Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 06 Αύγ 2015
ΑΜΙΛΛΑ, ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Β΄

 

Ουδέν άλλο υπάρχει ωραιότερον και ευγενικότερον από την πολιτισμένην άμιλλαν, ενώ ο ανταγωνισμός; (Πούσκιν).

 

 

 

Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν διάκριση και υπεροχή, τιμές και νίκες, αλλά οι περισσότεροι μετέρχονται δόλια και ταπεινά μέσα, για να επικρατήσουν υποσκελίζοντας άλλοτε ανέντιμα και άλλοτε εγκληματικά τους συνανθρώπους τους.

 

 

 

Εάν, η άμιλλα στην ανθρωπιστική της διάσταση, δεν αντικάταστήσει τον ανταγωνισμό, η οικουμένη θα συνεχίσει να θρηνεί θύματα και πτώσεις, δεινά και θανάτους, (τρανή απόδειξη η ανθρωπιστική κρίση στον τόπο μας), αίσχη και ανομήματα...

 

 

 

Αυτή η τακτική είναι πανάρχαια και καθιστά και τους νικητές και τους ηττημένους δούλους. Τους μεν πρώτους των παθών τους, τους δε άλλους υποχείριους των νικητών τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μια μακροχρόνια και ανήθικη στρατηγική διάκριση μαστίζει μόνιμα την ανθρωπότητα : όταν οι σκοποί είναι άθλιοι και σκοτεινοί, αναγκαία, και τα μέσα και οι τρόποι θα είναι αμαρτωλά και ποταπά, πολύ δε περισσότερο οι ανταγωνιζόμενοι. Ο Πλούταρχος αναφέρει : Οι τρομεροί ανταγωνισμοί έχουν ως αποτέλεσμα ολέθριες συνέπειες για τις πολιτείες και τις οδηγούν σε μεγάλους κινδύνους.

 

 

 

Ο ανταγωνισμός τροφοδοτείται από την ανάγκη, το φόβο, τον ταπεινό ωφελιμισμό και γενικά από ένα σύνολο σκοτεινών παθών της ψυχής, τα οποία και τον γεννούν. Πολλές φορές, όμως, βασίζεται μόνο στο φθόνο, ο οποίος είναι αποτέλεσμα κακίας...

 

 

 

Οι ανταγωνιζόμενοι με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο και μέσο επιδιώκουν όχι απλώς να επικρατήσουν του αντιπάλου και να αποσπάσουν τη νίκη ή το συμφέρον, αλλά ευχαριστιούνται, όταν μαζί με την ταπείνωσή του, πετυχαίνουν την εξουθένωση και τον εξευτελισμό, πολλές φορές και το θάνατό του. Ο Χομπς αναφέρει ότι, στους ανταγωνισμούς, ο φθόνος δημιουργεί ευχαρίστηση για την κακή μοίρα του αντιπάλου (χτυπητό παράδειγμα η στάση των Ευρωπαίων, τα τελευταία χρόνια, απέναντι στους Έλληνες)...

 

 

 

Η Ιστορία έχει, ακόμη, καταδείξει ότι πολλοί από τους πολέμους έχουν αφετηρία τους δόλιους και σκοτεινούς ανταγωνισμούς (οι Γερμανοί ξεκίνησαν και τον Α’ και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους έχασαν, όπως θα χάσουν και τον Γ’, τον οποίο ξεκίνησαν δια του χρήματος!...).

 

 

 

Οι τρομεροί ανταγωνισμοί, όσες φορές έλαβαν οικουμενική χροιά, ετράφηκαν από το αίμα της οικουμένης και μετέβαλαν μυριάδες ανθρώπους σε κτήνοι και θηρία. Ο ανταγωνισμός είναι σημείο σήψης και παρακμής του ατομικού και κοινωνικού βίου. Είναι ο μέγας κίνδυνος για τη ζωή και φορές θανάτου. Κάτω από όποιες μορφές και τύπους αν παίρνει, ο ανταγωνισμός δεν παύει να είναι μεγάλο και αμαρτωλό πάθος κ έ ρ δ ο υ ς, άκρως φθοροποιό και αντικοινωνικό. Ενώ ο σ υ ν α γ ω ν ι σ μ ό ς είναι αποτέλεσμα μιας ζωντανής και καθαρής ενεργητικότητας, η οποία αποσκοπεί στο ωραίο, το ωφέλιμο και το αγαθό και σκοπό έχει την ανύψωση του ιδιωτικού και κοινωνικού βίου. Ο συναγωνισμός, όταν πάρει καθολική μορφή, αποβαίνει εξαίρετο και εποικοδομητικό στοιχείο της ζωής και του πολιτισμού...

 

 

 

{Αφιερωμένο στον αείμνηστο φίλο, Νίκο Λαμπέτη, που μου χάρισε πολλές σχετικές σημειώσεις του...}

 

ΠΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΙΟΣ

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου