Ο Σωκράτης, προκλητικά κάπως, έλεγε ότι εν τω βίω ουχ ησυχίαν ήγε, ότι σκοπίμως δεν ζούσε μια ήσυχη ζωή διότι τότε θα σταματούσε να σκέφτεται. Δικαιώνει έτσι τον Πλάτωνα που επέμενε ότι ο στόχος του ανθρώπου είναι να σκέφτεται διαρκώς ώστε να μην περιπίπτει σε νοητική αδράνεια. Δεν αξίζει να ζει κανείς εάν δεν εξετάζει διαρκώς τον βίο του. Για να εξετάσει όμως κανείς τη ζωή του απαιτείται θάρρος και συνέπεια, αντικειμενική ματιά, όσο αυτό είναι εφικτό, αγάπη για την αλήθεια και απάλειψη του αρνητικού εγωισμού, εκείνου που μας φυτεύουν στον προσωπικό [θετικό, υγιή] και τον κάνουν σμπαράλια.
Αυτά τα απαιτούμενα είναι δύσκολο να ανευρεθούν σήμερα [και σε κάθε εποχή]. Το πιο δύσκολο στον άνθρωπο είναι να σκέφτεται. Προτιμά τη ραθυμία του και εκχωρεί την επίπονη διαδικασία της σκέψης στους επαγγελματίες της χειραγωγικής γνώσης και της πολιτικής ζωής. Πού να συνδυάζεις τώρα όσα ακούς και βλέπεις, πώς να τα βάλεις σε σειρά, να τα κατανοήσεις, να τα φιλτράρεις, να τα απογυμνώσεις από τόσα ψεύδη, να αναλύσεις τους υπαινιγμούς και τα αινίγματα που κουβαλά [μεταφέρει] μια είδηση. Πώς να απαλλαγείς από τα φερέφωνα της κυβερνητικής δημοσιογραφίας, πώς να αντέξεις τόση προπαγάνδα και τέτοια χυδαιότητα;
Να όμως, τώρα δα, ακούγονται στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις οι παραιτήσεις των εμπλεκομένων με τις παρακολουθήσεις, έστω τις προσπάθειες για παρακολούθηση δημοσιογράφων και πολιτικών. Ο φιλελευθερισμός στον απόλυτο εξευτελισμό του, αρκεί να μην πάψουν οι αποκαλύψεις των λίγων που σκέφτονται και αντιστέκονται στις αυθαιρεσίες της παρέας του πρωθυπουργού.
Οι παραιτήσεις δεν είναι «δημοκρατικό» πυροτέχνημα, αλλά απόδειξη ότι η κυβέρνηση είναι ένοχη στο τόσο ευαίσθητο θέμα των προσωπικών δεδομένων και της ασφάλειας των πολιτών. Πάει κι ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού, ο και ανιψιός του Γρηγόρης Δημητριάδης, πάει και ο αρχηγός της Εθνικής, παρακαλώ, Υπηρεσίας Πληροφοριών. Οι παραιτήσεις τους έγιναν ασμένως αποδεκτές από τον πρωθυπουργό, για να διαλευκανθεί η υπόθεση και να πάψει η τοξικότητα που είχε περιτυλίξει τους στενούς και αγαπημένους του συνεργάτες. Εάν αυτό δεν είναι ομολογία ενοχής, δεν ξέρω τι άλλο να υποθέσει κανείς. Τουλάχιστον επιδείχτηκε μια κάποια ευαισθησία, αν και φαίνεται ότι είναι κυβερνητική στάχτη στα μάτια των πολιτών -και της αντιπολίτευσης.
Πίσω, στην αρχή. Οταν οι δημοσιογράφοι σκέφτονται [διαρκώς], τότε αποκαλύπτονται η αλαζονεία και τα ολισθήματα [μικρά ή μεγάλα] της κυβέρνησης και όλα βγαίνουν στην επιφάνεια και στην κρίση των ψηφοφόρων. Πρέπει όμως να σκέφτονται και οι ψηφοφόροι και να μην περιμένουν από άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Τον Αύγουστο προβάλλουν οι καλές ειδήσεις, αλλά πρέπει κανείς να έχει εργαστεί σκληρά πολλούς μήνες πριν για να λάμψει η αλήθεια. Πολίτες και δημοσιογράφοι καλό είναι να συνεργάζονται όταν αντιμετωπίζουν μια τέτοια λαίλαπα ανεπαρκών και δουλόφρονων πολιτικών όπως είναι αυτοί της κυβέρνησης. Αρκεί να μην είναι βαρύθυμοι όταν καλούνται να σκεφτούν απέναντι σε τέτοια κρίσιμα εθνικά ζητήματα.
πηγη: https://www.efsyn.gr