Το 2007 στην Αρτέμιδα, το 2018 στο Μάτι, το 2021 στη Βαρυμπόμπη, ο ίδιος πύρινος εφιάλτης. Περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο ζώα χάθηκαν το 2020 στην Αυστραλία λόγω της τεράστιας πυρκαγιάς. Ανάλογη καταστροφή συνέβη στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου το καλοκαίρι του 2019. Το 2018 η Camp Fire, η πιο θανατηφόρα πυρκαγιά στην Καλιφόρνια είχε καταστρέψει 60 χιλιάδες εκτάρια δάσους και κόστισε 85 ανθρώπινες ζωές. Το καλοκαίρι του 2019 ολόκληρος ο κόσμος είδε την πυρκαγιά περίπου 900.000 εκταρίων δάσους στον Αμαζόνιο και περισσότερες από 700.000 πυρκαγιές στο δάσος του Κονγκό, το δεύτερο μεγαλύτερο τροπικό δάσος, όπου η Greenpeace ανακάλυψε 15 εκατομμύρια εκτάρια που είναι αντικείμενο παράνομης εκμετάλλευσης. Σημειώνουμε ότι και στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου οι τεράστιες πυρκαγιές του καλοκαιριού ήταν αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και συγκεκριμένα της καύσης του δάσους από τους μεγαλογαιοκτήμονες και τους μεγαλοκτηνοτρόφους που έτσι επέκτειναν τις εκμεταλλεύσεις τους με την άδεια και προτροπή (χάριν της… ανάπτυξης) του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας Ζ. Μπολσονάρου. Και τώρα, λέγεται, πως πίσω από τις φωτιές κρύβονται συμφέροντα.

 Τελικά, η φωτιά στο δάσος είναι φυσικό φαινόμενο, κρατική αβελτηρία ή ανθρώπινη δραστηριότητα; Ισχύουν και τα τρία. Αλλά ο κύριος παράγοντας της καταστροφής είναι ο άνθρωπος. Η ανθρώπινη δράση είναι η βάση όλων των οικολογικών καταστροφών. Τα δάση δεν έχουν πλέον αρκετό χρόνο για φυσική αναγέννηση λόγω της αυξημένου ρυθμού εκμετάλλευσης στην οποία ωθεί η τάση για όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Ας το πούμε καθαρά, ο καπιταλισμός είναι η αιτία. Φταίει ο Μητσοτάκης, φταίει κι ο καπιταλισμός.

Είμαστε ίσως η τελευταία γενιά, η οποία μπορεί ακόμα να κάνει κάτι. Η λύση δεν μπορεί να δοθεί σε εθνικό επίπεδο. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Και η λύση του απαιτεί αλλαγή οικονομικού παραδείγματος…. 

Απαιτείται δράση τώρα για να σωθεί η φύση και η ζωή.

*Η φωτογραφία είναι της Tina