Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο αρκετό καιρό για την τεχνητή νοημοσύνη και οι δύο πλευρές, οι υπέρ και οι κατά, διασταυρώνουν απ' ό,τι κατάλαβα τα ξίφη τους ο καθένας φυσικά με τα επιχειρήματά του και η αλήθεια είναι πως και από τις δύο πλευρές έχω ακούσει φοβερές βλακείες αλλά και σοβαρά πράγματα. Συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις όταν μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη και για το πώς οι μηχανές και τώρα πια και τα ρομπότ μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο σε όλα, να γίνουν καλύτεροι από τους ανθρώπους ενδεχομένως κ.λπ. κ.λπ. οι περισσότεροι θυμούνται την προφητική πραγματικά σκηνή του Τσάρλι Τσάπλιν στους «Μοντέρνους καιρούς» του 1936 με τον Τσάπλιν να μπαίνει μέσα στα μηχανήματα και να στριφογυρίζει ανάμεσα στα γρανάζια. Ολοι αυτό σκέφτονται και θυμούνται, αλλά για να είμαι ειλικρινής εγώ σκέφτομαι κάτι άλλο σ' αυτή την περίπτωση και είναι για μένα η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς που φοβούνται για το πόσο κακό μπορούν να κάνουν οι μηχανές και η τεχνητή νοημοσύνη σε όλους μας. Φυσικά είναι γεμάτο χιούμορ, αλλά αν το σκεφτείς σε βάθος είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα «απάντηση»...
Στην ταινία λοιπόν της ΜGM «Δείπνο στις 8» του 1933, που προέρχεται από ένα θεατρικό έργο και που συμμετείχε μια ολόκληρη στρατιά από τα αστέρια τότε του Χόλιγουντ, με πρώτη και καλύτερη τη σούπερ σέξι ξανθιά Τζιν Χάρλοου αλλά και την πολύ σοβαρή ηθοποιό Μαρί Ντρέσλερ, όπου υποτίθεται σε ένα πολύ πλούσιο και μεγαλοαστικό σπίτι οι οικοδεσπότες έχουν καλέσει διάφορους φίλους τους, όλους πλούσιους και της υψηλής κοινωνίας, για να τους φιλοξενήσουν στο τεράστιο σπίτι τους για ένα Σαββατοκύριακο και για ένα φοβερό δείπνο στις 8. Ομως ανάμεσα στους άλλους υπάρχει και ένας μαφιόζος αγροίκος αρκετά, που τον έχουν καλέσει για συμφεροντολογικούς λόγους και ο οποίος έχει πάει εκεί συνοδευόμενος από μια ξανθιά ελαφρόμυαλη τσουλίτσα που την περιφρονούν οι πάντες. Στο τελευταίο λοιπόν πλάνο του έργου όλοι κατευθύνονται στην τραπεζαρία για το δείπνο και τελευταίες μπαίνουν η αξιοσέβαστη οικοδέσποινα με την ξανθιά τσουλίτσα που λέγαμε. Οπως λοιπόν περπατάνε προς την πόρτα της τραπεζαρίας λέει η ξανθιά στην κυρία: «Τις προάλλες διάβασα κάτι σε ένα βιβλίο και ανησύχησα πολύ». Η κυρία σκουντουφλάει από την ταραχή που άκουσε ότι η συγκεκριμένη διάβασε ένα βιβλίο και τη ρώτησε τι και εκείνη απαντά: «Πως στο μέλλον όλες τις δουλειές θα τις πάρουν από τους ανθρώπους και θα τις κάνουν όχι οι άνθρωποι, αλλά οι μηχανές». Η κυρία γυρίζει, τη χαϊδεύει καθησυχαστικά στον ώμο και της λέει: «Μην ανησυχείς αγαπητή μου, εσύ δεν κινδυνεύεις...».
Νομίζω θα συμφωνήσετε πως έχει χιούμορ, αλλά έχει και αλήθεια στο βάθος όλο αυτό. Δύσκολα το δημιούργημα να ξεπεράσει τον δημιουργό και δύσκολα θα μεταφυτευτεί σε ένα ρομπότ αυτό το τόσο τεράστιο και τόσο άγνωστο σε μας που λέγεται ανθρώπινο μυαλό...
Δεν φοβάμαι την τεχνητή νοημοσύνη γιατί πιστεύω στη μοναδικότητα και τη διαφορετικότητα ενός ανθρώπου, όπως και στο βάθος, το ανεξερεύνητο βάθος που μπορεί να είναι σκοτεινό αλλά και υπέρλαμπρο, του ανθρώπινου μυαλού και της ψυχής.
Αμ δεν τρελάθηκα να κάτσω και να ασχοληθώ παρασκευιάτικα με τους υποψηφίους στις επόμενες ευρωεκλογές, που σε πολλές περιπτώσεις είναι χειρότεροι και από επιλογή για τοπικό επαρχιακό ορειβατικό σύλλογο και κανείς δεν σκέφτεται ότι μιλάμε για την Ευρωβουλή.