Σύμφωνα με έρευνες του ιστορικού-οικονομολόγου Robert C. Allen, η ακραία φτώχεια στην Ινδία αυξήθηκε κατά τη βρετανική κατοχή από 23% το 1810 σε πάνω από 50% στα μέσα του 20ού αιώνα. Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά την αποικιακή περίοδο, φτάνοντας σε ναδίρ τον 19ο αιώνα, ενώ οι λιμοί έγιναν περισσότερο συχνοί και θανατηφόροι.

Οι ειδικοί συμφωνούν ότι η περίοδος 1880-1920 (το ναδίρ της βρετανικής αυτοκρατορικής περιόδου) ήταν ιδιαίτερα καταστροφική για την Ινδία. Οι απογραφές πληθυσμού κατά το αποικιοκρατικό καθεστώς, με αρχή το 1880, αποκαλύπτουν πως ο ρυθμός των θανάτων αυξήθηκε σημαντικά κατ’ αυτή την περίοδο, με 37,2 θανάτους ανά 1.000 άτομα στη δεκαετία του 1880, σε 44,2 κατά το 1910. Το δε προσδόκιμο ζωής μειώθηκε από 26,7 χρόνια σε 21,9 χρόνια.

Ο Allen και πολλοί άλλοι θεωρούν ότι πριν από την αποικιοκρατία τα βασικά βιοτικά στάνταρντ στην Ινδία θα μπορούσαν να ισοδυναμούν με τα αντίστοιχα των αναπτυσσόμενων χωρών της (τότε) Δυτικής Ευρώπης.

Η λεηλασία, η αρπαγή και το διαγούμισμα στο όνομα της υπεροχής του λευκού ανθρώπου έκαναν πάλι το θαύμα τους.

1. Από το πολύκροτο άρθρο του ακαδημαϊκού περιοδικού Capitalism and extreme poverty, ανοιχτό στο https://www.researchgate.net/publication/363589756_Capitalism_and_extreme_poverty_A_global_analysis-of_real-. Στο κείμενο δημοσιεύονται δύο αριθμοί για τους θανάτους Ινδών, 165 αλλά και 100 εκατομμύρια (το τελευταίο δημοσιεύεται και από το aljazeera.com). Δίνω έμφαση στον μικρότερο, που παραμένει ωστόσο τερατώδης ακόμη και για σήμερα.

2. Μια σύνοψη του κειμένου δημοσιεύτηκε στο https://mronline.org/guest-author/cap.multipolarista.

*Ομότιμος καθηγητής Τμήματος ΕΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών

πηγή:  https://www.efsyn.gr