Πηγή: Του Γιώργου Πετρόπουλου – “ΕφΣυν”
ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ μισό του 19ου αιώνα οι εργαζόμενοι ξεσηκώνονταν διεκδικώντας το οκτάωρο, η απαίτηση ήταν να δουλεύουν οκτώ ώρες, να αναπαύονται οκτώ ώρες και να έχουν οκτώ ώρες ακόμη τις οποίες θα διαθέτουν για τον εαυτό τους.
Η απαίτηση αυτή, που βάφτηκε στο αίμα μέχρι να γίνει πραγματικότητα, είχε μια απλή λογική. Ο εργαζόμενος είναι άνθρωπος. Η εργατική δύναμη που καταναλώνει όταν εργάζεται πρέπει να αναπληρώνεται. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν έχει τουλάχιστον ίσο χρόνο ξεκούρασης. Επιπλέον, ως άνθρωπος, ο εργαζόμενος έχει ανάγκη να διασκεδάσει. να ψυχαγωγηθεί, να μορφωθεί, να ασχοληθεί με την οικογένειά του και με τις ανάγκες που προκύπτουν από τον ίδιο του τον εαυτό.
Από τότε -που το οκτάωρο ήταν αίτημα- μέχρι σήμερα έχει περάσει πολύς καιρός. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η ραγδαία ανάπτυξη του μορφωτικού επιπέδου και των ικανοτήτων των ίδιων των εργαζομένων έχουν προκαλέσει πραγματική επανάσταση στην παραγωγικότητα της εργασίας με αποτέλεσμα αυτό που παρήγαγε σε ένα οκτάωρο ο εργαζόμενος τώρα να το παράγει σε πολύ λιγότερες ώρες.
Κατά συνέπεια το αίτημα των καιρών δεν είναι η αύξηση, αλλά η δραστική μείωση των ωρών εργασίας. Χθες όμως ο υπουργός Εργασίας κ. Γεωργιάδης ανακοίνωσε τη νομοθέτηση της 16ωρης εργασίας -τη δυνατότητα, δηλαδή, ένας εργαζόμενος να εργάζεται δύο οκτάωρα την ημέρα σε διαφορετικούς εργοδότες- με ταυτόχρονη νομοθέτηση του «δόκιμου εργαζόμενου», σύμφωνα με την οποία, έπειτα από έξι μήνες και εάν «δεν τα βρουν με την επιχείρηση», θα λύνεται «η σύμβασή του, αζημίως».
Γυρνάμε περισσότερο από 150 χρόνια πίσω. Στην πλήρη εξάντληση και στην απόλυτη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Στη διαρκή φθορά και πρόωρη καταστροφή της εργατικής τους δύναμης, αφού αυτή θα καταναλώνεται επί δεκαέξι ώρες, αλλά δεν θα υπάρχει δυνατότητα και χρόνος αναπλήρωσής της. Στη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους που ύστερα από έξι μήνες θα πετιούνται στον δρόμο «αζημίως». Στους εργαζόμενους-«αναλώσιμο είδος». Στον καπιταλισμό ως σύγχρονη δουλοκτητική κοινωνία.
πηγη:http://vathikokkino.gr