Ο Γιώργος Παπαχρήστος θα μπορούσε να είναι καθηγητής της Βιολογίας στο Γιουχάν και να παρασκευάζει ιούς για πάσα χρήση, κατ’ εντολήν του εργοδότη και εκδότη του. Διάλεξε όμως να είναι δημοσιογράφος της βιολογίας. Ή βιολόγος της δημοσιογραφίας. Παρασκευαστής δημοσιογραφικών ιών που προορίζονται για δολοφονίες χαρακτήρα, με εκτοξευτήρα και ξενιστή μια ιστορική εφημερίδα. Και αγαπημένος του στόχος είναι οι επώνυμοι συριζαίοι και κατά προτίμηση ο Αλέξης Τσίπρας, πάνω στον οποίο δοκιμάζει διάφορα κοκτέιλ με βίλες, σπίτια στο Σούνιο, πέτσινα εκατομμύρια, τοξικούς χαρακτηρισμούς, φαρμακερές εξυπνάδες.

Με γεια του με χαρά του, θα πεις. Δημοκρατία έχουμε, τη δουλειά του κάνει και την κάνει καλά. Μ’ αυτήν έχει αναδειχτεί ένας από τους κορυφαίους βιολόγους του Μαρινάκη. Θα έπρεπε όμως να ξέρει ότι η δημοκρατία δεν είναι μόνο για τους επίμονους σκαπανείς της καθεστωτικής βιολογίας. Είναι και για άλλους. Που έχουν το δικαίωμα να απαντούν με εμβόλια και αντισηπτική προστασία στον βιολογικό πόλεμο. Και δεν είναι ωραίο το θέαμα ο μέγας βιολόγος, που δεν έχει αφήσει αριστερή τιμή και υπόληψη που να μη μολύνει, να τρέχει άλλους στα δικαστήρια και να ζητάει δεκάδες χιλιάδες ευρώ, επειδή θίχτηκε η τιμή και η υπόληψή του από ένα δημοσίευμα.

Το διέπραξε όμως. Μας έσυρε μαζί με την ΑΥΓΗ στα δικαστήρια. Ο Παπαχρήστος θύμα συκοφαντίας! Και ο τραγέλαφος, χαρακτηριστικός για τις μέρες της μαρμότας που ζούμε, είναι ότι το επίμαχο δημοσίευμα αναφερόταν στη δημοσιογραφία της αθλιότητας γενικώς. Ή στην αθλιότητα ενός είδους δημοσιογραφίας. Χωρίς ονόματα. Αλλά αυτός αναγνώρισε τον εαυτό του σε περιγραφές όπως: «Ο Γάμα είναι επαγγελματίας. Αρκεί να του δείξουν τον στόχο κι αυτός τον δαγκώνει με επαγγελματισμό Γκαίμπελς. Το επαγγελματικό του στάτους εξαρτάται από τα σημάδια που αφήνει η οδοντοστοιχία του». Εμένα εννοεί, προσπαθούσε να πείσει τους δικαστές

Ευτυχώς, το δικαστήριο προστάτεψε την τιμή και την υπόληψή του. Δεν συνάγεται ότι εννοεί εσάς, ήταν το σκεπτικό της απορριπτικής απόφασης. Δεν δέχτηκαν δηλαδή οι δικαστές, παρά την επιμονή του, ότι ανήκει στο είδος τής κατά το δημοσίευμα ελεεινής δημοσιογραφίας. Χρειάστηκε όμως γι’ αυτό η ταλαιπωρία μιας δίκης και η καλή δουλειά των δικηγόρων της υπεράσπισης - Γιάννης Μαντζουράνης, Ουρανία Βλαχέα και Ευάγγελος Γεωργακόπουλος, για την ιστορία. Που απέδειξαν ότι αν κάποιος τοποθετεί τον εαυτό του στη φυλή, για παράδειγμα, των απατεώνων, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να δικάζει όσους τα βάζουν με τους απατεώνες. Στοιχειώδες.

Μπορεί να συνεχίσει τη βιολογική του δράση συνεπώς. Να προσέχει απλώς γιατί, όπως φάνηκε, καμιά φορά ο ιοί προσβάλλουν και τους παρασκευαστές τους.

Πηγή: Αυγή

πηγη: https://www.koutipandoras.gr