Από το καφενείο του νέου χωριού παίρνουμε το κλειδί για το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Στεγάζεται στο σχολικό κτίριο του παλαιού οικισμού. Εδώ συγκροτήθηκε τον Μάρτιο του 1944 η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), η λεγόμενη Κυβέρνηση του Βουνού, με πρόεδρο τον Ευριπίδη Μπακιρτζή.
Κατεβαίνοντας το περιποιημένο μονοπάτι φτάνουμε στην αυλή του παλιού σχολείου. Εδώ βρίσκονται οι προτομές των γραμματέων (υπουργών) της Κυβέρνησης του Βουνού. Στο Μουσείο εκτίθεται έντυπο και φωτογραφικό υλικό.
Στεκόμαστε μπροστά στους γερμανικούς χάρτες του 1944 που δείχνουν την έκταση των ελεύθερων περιοχών της Ελλάδας. Στο μακρόστενο τραπέζι διαβάζουμε τα ονόματα των μελών της Κυβέρνησης του Βουνού.
Επιστρέφοντας το κλειδί στο καφενείο της Βίνιανης, πίνουμε τον καφέ μας αγναντεύοντας την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, με τον όμορφο γαλάζιο τρούλο.
Οδηγώντας προς το Καρπενήσι περνάμε από τη σιδερένια γέφυρα που δρασκελίζει τη φαρδιά κοίτη του ποταμού Μέγδοβα, ένα μεγάλο ποτάμι που γίνεται πολύ επικίνδυνο μετά από μεγάλες νεροποντές. Εδώ κάποτε ήταν ένα χάνι, ερείπια του οποίου υπάρχουν ακόμα δίπλα στη γέφυρα. Κατεβαίνουμε κάτω από τη σιδερένια γέφυρα, κοιτάζω τα κάτασπρα βότσαλα και θυμάμαι ένα απόσπασμα από τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
«Εδώ πάνω η Ρούμελη είναι ανήσυχη. Πηδούν τα νερά της σαν τρελά παιδιά· μόνο στον κάμπο φρονιμεύουν. Και όσο πάνε κατά τη θάλασσα, γίνονται ήσυχα και συλλογισμένα».
«Εχοντας αποκτήσει τον έλεγχο σχεδόν ολόκληρου του ελληνικού χώρου, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έδωσε πράγματα στη χώρα που ποτέ προηγουμένως δεν είχε γνωρίσει… Εγκατέστησε αυτό που η ελληνική κυβέρνηση είχε παραμελήσει: ένα οργανωμένο κράτος στα ελληνικά βουνά»
Chris Woodhouse, «Το μήλο της Εριδος»
☀ https://liamageiraphotostories. smugmug.com/
πηγη: https://www.efsyn.gr