Η απάντηση έρχεται από μόνη της αν παρακολουθήσει κανείς τα όσα διαδραματίζονται στην περιοχή της Χαλκιδικής. Μια πρώτη γεύση πήραμε παλιότερα, όταν η κυβέρνηση έστηνε κράτος τρόμου στην Κερατέα για να τσακίσει τους κατοίκους της, οι οποίοι δικαίως αντιδρούσαν για την μετατροπή της περιοχής τους σε χωματερή.

Το «λαμπρό» σχέδιο της κυβέρνησης για την «έξοδο της χώρας από την κρίση» οδηγεί στη μετατροπή της Ελλάδας σε χωματερή ανθρώπων και αξιών. Σ’ ένα απέραντο ορυχείο. Με σκυμμένους ανθρώπους σε ανήλιαγες στοές. Όπου κάθε κομμάτι αυτής της γης, κάθε νησί, κάθε υδάτινο απόθεμα, κάθε αχτίδα, κάθε νησί και θάλασσα, πουλιούνται σε τιμή ευκαιρίας στο βωμό της «ανάκαμψης» των κερδών πολυεθνικών τεράτων. Χρυσό στους «επενδυτές» και σκουπίδια στους ανθρώπους.

«Τούτος ο κίτρινος σκλάβος

Θρησκείες χτίζει και γκρεμνά, βλογάει καταραμένους

Κάνει τη γκρίζα λέπρα λατρευτή

Θρονιάζει τους κλέφτες στων γερουσιαστών τις έδρες

Και τους χαρίζει τίτλους, γονυκλισίες κι επευφημίες

Αυτός είναι που κάνει νιόνυφη ξανά τη γερασμένη χήρα

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . καταραμένο μέταλλο.

Ω πόρνη εσύ του γένους των ανθρώπων...»

(Σαίξπηρ: «Τίμων ο Αθηναίος»)

Σκηνές από ταινία προσεχώς διαδραματίζονται στην Χαλκιδική. Σκηνές που ξεπερνούν κατά πολύ την φαντασία του Όργουελ. 15χρονες μαθήτριες σύρονται στα αστυνομικά τμήματα και την ασφάλεια, δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Γυναίκες χτυπιούνται βάναυσα, αυταρχισμός και αστυνομική βία. Ειδικές δυνάμεις απλώνουν τη σκιά τους πάνω από την καθημερινότητα των κατοίκων και μαζί, οργιάζουν οι φήμες για την είσοδο στο προσκήνιο των ταγμάτων εφόδου ξένων μισθοφόρων-πραιτοριανών που έχουν θητεύσει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, προσφέροντας προστασία σε τέτοιου τύπου «επενδυτικά σχέδια». Έτσι αποκαλείται τώρα το ξεπούλημα και η καταστροφή! «Επενδυτικό σχέδιο!»

Παράλληλα, ρεσιτάλ τρομοϋστερίας σαρώνει τα τηλεπαράθυρα. Εκβιαστικά διλλήματα τύπου «ή εταιρεία ή ανεργία» και καταστροφολογία. Κατά τη δοκιμασμένη τακτική «μνημόνιο ή χρεωκοπία». Συστηματική καλλιέργεια της διχόνοιας και της διάσπασης.

Πακτωλός χρημάτων κρύβεται πίσω από το όργιο αστυνομικής αυθαιρεσίας, βίας και ιδεολογικής χειραγώγησης που εκτυλίσσεται. Μεγάλα συμφέροντα και επιδιώξεις που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Το κράτος δίνει τα ρέστα του κάνοντας επίδειξη δύναμης απέναντι στους ανθρώπους. Μα μόνο την αδυναμία του προδίδει. Την αδυναμία του να σβήσει από τις ανθρώπινες καρδιές την ελπίδα και την ανάγκη για ζωή. Την αδυναμία του να μας μετατρέψει όλους σε ραγιάδες και υποτακτικούς. Την αδυναμία του να μας κάνει να πιστέψουμε πως το δικό τους «όραμα», για την Ελλάδα-Γερμανική επαρχία και «επενδυτικός παράδεισος» με εξαθλιωμένους εργαζόμενους και στρατιές δούλων, πρέπει σώνει και ντε να γίνει «όραμα» και των «ιθαγενών»! Γιατί, αν μη τι άλλο, σαν ιθαγενείς μας αντιμετωπίζουν. Μόνο που το παραμύθι με τα χρυσά καθρεφτάκια έχει παλιώσει.

«Γιατί κανένα νόμιμο κακό για τους ανθρώπους

Δε βγήκε, σαν τα χρήματα. Αυτά και πολιτείες

Χαλνούν˙ αυτά από τα σπίτια τους διώχνουν τους πολίτες.

Αυτά τις τίμιες τις ψυχές μαθαίνουν και γελούνε

Στ’ αχρεία για να στρέφονται, και δείχνουν στους ανθρώπους

Ναχουνε χίλιες πονηριές, κάθε λογής ασέβεια.»

(Σοφοκλής «Αντιγόνη»)

Οι κύριοι που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα Ελντοράντο, ξεχνούν πως όσοι κίνησαν για το θησαυρό, τελικά χάθηκαν στη ζούγκλα. Αψηφώντας τον κυβερνητικό σκοταδισμό οι κάτοικοι της Χαλκιδικής στέλνουν, με τον ξεσηκωμό τους, το πιο ουσιαστικό μήνυμα για το μέλλον. Άνθρωποι που ποτέ πριν δεν είχαν σκεφτεί καν να βγουν στο δρόμο, σήμερα ανοίγουν τον δρόμο για όλους μας. Αψηφούν τη βία και την τρομοκρατία, την προβοκατορολογία και τις υποθέσεις συνομωσίας. Φορείς και παράγοντες της περιοχής ορθώνουν ανάστημα εκεί που άλλοι διαγωνίζονται στο «ευγενές άθλημα» της οσφυοκαμψίας. Ίσως, αν το παράδειγμα των κατοίκων της Χαλκιδικής είχε υιοθετηθεί από την κοινωνία μας, τώρα να μη θρηνούσαμε νέους ανθρώπους, νεκρούς, γιατί δεν είχαν τα στοιχειώδη για τη θέρμανση.

Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν με την «ευφυή σύλληψη» των κυβερνητικών κύκλων, να διοργανώσουν «συλλαλητήριο» για την υποστήριξη των σχεδίων της εταιρείας, εκβιάζοντας τις ανθρώπινες συνειδήσεις με αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο, δείχνει και την ποιότητα τους ως ανθρώπων. Το γαλλικό ντοκιμαντέρ, στο οποίο ειπώθηκε από υπεύθυνους της εταιρίας ότι ο κύριος Πάχτας ζήτησε ως αντάλλαγμα για την υποστήριξη των σχεδίων της εταιρίας από τη δική του πλευρά, την πρόσληψη «δικών του ανθρώπων» στο έργο, είναι απλά ενδεικτικό. Κανένας λαός που χειροκρότησε τις δολοφονίες συνανθρώπων του, δεν γλίτωσε τελικά από το φόνο.

«Θα πεινάσεις και θα χρεοκοπήσουμε», λένε στον πεινασμένο και χρεωκοπημένο.

«Αν τολμήσεις να αντιδράσεις, θα στείλουμε τα ΜΑΤ, θα σε τυλίξουμε σε μια κόλλα χαρτί και δεν θα δεις ποτέ άσπρη μέρα», λένε σε ένα λαό που ζει στα σκοτάδια της σκουριάς, των μαζικών αυτοκτονιών, της νέας προσφυγιάς.

«Όσοι αντιδρούν είναι παράνομοι», λένε οι αρχιερείς της διαπλοκής, της μίζας και της εξαθλίωσης. Νυν υπουργοί, πρωτεργάτες επεισοδίων φασιστικής και ρατσιστικής βίας παλιότερα, ιδεολογικοί κήρυκες του μίσους και του φόβου σήμερα, κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο σε όσους καταγγέλλουν τις πομπές τους. Παρατηρώντας τους να φωνασκούν στα τηλεπαράθυρα, βλέπεις τους υπαίτιους για όσα ζούμε και κυβερνήτες αυτής της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες-είτε βρίσκονταν στο προσκήνιο, είτε στο παρασκήνιο-να καλλιεργούν το δόγμα της «μαζικής συνενοχής» σε ένα έγκλημα όμως, που μόνοι τους σχεδίασαν, εκτέλεσαν και απέκρυψαν. Έτσι και στον καιρό της Σκουριάς η «λάμψη των επενδύσεων» μοιάζει με «πλάνα ωραία. Της καταστροφής!»

Όταν τα σκουπίδια στις μέρες μας είναι εμπόρευμα και μια πολύ επικερδής επιχείρηση για τις εταιρείες που ανακατεύονται μαζί τους, φανταστείτε τι χρηματική αξία αποκτά ο χρυσός. Βέβαια για να σταθεί αυτή η φράση και να εκφράσει αντίθεση, χρειάζεται η επίδραση μπόλικης σκουριάς, η οποία έχει επικαθίσει αιώνες τώρα στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Γιατί ουσιαστικά δεν πρόκειται για αντίθεση αλλά για το ίδιο και το αυτό! Χρυσά σκουπίδια!

«Το χρήμα έγινε γενικό μέσο ανταλλαγής από σύμβαση και γι’ αυτό φέρει την ονομασία «νόμισμα», επειδή δεν υπάρχει από τη φύση αλλά από το νόμο, και εναπόκειται σε μας να το αλλάξουμε και να το κάνουμε απόλυτα άχρηστο».

(Αριστοτέλης: Ηθικά Νικομάχεια, Βιβλίο V)

«Ασήμαντο και χωρίς αξία φαίνεται να είναι το χρήμα και ολοκληρωτικά επιβεβλημένο από το νόμο αλλά από τη φύση του δε διαθέτει τίποτα και αν τεθεί εκτός κυκλοφορίας, δεν έχει καμιά αξία και καμιά χρησιμότητα.»

(Αριστοτέλης: Πολιτικά, Βιβλίο Ι)

Στην αρχαία Ελλάδα γεννήθηκε η δημοκρατία. Στην σύγχρονη Ελλάδα ζούμε τη... δημοπρασία!

Χρήστος Τσαντής

Μάρτης 2013