Καιρός να πάρουμε τα βουνά με όσα συμβαίνουν. Εμείς, όσοι και όσες συμμετέχουν στο 9ο Θερινό Σχολείο, το κάνουμε κάθε χρόνο την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου. Πιστεύουμε στην ανάγκη να μην είναι το βουνό μόνο εναλλακτικός τρόπος τουρισμού. Να γίνει το βουνό ένας άλλος τρόπος σκέψης για την πορεία του τόπου, για τη φύση και τους πολλαπλούς βιασμούς της, για τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί το μεταπολεμικό μοντέλο με την υπερσυσσώρευση του πληθυσμού στις πόλεις, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, υπονομεύει τη ζωή των ανθρώπων. Γίνονται αφόρητες οι συνθήκες και οι άνθρωποι μοιάζουν να υιοθετούν, ολοένα πιο πολύ, τη συμπεριφορά των αρουραίων.
Το 9ο Θερινό Σχολείο Τζουμέρκων και Νοτιοανατολικής Πίνδου έχει έδρα του το Γαρδίκι Ομιλαίων Φθιώτιδας (21-26 Αυγούστου), με μία στάση στην Υπάτη (26-27). Θέμα του φέτος οι γεύσεις. Τα μονοπάτια που οδηγούν σε χαμένες γεύσεις και προϊόντα που απαξιώθηκαν και ξεχάστηκαν, στην πλημμυρίδα άλλων γεύσεων. Τα μέλη του Θερινού Σχολείου αναζητούν τα μονοπάτια που οδηγούν σε συνταγές και μνήμες οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεων. Σε παραδόσεις που έγιναν το στημόνι της συλλογικότητας, η οποία στις μέρες μας χάνει τον βηματισμό της. Οι γεύσεις είναι κι ένα μονοπάτι στον αναστοχασμό των διαδρομών που επιβλήθηκαν στη μεταπολεμική περίοδο. Με την εγκατάλειψη της υπαίθρου και την άκριτη αποδοχή γεύσεων και ποιοτήτων, σε βάρος της οικογενειακής και συλλογικής μνήμης. Συνεπώς, τα μονοπάτια των γεύσεων είναι και μια πράξη αυτογνωσίας.
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται συζήτηση από ειδικούς και μη. Κι αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του Θερινού. Φέρνει στο ίδιο τραπέζι πανεπιστημιακούς, ερευνητές/τριες, παραγωγούς, επαγγελματίες, λόγιους της περιοχής και αυτοδιοικητικούς. Για να συζητήσουν για την τροφή και τις γεύσεις ως οικονομική διεργασία, τη διατροφή ως κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο, τη γαστρονομία και τις γεύσεις, τη χρήση (στην εκπαιδευτική διαδικασία) και την «κεφαλαιοποίηση» της τοπικής πολιτισμικής διατροφικής παράδοσης στον τουρισμό και τη διαπολιτισμικότητα.
Το Θερινό Σχολείο δεν έρχεται ως «εισβολέας» στον τόπο. Ως από καθέδρας αυθεντία. Προσέρχεται ως ισότιμος εταίρος με τους Δήμους Μακρακώμης και Λαμιέων, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, πολιτιστικούς και επιστημονικούς συλλόγους, την τοπική εκκλησία. Κι αφήνει πίσω του τους δεσμούς που σφυρηλατούνται με την έρευνα στα χωριά και την έκδοση τόσο των εισηγήσεων όσο και των πορισμάτων της έρευνας που διεξάγεται από τους/τις συμμετέχοντες/ουσες. Το Θερινό Σχολείο ακολουθεί μια δύσκολη διαδρομή. Την ακολουθεί με πλήρη επίγνωση του ρόλου του.
πηγή: https://www.efsyn.gr