του Γιώργου Μητραλιά

Ενώ η επιχείρηση εξόντωσης και εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων στη Γάζα μονοπωλεί δίκαια την προσοχή του κόσμου εδώ και εβδομάδες, ελάχιστη ή καθόλου προσοχή δόθηκε σε έναν από τους πιο κρίσιμους στόχους της, που έχει περάσει μάλλον απαρατήρητος: τον εθισμό των κοινωνιών μας και του καθενός από εμάς, με άλλα λόγια όλης της ανθρωπότητας, σε μια νέα διεθνή πραγματικότητα από την οποία έχει εξαφανιστεί το ανθρωπιστικό δίκαιο που διέπει από το 1949, τις διεθνείς και εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις. Με άλλα λόγια, τον εθισμό μας σε έναν κόσμο που μοιάζει όλο και περισσότερο με ζούγκλα όπου βασιλεύει μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου και όπου "επιτρέπονται" οι χειρότερες θηριωδίες κατά των ασθενέστερων!

Στην πραγματικότητα, αυτός ο απάνθρωπος εθισμός επιτυγχάνεται με δύο τρόπους: καταρχήν, συνηθίζοντας μας σε μια καθημερινή ρουτίνα, που διαρκεί ήδη εβδομάδες και μήνες (!), γεμάτη από ειδήσεις και εικόνες μιας πραγματικής γενοκτονίας συνδυασμένης με μια εθνοκάθαρση, θύματα της οποίας είναι οι Παλαιστίνιοι άμαχοι. Και όλα αυτά χωρίς οι "μεγάλες δυνάμεις" αυτού του κόσμου να κάνουν το παραμικρό για να σταματήσουν αυτή τη βαρβαρότητα, όταν φυσικά δεν την ενθαρρύνουν ή ακόμα και δεν την υποστηρίζουν ολόκαρδα. Και στη συνέχεια, ποινικοποιώντας, τουλάχιστον σε ορισμένες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, σχεδόν κάθε έκφραση συμπάθειας στα θύματα και κάθε κριτική στους δημίους τους, οι οποίοι όχι μόνο περιφρονούν, αλλά ακόμη χειρότερα, παραδέχονται δημοσίως ότι περιφρονούν το ανθρωπιστικό δίκαιο και τους πιο στοιχειώδεις κανόνες του. Όπως να μην βομβαρδίζονται νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες και τζαμιά, εγκαταστάσεις του ΟΗΕ και διεθνείς οργανισμοί, να μην στοχεύονται οι άμαχοι, να μην σκοτώνονται (μάλιστα κατά προτεραιότητα! ) γιατροί, δημοσιογράφοι και οδηγοί ασθενοφόρων, να μην εξαναγκάζονται οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, να μην στερούνται συστηματικά από τα μέσα επιβίωσής τους, από το πόσιμο νερό, τα τρόφιμα και τα φάρμακα, να μην καταστρέφονται οι υποδομές τους κ.λπ. κ.λπ. Με άλλα λόγια, να μην γίνονται αυτά ακριβώς που κάνει σήμερα ο ισραηλινός στρατός στη Γάζα, αλλά και τουλάχιστον εν μέρει στα Κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης. Και μάλιστα, που τα κάνει με μια σαδιστική φαντασία που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, όπως όταν οι μπουλντόζες του, που ακολουθούν τα τανκς του, "οργώνουν" συστηματικά τους παλαιστινιακούς δρόμους, καταστρέφοντας όχι μόνο την άσφαλτο αλλά κυρίως τις διάφορες σωληνώσεις (αποχετεύσεις, καλώδια επικοινωνιών, δίκτυα ύδρευσης, φυσικού αερίου, ηλεκτρισμού, κ.λπ.) από τις οποίες εξαρτάται η ζωή των κατοίκων...

Αποτέλεσμα αυτού του επικίνδυνου εθισμού θα είναι ο προοδευτικός μιθριδατισμός μας στο δηλητήριο μιας βαρβαρότητας που δεν γνωρίζει όρια, και που χωρίζει τους ανθρώπους στους λίγους "αφέντες" που ανήκουν στη λεγόμενη "Herrenrasse" ενός αποτρόπαιου όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος, και στους πολλούς που υπακούουν στους "αφέντες" και που θα πρέπει να υποστούν αδιαμαρτύρητα την απανθρωποποίησή τους, αν δεν θέλουν να αντιμετωπίζονται ως... "τρομοκράτες". Και όλα αυτά με τη βοήθεια ενός πλανητικού Μακαρθισμού που δεν αρκείται στην ποινικοποίηση της παραμικρής διαμαρτυρίας, αλλά και την συνοδεύει με το μιντιακό λιντσάρισμα του "φταίχτη"! Όμως, προσοχή: αν όλα αυτά μπορεί να φαίνονται υπερβολικά και προϊόν μιας δυστοπικής φαντασίας, αρκεί μια ματιά στη σημερινή Γαλλία για να αντιληφθούμε ότι αυτός ο "εθισμός" είναι όχι μόνο υπαρκτός, αλλά και ότι διαχέεται και, δυστυχώς, επικρατεί σε αυτή τη χώρα...

Πράγματι, είναι σε αυτή τη μακρονική Γαλλία του φθινοπώρου του 2023, που γινόμαστε μάρτυρες, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, της εγκαθίδρυσης μιας νέας "κανονικότητας" στην οποία, με πρόσχημα την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, ποινικοποιείται η άσκηση τουλάχιστον ορισμένων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Φυσικά, αυτοί που συλλαμβάνονται και συχνά καταδικάζονται για... "αντισημιτισμό" επειδή τολμούν να καταγγείλουν τους αδιάκοπους βομβαρδισμούς αμάχων στη Γάζα, είναι γενικά αυτό που λέμε "ανώνυμοι άνθρωποι", κατά προτίμηση αριστεροί ή βορειοαφρικανικής καταγωγής. Γιατί θα ήταν απλώς αδιανόητο για τον κ. Darmanin (1) να τολμήσει να καταγγείλει, πόσο μάλλον να μηνύσει για "αντισημιτισμό" π.χ. το μεγάλο αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι CNN, παρά το γεγονός ότι το CNN πληροφορεί, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, για τις θηριωδίες και τις άλλες φρικαλεότητες που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη με τρόπο που θα έπρεπε να κάνει τους δημοσιογράφους των "μεγάλων" γαλλικών μέσων ενημέρωσης (εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια), να το χαρακτηρίσουν, κατά την πάγια συνήθεια τους,... "φερέφωνο της Χαμάς"...

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος της α λα γαλλικά "πάλης κατά του αντισημιτισμού": ο ευτελισμός του αντισημιτισμού. Χαρακτηρίζοντας ως αντισημιτισμό την παραμικρή κριτική στον Νετανιάχου και την κυβέρνησή του, την παραμικρή έκφραση συμπόνιας για τον μαρτυρικό παλαιστινιακό λαό, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς μεταξύ πραγματικού και ψεύτικου αντισημιτισμού, δηλαδή να διακρίνει τους πραγματικούς αντισημίτες που αποτελούν πραγματική απειλή για το εβραϊκό έθνος. Και αυτός ο ευτελισμός του αντισημιτισμού είναι ακόμη πιο σκανδαλώδης από τη στιγμή που οι υπέρτατοι κριτές του υποτιθέμενου "αντισημιτισμού" των φιλοπαλαιστινίων ή ακόμη και των εβραίων αντισιωνιστών -όπως είναι οι νέοι του If Not Now- γίνονται στις μέρες μας διάφοροι διαβόητοι αντισημίτες όπως ο Ούγγρος Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος ωστόσο χαρακτηρίζεται "ο καλύτερος φίλος του Ισραήλ" από τον (πολύ) στενό του φίλο και συνεργό Μπίμπι Νετανιάχου. Ή όπως οι ρατσιστές, οι φασίστες και οι λοιποί νοσταλγοί και θαυμαστές του Πεταίν και του Πεταινισμού που πρόσφατα παρέλασαν στους δρόμους του Παρισιού διαδηλώνοντας κατά του... "αντισημιτισμού"!

Ωστόσο, ακόμη πιο σοβαρός από τον εθισμό στην εξαφάνιση του ανθρωπιστικού δικαίου είναι ο επαπειλούμενος εθισμός της ανθρωπότητας στον κυνισμό και στην κατάρρευση των ηθικών αξιών που θα προκύψουν από την ενδεχόμενη τελική συντριβή του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ που όχι μόνο θριαμβεύει και απολαμβάνει την απόλυτη ατιμωρησία, αλλά και επιδεικνύει ξεδιάντροπα, κυνικά και χωρίς κανένα ενδοιασμό, μπροστά σε όλο τον κόσμο, την πλήρη περιφρόνηση του για αυτές ακριβώς τις ηθικές αξίες. Και αυτό επειδή η μεγάλη "καινοτομία" των σημερινών Ισραηλινών γενοκτόνων είναι ότι όχι μόνο ομολογούν αλλά και επιχαίρουν δημόσια για τις γενοκτονικές τους προθέσεις και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν, σε πλήρη αντίθεση με όλους τους γενοκτόνους της ιστορίας, που απέκρυπταν πάντα επιμελώς τα εγκλήματα τους, κάνοντας τα πάντα για να σβήσουν το παραμικρό ίχνος των αποτρόπαιων πράξεών τους.

Το συμπέρασμα είναι αναγκαστικά εξαιρετικά ανησυχητικό: η τρομοκρατική επιχείρηση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου χρησιμεύει ως πρόσχημα στην κυβέρνηση Νετανιάχου για να υλοποιήσει αυτό που υπήρξε ανέκαθεν το μεγάλο σχέδιο, αν όχι ο λόγος ύπαρξης, της ισραηλινής ακροδεξιάς, δηλαδή η εξόντωση και η οριστική εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού. Όμως, με το που άρχισε, ο ολοκληρωτικός πόλεμος του Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού χρησίμεψε και χρησιμεύει ως πρόσχημα στα καπιταλιστικά και σκοταδιστικά αντιδραστικά επιτελεία σε όλο τον κόσμο, για να επιταχύνουν, να εντείνουν και να κλιμακώσουν την επίθεση -που είχαν ήδη ξεκινήσει προηγουμένως- ενάντια σε ό,τι έχει απομείνει από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των "από κάτω". Ένας λόγος παραπάνω για να αντιμετωπίσουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων για επιβίωση και ελευθερία και ως δικό μας αγώνα, ως αγώνα όλων μας για την υπεράσπιση, με νύχια και με δόντια, των δημοκρατικών ελευθεριών μας...

Σημειώσεις

1. Υπουργός εσωτερικών της κυβέρνησης Μακρόν, διαβόητος για τις κατασταλτικές του επιδόσεις που προετοιμάζουν το έδαφος για να διαδεχθεί τον Μακρόν στην προεδρία της χώρας.

Μετάφραση από τα γαλλικά