Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 07 Μάρ 2023
Η συγγνώμη του πρωθυπουργού, ο Ζολά και η ελληνική πραγματικότητα
Κλίκ για μεγέθυνση















EUROKINISSI/ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΕΚΑΣ


07.03.2023, 17:22
 
 

"Κατηγορώ τον αντισυνταγματάρχη Πατύ ντε Κλαμ, γιατί υπήρξε ο σατανικός δράστης της δικαστικής πλάνης... Κατηγορώ τον στρατηγό Μερσιέ γιατί, το λιγότερο από πνευματική ανεπάρκεια, έγινε συνένοχος του μεγαλύτερου ανομήματος του αιώνα...Κατηγορώ τον στρατηγό Μπιγιό, γιατί είχε στα χέρια του αναμφισβήτητες αποδείξεις της αθωότητας του Ντρέιφους και τις έπνιξε... Κατηγορώ τον στρατηγό ντε Μπουαντέφρ και τον στρατηγό Γκονζ, γιατί υπήρξαν συνένοχοι του ίδιου εγκλήματος...Κατηγορώ τον στρατηγό ντε Πελλιέ και τον ταγματάρχη Ραβαρί, γιατί έκαμαν μια εγκληματική προανάκριση, με την πιο τερατώδη μεροληψία...Κατηγορώ τους τρεις γραφολόγους Μπελόμ, Βαρινιάρ και Γουάρ, γιατί συντάξανε ψεύτικες εκθέσεις απατεώνων...Κατηγορώ το υπουργείο Στρατιωτικών και το Επιτελείο, γιατί έκαμαν στις εφημερίδες ιδιαίτερα στην «Αστραπή» και στην «Ηχώ των Παρισίων», μια βδελυρή και απαράδεκτη εκστρατεία για να παραπλανήσουν τη κοινή γνώμη...Κατηγορώ, τέλος, το πρώτο Στρατοδικείο γιατί παραβίασε το δίκαιο..."

Αυτό διάβαζε η συγκλονισμένη γαλλική κοινωνία στις 13 Ιανουαρίου του 1898 στο φύλλο της Αυγής του Παρισιού που εκείνη τη μέρα πούλησε 300.000 αντίτυπα, σχεδόν δέκα φορές περισσότερα από τα νούμερα που κυμαινόταν η κυκλοφορία της εφημερίδας. Ένα μανιφέστο υπέρ της δικαιοσύνης που δημοσίευσε ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Εμίλ Ζολά υπερασπιζόμενος τον Άλφρεντ Ντρέιφους. Ένα μανιφέστο που του στοίχησε την καταδίκη σε φυλάκιση, την οποία για να γλιτώσει έπρεπε να δραπετεύσει στην Αγγλία. Ο δύο φορές υποψήφιος νομπελίστας Εμίλ Ζολά που τέσσερα χρόνια αργότερα θρήνησε όλος ο κόσμος τον πρόωρο θάνατο του.

Τι θα έλεγε άραγε για την τραγωδία που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία αν ζούσε στο σήμερα, στην Ελλάδα του 2023; Τι θα έλεγε για τον πρωθυπουργό, τον Αχιλλέα Καραμανλή, την κυβέρνηση, τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τις διοικήσεις της Hellenic Train, τον Όμιλο FSI, τα σκάνδαλα, τις ετήσιες κρατικές επιδοτήσεις στην τιμή πώλησης της TΡΑΙΝΟΣΕ; Ποιους θα ονομάτιζε και γιατί; Ίσως βέβαια το πιο κρίσιμο ερώτημα να είναι όχι τόσο το τι θα έλεγε ο Ζολά, αλλά αν υπάρχει χώρος για έναν Ζολά σήμερα. Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο πια στην ελληνική κοινωνία ότι η ενημέρωση στην χώρα μας λειτουργεί σαν προέκταση του Γραφείου Τύπου της Κυβέρνησης. Ότι η ενημέρωση αναπαράγει non paper και σκονάκια που έρχονται κατευθείαν από το Μαξίμου. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έδωσε τη γραμμή την πρώτη του Μάρτη χαιρετίζοντας την άνοιξη με τον πιο ειρωνικό τρόπο: «τραγικό ανθρώπινο λάθος».

Μόνο που αυτή τη φορά, αυτή η τραγωδία στο λυκόφως του χειμώνα σηματοδότησε μια διαφορετική άνοιξη. Βλέπετε, μέχρι τώρα ο στρατός των επικοινωνιολόγων και σύσσωμα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης κρατούσαν αρραγή την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή τη φορά όμως δεν πρόκειται για τον θάνατο κάποιου «αριστερού» από αστυνομική βία, δεν πρόκειται για υπέρμετρη αστυνομική βία σε κινητοποιήσεις φοιτητών, δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να χωρέσει μέσα στο δόγμα της τάξης και της ασφάλειας. Αυτή η τραγωδία, αυτό το φρικτό γεγονός, διαπερνάει οριζόντια όλη την ελληνική κοινωνία. Αυτή τη φορά πρόκειται για παιδιά, ξαδέρφια, συμφοιτητές, ανίψια, συντρόφους, παιδιά φίλων, γνωστούς, οικείους και συγγενείς ανθρώπων από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ο χάρος δεν έκανε διακρίσεις σε δεξιούς και αριστερούς. Ο χάρος δεν κάνει ποτέ διακρίσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Και ο χάρος έφερε όλους αυτούς που σπάραξαν στις κηδείες των θυμάτων στην Θεσσαλονίκη, την Καρδίτσα, την Καβάλα, τα Καλάβρυτα, την Καλαμπάκα, την Κύπρο, την Αθήνα, την Λάρισα και τόσες άλλες πόλεις ενώπιους με μια φριχτή αλήθεια: Το πραγματικά τραγικό ανθρώπινο λάθος ήταν η ανοχή που δείξαμε σαν κοινωνία τόσα χρόνια, θεωρώντας ότι όσο δεν είμαστε άτακτα παιδιά, σαν αυτά που σαπίζει στο ξύλο τόσα χρόνια ο ανεξέλεγκτος κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός, θα είμαστε καλά. Θα είμαστε ασφαλείς.

Και η αλήθεια πονάει, και ο πόνος φέρνει οργή. Και ο κόσμος ξαφνικά κλείνει τις τηλεοράσεις και βγαίνει μαζικά στο δρόμο. Και το Μαξίμου βρίσκεται σε πανικό. Οι επικοινωνιολόγοι βλέποντας ότι πλέον η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο υπαγορεύουν στον πρωθυπουργό αλλαγή γραμμής. Και ξαφνικά όλοι αυτοί που υπηρετούσαν τη γραμμή «Τι άλλο μπορεί να είναι, δεν καταλαβαίνω; -σ.σ εκτός από ανθρώπινο λάθος-» βλέπουν μάλλον με αμηχανία τον πρωθυπουργό να βγαίνει και να ζητάει συγγνώμη. Αχ αυτή η συγγνώμη … Τόσο μελιστάλαχτη. Τόσο πειστική. Να που όμως και ο καλύτερος στρατός επικοινωνιολόγων ηττάται μπροστά στην ελληνική πραγματικότητα. Την ίδια μέρα, παίζεται σε επανάληψη το ίδιο έργο που βλέπουμε εδώ και τέσσερα χρόνια. Χημικά, αναίτιο ξύλο, υπέρμετρη βία και καταστολή σε μια συγκέντρωση τόσο μαζική που θύμιζε εικόνες από την πλατεία Συντάγματος της προηγούμενης δεκαετίας.

Μόνο που αυτή τη φορά όλη αυτή η κατασταλτική αγριότητα δεν βιώνεται μόνο από ανθρώπους που ούτως η άλλως βρίσκονταν απέναντι από την Κυβέρνηση. Αυτή τη φορά εμπεδώνεται καθολικά και καθίσταται σαφές κάτι που ραγίζει αυτό το πλέγμα image making κυβέρνησης και μέσων ενημέρωσης που τόσο καιρό έμοιαζε άθραυστο. Κάτι που έλεγε ο Ζολά. Ότι η συγγνώμη έρχεται μετά την αδιαφορία.

* Διπλωματούχος ΜΠΔ, μέλος του ΤΕΕ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο DTU


πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου