Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Ένα από τα πλέον συγκλονιστικά γεγονότα του 20ου αιώνα υπήρξε χωρίς αμφιβολία ο Μάης του ΄68 στη Γαλλία. Συντάραξε τη Γαλλική κοινωνία και επηρέασε βαθιά την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Χωρίς καθοδήγηση, χωρίς πολιτικά πλαίσια, χωρίς «τσιτάτα», ακόμα και χωρίς εξαγγελία στόχων. Μόνο με τη μαγεία του αυθόρμητου και του αυθεντικού. Μακριά από λογικές οργάνωσης, προετοιμασίας και πειθαρχίας.
Μηνύματα αυτοσχέδια και αυθόρμητα. Αντιεξουσιαστικά, ανατρεπτικά, αντιπολεμικά. Μακριά από τα καθιερωμένα και τον πολιτικό και κοινωνικό «καθωσπρεπισμό».
Πενήντα τρία χρόνια από τη μοναδική εκείνη εξέγερση τους ουτοπίας. Συγκλονισμός, σαγήνη και με «αίτημα» το απίστευτο: «Η φαντασία στην εξουσία».
Οι συμβατικές πολιτικές δυνάμεις αμήχανες. Αλητεία και οχλοκρατία κατά τη δεξιά. Αιρετική και ατελέσφορη, ξένη προς παραδεδεγμένες προοδευτικές πρακτικές κατά την παραδοσιακή αριστερά.
Και ο εμβολιασμός. Παγκόσμια. Ιδιαίτερα στο χώρο των φοιτητικών κινημάτων, της διανόησης και των διεκδικήσεων κατά της πάσης μορφής καταπίεσης και ρατσισμού. Οι γιγάντιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις για τη ντροπή του Βιετνάμ –που είχαν βέβαια ήδη ξεκινήσει από το 1964-, το έπος του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα, το παγκόσμια κίνημα κατά του Απαρτχάιντ, όλα βαθιά επηρεασμένα από το Γαλλικό Μάη.
Το πασίδηλον και αυτόδηλον. Η εξέγερση του Γαλλικού Μάη αρνείται αναλύσεις και «ακτινογραφίες». Εις πείσμα αυτόκλητων «αναλυτών» και «διερμηνέων». Ούτε αποδέχεται τη λογική ενδύσεων με μύθους. Περί αποτυχημένης επανάστασης, αντισυστημικής εξέγερσης, ρομαντικής αναζήτησης, σύζευξης φοιτητών και εργατών χωρίς πολιτικό πλαίσιο και χωρίς προσδιορισμένους στόχους.
Όμως ούτε οι μυθολόγοι, ούτε οι «διερμηνείς» ούτε οι «αναλυτές» δεν μπορούν να κατανοήσουν, ούτε πολύ περισσότερο να διαγράψουν το βαθύ αποτύπωμα του Γαλλικού Μάη στην πολιτική ιστορία, στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, πέρα και μακριά από τις ορθόδοξες και παραδεδεγμένες μορφές δράσεων και διεκδικήσεων.
53 χρόνια μετά, τα συγκλονιστικά γεγονότα του Μαΐου του 1968, μοιάζουν σήμερα μια φευγαλέα και βραχύβια ανάμνηση. Η σφραγίδα τους όμως στην ιστορία είναι αδιαμφισβήτητη. Ως η ουτοπία ενός άλλου κόσμου. Αλλά και ως μια ακατανίκητη νοσταλγία προς μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
πηγη: https://www.anoixtoparathyro.gr