Για τους ψηφοφόρους της αριστεράς, αλλά όχι μόνο, η διάκριση των δυο διεκδικητών της Προεδρίας έχει θολώσει απελπιστικά. Σε ρεπορτάζ του Le Parisien (στα Γαλλικά) αραβικής καταγωγής παντοπώλης στη Μασσαλία, υποστηρικτής του Μελανσόν δεν μοιάζει να φοβάται τη Λεπέν: «δεν είναι χειρότερη από τον Μακρόν», δήλωσε.

Το «δημοκρατικό μέτωπο» απέναντι στη στρογγυλεμένη ακροδεξιά της Λεπέν, ένα μέτωπο που έβγαλε τον Σιράκ και τον Μακρόν προέδρους το 2002 και το 2017, μοιάζει να ραγίζει. Και μάλιστα από τα αριστερά. Για ποιο λόγο; Ίσως γιατί και στη Γαλλία – μάλλον ιδίως στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια του μακρονισμού – για πολύ κόσμο από τα λαϊκά στρώματα δεν είναι σαφές για ποιο λόγο το ακραίο κέντρο είναι μικρότερη απειλή για την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη, από την ακροδεξιά. Και αυτό όχι γιατί η ακροδεξιά έπαψε να είναι τρομακτική – ήταν και παραμένει επικίνδυνη, αλλά γιατί το κυβερνών ακραίο κέντρο έδειξε ένα εξίσου αυταρχικό πρόσωπο τα τελευταία 5 χρόνια.

Τι είναι ακροδεξιά

Για να δούμε τον λόγο που η αναμέτρηση του β’ γύρου των Γαλλικών εκλογών μοιάζει σε πολλούς στη Γαλλία – ιδίως στην αριστερά – σαν μια αναμέτρηση δύο διαφορετικών εκδοχών ακροδεξιάς, θα πρέπει να απαντήσουμε στο τι συνιστά ακροδεξιά πολιτική σήμερα. Δεν είναι εύκολη η οριοθέτηση αυτή μια και ολοένα και περισσότερο τα κόμματα της δεξιάς και του ακραίου κέντρου υιοθετούν θέσεις και πολιτικές που μέχρι πριν δέκα χρόνια ήταν εκτός «δημοκρατικού τόξου». Είμαστε δηλαδή παγκοσμίως σε μια φάση «κανονικοποίησης» της ακροδεξιάς, που ασκεί πολιτική επιρροή και ιδεολογική κυριαρχία σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα. Διότι οι χαρακτηριστικές της πολιτικές προτεραιότητες έχουν πλέον γίνει κοινό κτήμα των κυβερνήσεων – εν προκειμένω της κυβέρνησης Μακρόν στην Γαλλία.

Είναι λοιπόν ακροδεξιά η γενικευμένη καταστολή και η προστασία της αστυνομικής αυθαιρεσίας, το σακάτεμα των διαδηλωτών ή η στρατιωτικοποίησή της καταστολής ακόμα και προς τα παιδιά στα σχολεία;

πηγη: https://kosmodromio.gr