Λέμε και ξαναλέμε για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και τον οθωμανικό ζυγό, ότι από το 1453, την άλωση της Πόλης, την αποφράδα όπως την αποκαλούμε εκείνη μέρα παύσαμε να είμαστε ελεύθεροι. Δεν σκεφτόμαστε το πολύ απλό: πού ήμασταν πριν από την αποφράδα ημέρα, ποιοι ήμασταν; Από το 146 π.Χ., που οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Κόρινθο, πού ακριβώς ήταν ο ελληνισμός; Δεν ήταν και τόσο τυχαία η αναζήτηση ριζών και πολιτιστικής παράδοσης εκ μέρους του νεοελληνικού κράτους στην αρχαία Ελλάδα - το μόνο αποκούμπι μας. Η εθνική συνείδηση κατασκευάστηκε με βάση τον Ομηρο και τον Πλάτωνα περισσότερο και λιγότερο [σχεδόν καθόλου] από τον Ιουστινιανό ή τους Παλαιολόγους, παρότι τους τελευταίους δύο αιώνες το Βυζάντιο είχε γείρει προς το ελληνικόν.
Χίλια οκτακόσια χρόνια λοιπόν -θα ήταν καλύτερα ίσως;- να λογαριάζεται η σκλαβιά και όχι μόνο τετρακόσια· αλλά εδώ φαίνεται να έχουμε ανάγκη τη συνδρομή όχι των ιστορικών τόσο όσο των γλωσσολόγων, των λαογράφων, των μουσικολόγων και των θρησκειολόγων βεβαίως [πώς ο χριστιανισμός ιδιοποιήθηκε την αρχαία θρησκεία], εκείνων δηλαδή των επιστημόνων που ανιχνεύουν τι ακριβώς μας συνέχει εδώ και τόσους αιώνες: γλώσσα, ποίηση, τραγούδι, χορός, πίστη. Και ίσως έπρεπε να δοθεί έμφαση στον 4ο μ.Χ. αιώνα [με απαρχή τον αλλόδοξο Παύλο, τρεις αιώνες νωρίτερα].
Δεν είναι προς ψόγον τέτοιες σκέψεις, αντίθετα εμβαθύνουν στην έννοια ελληνισμός και σε εσώτερες, εκεί που συμβαίνουν οι πιο σημαντικές, διεργασίες, που υπερβαίνουν την κοινή λογική και βγάζουν τη γλώσσα στους στυγνούς ορθολογιστές και τους ευκολόπιστους.
Την αρχαία όμως Ελλάδα την είχαν ανακαλύψει πολύ πριν από εμάς τα κράτη της βιομηχανίας και της πολιτικής επιστήμης των Δυτικών. Ευτυχώς να λέμε, που αναγκάστηκαν έτσι [μετά από αυτήν την ανακάλυψη] να κοιτάξουν και τους ανθρώπους που ζούσαν στην Ελλάδα και όχι μόνο τα μνημεία και τα κείμενα που μας άφησαν παρακαταθήκη οι αρχαίοι. Μπολιάστηκαν αυτοί με ό,τι αρχαιοελληνικό τρύγησαν κι εμείς τρέχουμε τώρα, αναγκασμένοι να τους φτάσουμε και, γιατί όχι, να τους προσπεράσουμε· τα πανεπιστήμιά μας είναι πλέον υψηλού επιπέδου, αρκεί να μην υποκύψουν οι υπεύθυνοι στην υλοφροσύνη των καιρών [πληροφορική και λοιπά].
Λέμε γιατί οι νεοέλληνες επέλεξαν τους αρχαίους και παραμέρισαν κάπως τους βυζαντινούς, αλλά το κάθε νεοσύστατο κράτος έχει αυτό το δικαίωμα της επιλογής, όπως και κάθε κράτος που θέλει μία επιπλέον αίγλη καταγωγική - μέσα στους θρύλους και τη γενναιότητα [πολιτισμό, πνευματικότητα και λοιπά]. Καλύτερα να είμαστε εγγόνια του Σωκράτη ή του Αισχύλου παρά του Βουλγαροκτόνου, υπέρ της προσπάθειας για δημοκρατία παρά για εξουσία διά της βίας και της υποταγής. Αμα τιναχτούν όμως από την ταυτότητα του καθενός προκαταλήψεις και ιδεολογίες ο καθείς μπορεί να επιλέξει τους προγόνους του, αρκεί αυτή η επιλογή να σέβεται το μέτρο και να μη θίγει λοιπούς λαούς - όσο για την ιστορική αλήθεια...
πηγη: https://www.efsyn.gr