ξένους πράκτορες; Συγγνωστή ανοησία; Συνειδητή επιλογή; Αν ισχύει το δεύτερο, το έκανε για τα λεφτά; Χαθήκατε με όλες αυτές τις απιθανότητες; Λογικό. Δικαιούται κάποιος να ισχυριστεί ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη έγινε με αφορμή τη μάχη στο ΠΑΣΟΚ για την αρχηγία; Δικαιούται κάποιος να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση ήθελε να έχει κάποιες πληροφορίες για τον κ. Ανδρουλάκη για να τις χρησιμοποιήσει εναντίον του στην περίπτωση που αυτός δεν θα δεχόταν να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία και θα έμπαινε στον πειρασμό να συνομιλήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ; Οσο η κυβέρνηση επικαλείται το απόρρητο δικαιούται ο καθένας να πιστεύει ό,τι θέλει.
Ανάγωγα
Θα κάνει κι ένα καλό τούτη η κυβέρνηση. Με την απόφασή της για τη δημιουργία Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και το κατασταλτικό ξεσάλωμα των ΜΑΤ θα καταφέρει να αναστήσει το φοιτητικό κίνημα.
πηγη: https://www.efsyn.gr